thinclient

وبلاگی در حوزه تین کلاینت

thinclient

وبلاگی در حوزه تین کلاینت

تفاوت پروتکل‌های RDP و DDP در چیست؟

پروتکل مجموعه‌ای از قوانین برای سازماندهی و پردازش داده‌هاست. پروتکل‌های شبکه همان زبان مشترک کامپیوترها هستند. درون یک شبکه، کامپیوترها از نرم افزارها و سخت افزارهای متفاوتی استفاده می‌کنند و این پروتکل‌ها هستند که ارتباط آن‌ها با یکدیگر را فراهم می‌کنند.

پروتکل‌های استاندارد یک زبان مشترک هستند که رایانه‌ها از آن استفاده می‌کنند. درست مانند این که دو نفر از نقاط مختلف جهان با زبان‌های یکدیگر هیچگونه آشنایی ندارند، اما با استفاده از یک زبان سوم مشترک باهم ارتباط برقرار می‌کنند. استفاده از این پروتکل‌ها در انواع سیستم‌های کامپیوتری از جمله زیروکلاینت‌ها نیز صدق می‌کند. زیروکلاینت دستگاه کوچک و قدرتمندی است که به کاهش هزینه و مصرف انرژی کمک زیادی می‌کند. زمان نصب و راه‌اندازی زیروکلاینت فوق‌العاده سریع است و به مراقبت کمی نیاز دارد. به بیانی ساده‌تر، زیروکلاینت هیچ سیستم عامل و فضای ذخیره سازی ندارد. با استفاده زیروکلاینت، تمام برنامه‌های دسکتاپ از طریق سرور کنترل و مدیریت می‌شوند.

اگر زیروکلاینت برای اتصال به سرور از پروتکل‌هایDDP  وRDP  استفاده کند، قادر به برقراری ارتباط خواهد بود؛ همانطور که سازمان ملل برای برقراری ارتباط میان نمایندگان سراسر جهان به 6 زبان رسمی خود متکی است. هرکدام از این پروتکل‌ها روش‌های خاص خود را برای انتقال دیتا دارند و برای اتصال، به زیروکلاینت‌های مخصوص خود نیاز دارند.

پروتکل‌های مجازی‌سازی

فعالیت‌هایی که کاربر روی دسکتاپ خود انجام می‌دهد در پردازنده سرور صورت می‌گیرد و نتیجه‌ آن به زیروکلاینت فرستاده می‌شود. درواقع، زیروکلاینت فقط نمایش این پردازش را برعهده دارد و این انتقال و نمایش تصویر به شکل‌های مختلفی انجام می‌شود. پروتکل‌های مجازی‌سازی بسیاری وجود دارند که زیروکلاینت را به سرور متصل می‌کنند. هرکدام از این پروتکل‌های روش‌های منحصر به فرد خود را در تحویل دسکتاپ به کاربر ارائه می‌دهند. همچنین برای اتصال به سرور به زیروکلاینت‌های مخصوص خود نیاز دارند.

آشنایی با مفهوم ریموت دسکتاپ 

واژه قابلیت اتصال یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر از راه دور و کنترل دسکتاپ آن‌ها به عنوان Remote Desktop  شناخته می‌شود. این اتصال به گونه‌ای است که انگار کاربر در همان سیستم لاگین کرده و در حال کار است. در واقع، ارتباط بین کامپیوترها از طریق بستر شبکه انجام می‌شود و مهم نیست دو کامپیوتر چقدر از هم فاصله دارند. ممکن است کامپیوتر دوم در مکانی پایین‌تر یا بالاتر از کامپیوتر دیگر باشد. آنچه که اهمیت دارد این است که دو کامپیوتر در شبکه باشند.

درست مثل زمانی که میخواهید از یک کامپیوتر دیگر استفاده کنید، باید هنگام ریموت دسکتاپ نام کاربری و رمز عبور ورود به سیستم دوم را نیز وارد نمایید. به بیانی دیگر، ریموت دسکتاپ یعنی در اختیار گرفتن ویندوز کامپیوتر دیگر. ریموت دسکتاپ از پروتکل RDP استفاده میکند. در ادامه با این پروتکل بیشتر آشنا می‌شوید.

