مفهوم پایداری در شهر هوشمند به یک موضوع کلیدی در توسعه این شهرها تبدیل شده است. امروزه بیش از نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می‌کنند و پیش بینی می‌شود تا سال 2025 این رقم به 70 درصد نیز برسد. جالب است بدانید روند سریع شهرنشینی منجر به مشکلات متعددی مانند: مصرف بالای انرژی، انتشار کربن، آلودگی، نابرابری اجتماعی و افزایش ترافیک شده است.
شهرهای هوشمند همیشه راه حل‌هایی برای رفع مشکلات ناشی از شهرنشینی، تغییرات، نوآوری و بهبود جنبه های اجتماعی ارائه می‌دهند. هم چنین، ساخت ساختمان‌های هوشمند، سیستم های حمل و نقل، خدمات عمومی و غیره کاملا به زیرساخت های دیجیتال متکی است. فناوری های نسبتا جدید مانند: اینترنت اشیا و هوش مصنوعی کلید اصلی موفقیت شهرهای هوشمند هستند. در ادامه به شما می‌گوییم که چرا؟
شهر هوشمند چیست؟
شهر هوشمند به عنوان یک سیستم پیچیده و به هم پیوسته تعریف می‌شود که از فناوری‌های جدید (ICT) برای ایجاد زیرساخت‌های بهتر استفاده می‌کند. هدف شهر هوشمند مدیریت مناسب جنبه‌های اساسی یک شهر، از حمل و نقل گرفته تا استفاده از منابع انرژی، پایداری و بهبود ساختار شهری می‌باشد.
اساسا این هوشمندسازی یک شبکه از حسگرها و اشیاء متصل است که داده‌ها را با استفاده از کلود (cloud) منتقل می‌کند. برنامه‌های مرتبط با اینترنت اشیا این داده‌ها را دریافت می‌کنند، آن ها را تجزیه و تحلیل کرده و برای بهبود کیفیت زندگی شهروندان مدیریت می‌کنند؛ همه بصورت همزمان!
مفهوم پایداری در شهر هوشمند
شهرهای هوشمند راهی برای بهبود زندگی شهروندان و در عین حال دستیابی به یک مدل شهری پایدار هستند. آن‌ها علاوه بر رسیدگی به چالش‌های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی که امروز و آینده با آن مواجه هستیم، عملکردها و خدمات شهری را نیز بهبود می‌بخشند.
پایداری در شهر هوشمند چیزی بیش از یک تعریف ساده است. پایداری به هم پیوستگی عوامل را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه این فاکتورها می‌توانند به شیوه‌ای عادلانه برای همه کار کنند و سودرسان باشند. این روزها صحبت از شهرهای پایدار هوشمند زیاد است و سوال هایی نیز در همین زمینه وجود دارد. اما پایداری در شهر هوشمند به چه معناست و چگونه شهرها را به این شکل بسازیم؟ ورود به شهر پایدار چگونه است؟ چگونه این شهرها می‌توانند مکان‌های بهتر، امن‌تر و سالم‌تری برای زندگی باشند؟
چالش های پایداری در شهرهای هوشمند
چالش‌هایی که شهرهای هوشمند با آن‌ها روبه‌رو هستند، بی‌شمارند. بزرگ ترین آن‌ها دستیابی به زیرساخت‌های مخابراتی پایدار، ایمن و قابل اعتماد است تا در مقیاس بزرگ از آن پشتیبانی شود. به لطف پیشرفت در فناوری‌هایی مانند: اینترنت اشیا، هوش مصنوعی، شبکه و G5، گسترش شهرهای هوشمند در سراسر جهان بسیار آسان تر شده است.
با رشد شهرها، انتظار میرود که تا سال 2040 به جمعیت شهرنشین 2.5 میلیارد نفر دیگر اضافه شود. خوشبختانه، تقریبا 200 کشور تا به الان به اهداف رشد پایدار متعهد شده اند و از اینترنت اشیا و هوش مصنوعی استفاده
می‌کنند. نرم‌افزارهای مبتنی بر ابر مسئولیت دریافت، مدیریت و تجزیه و تحلیل داده‌هایی را دارند که شبکه‌های متصل ارسال می‌کنند. سپس با هوشمندسازی این داده ها به بهبود تعامل کمک می‌کنند.
یک عنصر حیاتی در تضمین موفقیت یک شهر هوشمند، شبکه اتصال بی‌سیم است. اما موارد دیگری مانند: داده‍‌های باز و امنیت نیز در آن نقش دارند.
عناصر پایداری در شهر هوشمند
مزایا و عناصر شهرهای هوشمند متعدد است، از مزایای اقتصادی گرفته تا مزایای اجتماعی و زیست محیطی. اصلی‌ترین آن‌ها عبارتند از:
افزایش ایمنی عمومی: به لطف نظارت تصویری و حسگرهای هوشمند، تصادفات یا جنایات را میتوان بلافاصله شناسایی کرد.
تصمیم‌گیری مؤثر: با تکیه بر استراتژی داده‌ها، میتوان معیارهای مورد نظر را در زمان واقعی پردازش کرد و در نتیجه کیفیت خدمات را بهبود بخشید.
کاهش ردپای محیط زیستی: فناوری به ما این امکان را می‌دهد که محیط اطراف خود را بهتر درک کنیم و تغییرات آب و هوایی را مدیریت کنیم.
حمل و نقل مفید: شهرهای هوشمند به بهبود و کاهش ترافیک، تسهیل استفاده از حمل و نقل عمومی، طراحی فضاهای بهتر برای عابران پیاده و کاهش آلودگی کمک می‌کنند.
شهرهایی برای زندگی بهتر: فناوری مناطقی که زیرساخت آن‌ها به بهبود نیاز دارد را شناسایی می‌کند و گزارش‌های تحلیلی از آن ارائه می‌دهد. علاوه بر آن، رفاه ساکنان شهرها را نیز افزایش می‌دهد.
ترویج توسعه اجتماعی: نیازهای شهر و ساکنان آن با برنامه‌ریزی آسان‌تر شناسایی می‌شود.
شهرهای هوشمند به لطف پتانسیلی که برای جمع آوری داده‌ها دارند، امکان بهبود کیفیت زندگی را ارائه می‌دهند. علاوه بر این، اتخاذ این مدل‌ها راهی برای تضمین پایداری در شهر هوشمند است.
نتیجه گیری
هدف از پایدارکردن شهرها، جایی که آن را خانه می‌نامید، هدف مهمی است. برای اینکه یک شهر واقعا پایدار باشد، همه بخش‌های آن نیز باید پایدار باشند. حمل و نقل عمومی باید قوی، قابل اعتماد و عاری از سوخت‌های فسیلی باشد. ساختمان ها باید با مصالح پایدار ساخته شوند و فضای سبز داشته باشند. خیابان ها باید جایی برای پیاده‌روی داشته باشند و مکان‌هایی برای استراحت و معاشرت به خود اختصاص دهند. این‌ها تنها چند جنبه از پایداری در شهر هوشمند می‌باشند که امیدواریم در آینده‌ای نه چندان دور به آن‌ها دست پیدا کنیم.