عملکرد پروتکل RDP چگونه است؟

شرکت مایکروسافت ابداع کننده پروتکلRDP  است. RDP یا Remote Desktop Protocol یک پروتکل در شبکه‌های کامپیوتری می‌باشد که وظیفه آن کنترل و مدیریت سیستم عامل های مختلف در سیستم است. پروتکل RDP به کاربران امکان می‌دهد تا از راه دور به یک سرور یا کامپیوتر متصل شوند. این پروتکل یک رابط گرافیکی (GUI) را برای اتصال به کامپیوتر از طریق شبکه فراهم می‌کند. این رابط گرافیکی طوری طراحی شده است که عملکرد آن هیچ تفاوتی با استفاده مستقیم از کامپیوتر نخواهد داشت.

در واقع، استفاده از پروتکل RDP امکان دسترسی مستقیم به سیستم را برای کاربر دوم فراهم می‌کند. بر همین اساس، کاربر می‌تواند تنها با استفاده از یک کامپیوتر به کامپیوترهای دیگر متصل شود و تغییراتی را در آن انجام دهد. همچنین کاربر می‌تواند از راه دور به کامپیوتر محل کار خود متصل شود و کارهای خود را انجام دهد.

عملکرد پروتکل DDP چیست؟

کمپانی وی کلود پوینت ابداع کننده پروتکل DDP است. پروتکل DDP امکان استفاده از سرور را برای چندین کاربر فراهم می‌سازد. این در حالی است که میزان استفاده ازCPU  و ram در سرور به حداقل می‌رسد و پهنای باند شبکه نسبت به سایر روش‌ها و پروتکل‌های دیگر به طور چشم گیری افزایش می‌یابد. در نتیجه سرعت تبادل اطلاعات بیشتر می‌شود و شبکه به هیچ وجه داون نخواهد شد. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد این پروتکل همین است. با استفاده از پروتکلDDP ، تمام کاربران شبکه می‌توانند با بهترین سرعت و کیفیت، به طور همزمان از سنگین‌ترین نرم افزارها استفاده کنند و یا فیلم‌ها را به صورت FullHD تماشا کنند.

این پروتکل تنها منحصر به زیرو کلاینت‌هاست و بر روی دستگاه‌های دیگر از جمله تین کلاینت اجرا نمی‌شود. علاوه بر این، هر دو پروتکل‌های RDP و DDP را می‌توان بر بستر مجازی سازی اجرا کرد. همانطور که اشاره شد این پروتکل منحصر به فرد تنها در زیرو کلاینت‌های جدید vCloudPoint پشتیبانی می‌شود. دیگر زیرو کلاینت‌ها از پروتکل‌هایی همچون RDP استفاده می‌کنند که در مقایسه با پروتکل DDP قدرت کمتری دارند.

ویژگی‌های پروتکل DDP 

1. امکان سفارشی کردن دسکتاپ مجازی متناسب با نیاز کاربر و پهنای باند شبکه

2. جدیدترین و بهینه‌ترین پروتکل مجازی سازی دسکتاپ برای سایزهای متوسط (حداکثر ۵۰۰ کاربر متمرکز بر روی یک دیتاسنتر)

3. استفاده  بهینه از منابع سخت افزاری

4. ساده‌ترین روش مجازی سازی دسکتاپ

5. قابلیت استفاده در کاربری‌های حرفه‌ای

6. قابلیت استفاده روی بستر مجازی سازی سرور (وی ام ور، سیتریکس و …) و هم روی سرور فیزیکی

7. دارای پنل مدیریت و نظارت قدرتمند وی ماتریکس

8. قابلیت مدیریت تمام دستگاه‌ها از سمت سرور ( بدون اینکه به سرور دسکتاپ متصل شده باشند)

ویژگی‌های پروتکل RDP 

یک برنامه یا سرویس RDP داده ها را منتقل می‌کند و سرویس ارتباطات مایکروسافت اطلاعات را به یک کانال RDP هدایت می‌کند. در آنجا، سیستم عامل داده‌های RDP را رمزگذاری می‌کند. درایور Redirector Device Server Terminal عملکرد RDP را مدیریت می‌کند. این درایور رابط‌های کاربر، انتقال‌ها، رمزگذاری و فشرده‌سازی را مدیریت می‌کند. این درایور مسئول انتقال پروتکل در یک شبکه TCP/IP است. 

به طور کلی، از ویژگی های اصلی پروتکل RDP می توان به موارد زیر اشاره کرد:

پروتکل ریموت دسکتاپ یک پروتکل امن برای ارتباط بین شبکه های کامپیوتری است. همانطور که اشاره کردیم، این پروتکل انحصاری توسط مایکروسافت ساخته شده است که دسکتاپ را به کاربر با یک رابط کاربری گرافیکی ارائه می‌کند که می‌توانند از آن برای اتصال مستقیم با رایانه دیگری از طریق اتصال شبکه استفاده کنند. برای انجام این کار، کاربر باید نرم افزار RDP را روی رایانه خود نصب کرده باشد که از آن به رایانه دیگری که سرور RDP را اجرا می کند دسترسی داشته باشد.

1. مدیریت آسان دستگاه

2. ارائه تصویر حداکثر ۲۴ بیتی

3. مصرف بالای پهنای باند

4. ساده سازی دسترسی و مدیریت داده‌ها

5. سازگاری با انواع سیستم عامل

6. پشتیبانی از دورکاری 

7. حداکثر امنیت

8. صرفه جویی در هزینه

نگاهی به تفاوت‌های پروتکل‌های RDP و DDP

اگرچه برخی از افراد RDP و VPN را باهم مقایسه می‌کنند، اما این دو فناوری به طور قابل توجهی با یکدیگر متفاوت هستند. VPN مسیری را به منابع شبکه یک سازمان ارائه می دهد. یک کاربر راه دور با اتصال VPN می تواند کار خود را همانگونه که در محل کار خود حضور داشت، انجام دهد.

در حالی که VPN اتصال به یک شبکه راه دور را فراهم می‌کند، RDP اتصال به یک منبع اختصاصی از راه دور را ارائه می‌دهد. این منبع معمولا یک سرور فیزیکی یا مجازی است، اما برخی از این پروتکل ها امکان اتصال RDP را به برنامه‌های خاص نیز فراهم می‌کنند.

در پروتکل RDP که در این مقاله آن را با DDP مقایسه می‌کنیم، کل تصویر تغییر می کند و مختصات آن مجددا از سرور دریافت و به زیروکلاینت فرستاده می‌شود. یعنی با انجام هر عملی توسط زیروکلاینت و هر تغییر کوچک‌، مختصات کل صفحه به زیروکلاینت فرستاده می‌شود.

اما در روش DDP با هر تغییر فقط مختصات آن نقطه از تصویر که تغییر کرده است به زیروکلاینت جهت نمایش فرستاده می‌شود. در روش مجازی‌سازی با پروتکلDDP ، مختصات در حال حرکت صفحه از سرور به زیروکلاینت فرستاده می‌شود و با این روش میزان ترافیک در شبکه بسیار کمتر خواهد شد. بنابراین می‌توان تصویری روان و بدون لگ را در زیروکلاینت دریافت کرد.

 اما در روش RDP چون مختصات کل صفحه مدام در حال رفرش شدن می‌باشد، ترافیک شبکه بالا می‌رود و در نتیجه‌، تصویری با لگ و کندی برای زیروکلاینت فرستاده می‌شود. اکثر قریب به اتفاق زیروکلاینت‌های کمپانی vCloudpoint از پروتکل‌های DDP استفاده می‌کنند.

 در این روش کاربر با استفاده از زیروکلاینت‌های  vCloudpoint  می‌تواند از نرم‌افزارهای سنگین نیز استفاده کند. علاوه بر این، استفاده از منابع سخت‌افزاری سرور در این زیروکلاینت‌ها به‌طور چشمگیری کاهش می‌یابد. با اینکه این پروتکل مجازی‌سازی بسیار سریع‌تر از پروتکل مجازی‌سازی RDP است.

نتیجه گیری

با توجه به تفاوت‌های پروتکل DDP و RDP، کاربر می‌تواند با توجه به نیازی که دارد یکی از آن‌ها را انتخاب کند. البته که پروتکلDDP  در برخی از موارد بهتر از پروتکل RDP است؛ زیرا کاربر با ترافیک پایین شبکه می‌تواند تصویری با کیفیت و بدون لگ دریافت کند. همچنین امکان استفاده از نرم افزارهای سنگین هم با استفاده از این پروتکل امکانپذیر خواهد بود.

آشنایی با مفهوم سیستم‌ کامپیوتری و نحوه‌ی عملکرد آن به زبان ساده

سیستم کامپیوتری عمدتا شامل یک واحد پردازش مرکزی (CPU)، حافظه، دستگاه‌های ورودی/خروجی و فضای ذخیره سازی است. همه این اجزا با هم به عنوان یک واحد عمل می‎کنند تا خروجی مورد نظر را ارائه دهند. سیستم کامپیوتری در اشکال و اندازه‌های مختلف در بازار وجود دارد. در این مقاله به تعریف «سیستم‌های کامپیوتری» و مزایای آن‌ها می‌پردازیم و در نهایت با انواع سیستم‌ها آشنا می‌شویم. بنابراین، قبل از شروع این مقاله اجازه دهید در مورد کلمه "کامپیوتر" و اینکه چرا کامپیوترها در سراسر جهان محبوب هستند صحبت کنیم.
چرا کامپیوترها در سراسر جهان محبوب هستند؟
همانطور که می‌دانید کامپیوتر یک دستگاه بسیار محبوب در سراسر جهان است. بیشتر کارهایی که زندگی روزمره ما به آن وابسته است توسط کامپیوتر انجام می‌شود. مثلا امروزه ما با کمک رایانه آب و هوا را پیش بینی می‌کنیم، دانشمندان از آن‌ها برای تحقیقات خود استفاده می‌کنند، پزشکان از آن برای ذخیره تمام اطلاعات بیماران خود استفاده می‌کنند و بسیاری موارد دیگر که همه با کمک کامپیوتر انجام می‌شود.
سیستم کامپیوتری چیست؟
اساسا یک سیستم کامپیوتری ترکیبی از قطعات سخت افزاری و نرم افزاری است که به رایانه‌ها کمک می‌کند تا از طریق برقراری ارتباط با یکدیگر داده‌ها یا اطلاعات را دریافت کنند. سیستم رایانه مجموعه‌ای از دستگاه‌های یکپارچه است که داده‌های ورودی را می‌پذیرد، آن‌ها را پردازش می‌کنند و در نهایت یک نتیجه (خروجی) به ما ارائه می‌دهد که به «سیستم کامپیوتری» معروف است.
سیستم کامپیوتری با کمک چهار بخش اصلی "ورودی"، "خروجی"، "ذخیره سازی" و "پردازش" این کار را انجام می‌دهد. این چهار کلمه مفهوم سیستم‌ کامپیوتری را مشخص می‌کند. این شامل CPU، مانیتور، صفحه کلید، ماوس و بسیاری از اجزای دیگر است. پس به طور کلی تعریف این مفهوم به این شکل است:
سیستم کامپیوتری مجموعه‌ای از دستگاه‌های یکپارچه است که از واحدهای ورودی، پردازش، خروجی و ذخیره‌سازی داده‌ها و اطلاعات تشکیل شده است.
انواع سیستم‌های کامپیوتری
در سراسر جهان از کامپیوتر برای انجام چند کار مختلف استفاده می‌شود. این سیستم دسترسی به اطلاعات بیشتر را در اختیار ما قرار می‌دهد. همچنین، امکان ارتباط بهتر را به ما می‌دهد و برای سرگرمی‌هایی مانند بازی کردن، موسیقی و تماشای فیلم نیز می‌توان از آن استفاده کرد.
سیستم‌های کامپیوتری به طور کلی بر اساس عملکردشان طبقه بندی می‌شوند و عملکرد آن‌ها توسط موارد زیر تعریف می‌شود:
مقدار داده‌ای که می‌تواند در حافظه ذخیره شود
سرعت توان داخلی کامپیوتر
تعداد و انواع دستگاه‌های جانبی
مقدار و نوع نرم افزار موجود برای استفاده در کامپیوتر
انواع آن‌ها عبارتند از:
میکرو کامپیوتر
میکرو کامپیوترها آن دسته از رایانه‌هایی هستند که معمولا به عنوان رایانه شخصی استفاده می‌شوند. این سیستم کامپیوتری از یک پردازنده واحد برای CPU خود استفاده می‌کند. همچنین یک ریزپردازنده در آن قرار دارد که به "Micro-Chips" معروف است. این دستگاه از یکپارچگی تراشه‌های سیلیکونی نهایت استفاده را کرده است. از سال 1971 پردازنده در انواع ماشین‌ها قرار گرفت. ROM (حافظه فقط خواندنی) و RAM (حافظه دسترسی تصادفی) در پردازنده ذخیره می‌شوند. ROM دستورالعمل‌هایی که باید توسط کامپیوتر اجرا شود را تعریف می‌کند، در حالی که RAM معادل عملکرد حافظه کامپیوتر را تعریف می‌کند.
امروزه میکرو کامپیوترها را کامپیوترهای شخصی می‌نامند. این‌ کامپیوترها کوچک و نسبتا ارزان هستند. بیشتر میکرو رایانه‌ها معمولا در مدارس، ادارات، شرکت‌ها و برای مصارف شخصی استفاده می‌شوند. از میان نمونه‌هایی از میکرو کامپیوترها می‌توان به لپ تاپ، تبلت، تلفن همراه و PDA (دستیار دیجیتال شخصی) اشاره کرد.
مینی کامپیوترها
مینی کامپیوترها کامپیوترهایی هستند که تمام ویژگی‌ها و قابلیت‌های یک کامپیوتر بزرگ را دارند و در اواسط دهه 1960 توسعه یافتند. سیستم‌های کامپیوتری کوچک نیز به عنوان مینی کامپیوترها شناخته می‌شوند که سرعت عملکرد سریع‌تر و ظرفیت ذخیره‌سازی بزرگ‌تری را نسبت به میکروکامپیوترها ارائه می‌دهند. این نوع سیستم کامپیوتری بسیار منعطف است و می تواند با توجه به رفع نیازهای کاربران ساخته شود.
کامپیوترهای سایز متوسط
این‌ها آن دسته از رایانه‌هایی هستند که نسبت به رایانه‌های کوچک (میکرو یا مینی کامپیوترها) سرعت و فضای ذخیره سازی بزرگ‌تری دارند. این رایانه‌ها از تعداد زیادی دستگاه ورودی-خروجی و چندین درایو دیسک پشتیبانی می‌کنند که می‌توان از آن‌ها برای ارائه دسترسی آنلاین استفاده کرد. نمونه‌ای از یک کامپیوتر با اندازه متوسط: سیستم‌های IBM.
کامپیوترهای بزرگ
کامپیوترهای بزرگ آن دسته از کامپیوترهایی هستند که نهایت انعطاف و سرعت را ارائه می‌دهند. این کامپیوترها معمولا سیستم‌ها را با حداقل دخالت اپراتور به طور کامل کنترل می‌کنند. سرعت عملکرد داخلی در رایانه‌های بزرگ بر حسب نانوثانیه اندازه‌گیری می‌شود. این در حالی است که سرعت رایانه‌های کوچک‌تر بر حسب میکروثانیه است. نمونه هایی از رایانه‌های بزرگ: ابر رایانه‌ها و کامپیوترهای Mainframe.
کامپیوترهای Mainframe
رایانه‌های اصلی سیستم‌های بزرگ و چند کاربره‌ای هستند که برای پردازش میلیون‌ها دستورالعمل این رایانه در ثانیه طراحی شده‌اند و قادر به دسترسی به میلیاردها داده هستند. این ترکیبی از RAM و بسیاری از پردازنده‌ها است و به عنوان یک واحد پردازش مرکزی برای بسیاری از ورک استیشن‌ها عمل می‌کند.
این کامپیوتر معمولا در بیمارستان‌های بزرگ، شرکت‌های هواپیمایی و بسیاری از شرکت‌های بزرگ دیگر استفاده می‌شود. این به کاربر اجازه می‌دهد تا حجم زیادی از اطلاعات را در یک مکان متمرکز ذخیره کند. این کامپیوترها معمولا گران هستند و هر کسی قادر به خرید آن نیست و از نظر قابلیت و اندازه در خانواده سیستم‌های کامپیوتری در دومین رتبه جای می‌گیرد.
ابر کامپیوتر
ابرکامپیوتر بزرگ‌ترین، سریع‌ترین و گران‌ترین سیستم کامپیوتری است. این سیستم در دهه 1960 توسعه یافته است و برای کارهای محاسباتی مانند مدل سازی مولکولی، پیش بینی آب و هوا، فیزیک کوانتوم و غیره استفاده می‌شود. ابرکامپیوترها سیستم‌های پرسرعتی هستند که برای پردازش حجم عظیمی از داده‌ها و سپس نمایش آن‌ها طراحی شده‌اند. سرعت این ماشین‌های قدرتمند در محدوده 100 میلیون دستورالعمل در ثانیه است. از این کامپیوترها برای محاسبات مختلف و وظایف سنگین خود استفاده می‌کند.
مهم‌ترین ویژگی‌های سیستم کامپیوتری
ویژگی‌های کامپیوترها که آن‌ها را بسیار قدرتمند و کاربردی کرده است. اجازه دهید به طور مختصر آن‌ها را مورد بررسی قرار دهیم:
1. سرعت
2. دقت
3. پایداری
4. تطبیق پذیری
5. فضای ذخیره سازی
کامپیوترها با سرعتی باورنکردنی کار می‌کنند. یک کامپیوتر قدرتمند قادر است حدود 3-4 میلیون دستور ساده را ظرف یک ثانیه انجام دهد. آن‌ها علاوه بر سریع بودن، بسیار دقیق هستند. خطاهایی که ممکن است در کامپیوتر رخ دهد تقریبا همیشه به اشتباه انسانی نسبت داده می‌شود (داده‌های نادرست، طراحی ضعیف سیستم‌ها یا دستورالعمل‌ها / برنامه‌های اشتباه نوشته شده توسط برنامه‌نویس). برخلاف انسان‌ها، کامپیوترها بسیار سازگار هستند. آن‌ها ویژگی‌های انسانی مانند خستگی و عدم تمرکز را ندارند. بنابراین در انجام کارهای بزرگ و تکراری بهتر از انسان عمل می‌کنند.
کامپیوترها ماشین‌های همه کاره هستند و می‌توانند هر کاری را انجام دهند. حضور رایانه‌ها تقریبا در هر حوزه‌ای قابل مشاهده است: راه‌آهن، بانک‌ها، هتل‌ها، فرودگاه و بسیاری از موارد دیگر. رایانه‌های امروزی می‌توانند حجم زیادی از داده‌ها را ذخیره کنند. اطلاعات پس از ثبت (یا ذخیره) در رایانه، هرگز فراموش نمی‌شوند و تقریبا بلافاصله می‌توان آن را بازیابی کرد.
چه واحدهایی در سیستم کامپیوتری وجود دارد؟
در این بخش به طور مختصر در مورد واحدهای کاربردی کامپیوتر صحبت می‌کنیم:
ورودی: این واحد برای وارد کردن داده‌ها و برنامه‌ها به سیستم کامپیوتری برای پردازش توسط کاربر استفاده می‌شود.
ذخیره سازی: واحد ذخیره سازی برای ذخیره داده‌ها و دستورالعمل‌ها قبل و بعد از پردازش استفاده می‌شود.
پردازش: وظیفه انجام عملیاتی مانند محاسبات پردازش نامیده می‌شود. واحد پردازش مرکزی (CPU) داده‌ها و دستورالعمل‌ها را از واحد ذخیره سازی دریافت می‌کند و انواع محاسبات را بر اساس دستورالعمل‌های داده شده و نوع داده‌های ارائه شده انجام می‌دهد. سپس به واحد ذخیره سازی ارسال می‌شود. CPU شامل یک واحد محاسبه (ALU) و یک واحد کنترل (CU) است.
محاسبه و منطق: تمامی محاسبات و مقایسه‌ها، بر اساس دستورالعمل‌های ارائه شده در ALU انجام می‌شود. توابع محاسباتی مانند جمع، تفریق، ضرب، تقسیم در این قسمت انجام می‌شود.
کنترل: کلیه عملیات مانند ورودی، پردازش و خروجی توسط واحد کنترل انجام می‌شود. این واحد پردازش گام به گام تمام عملیات داخل کامپیوتر را انجام می‌دهد.
نتیجه گیری
همه ما از سیستم‌های کامپیوتری و اهمیت بسیار زیاد آن‌ها در زندگی روزمره خود آگاه هستیم. این سیستم یک دستگاه الکترونیکی است که نه تنها داده‌ها را ذخیره می‌کند، بلکه پردازش آن‌ها را نیز انجام می‌دهد. یک کامپیوتر با دریافت دستورالعمل‌های معتبر می‌تواند عملیات‌های مختلفی را انجام دهد. آنچه به ما امکان می‌دهد چنین کارهایی را در رایانه انجام دهیم سیستم کامپیوتری است. یک سیستم کامپیوتری شامل تمام اجزاء (سخت افزار و نرم افزار) است که در کنار هم یک سیستم کاملا عالی و کاربردی را می‌سازند.