در دنیای امروز، با توجه به تهدیدات روزافزون فضای مجازی، حفاظت از اطلاعات و سیستم‌ها به یکی از اولویت‌های مهم هر سازمان تبدیل شده است. یکی از ابزارهای اساسی برای تأمین امنیت شبکه و سیستم‌ها، راه‌اندازی فایروال است. این ابزار به‌طور مؤثر ترافیک ورودی و خروجی شبکه را کنترل می‌کند و از نفوذ افراد یا نرم‌افزارهای غیرمجاز جلوگیری می‌کند. در این مقاله، به بررسی دقیق روند راه اندازی فایروال ها و نکات کلیدی در این زمینه خواهیم پرداخت.
چرا به راه اندازی فایروال نیاز داریم؟
فایروال یک سیستم امنیتی است که به عنوان یک مانع بین شبکه داخلی و خارجی عمل می‌کند. هدف اصلی آن نظارت بر ترافیک شبکه و محدود کردن ارتباطات غیرمجاز است. این ابزار با بررسی بسته‌های داده‌ای که وارد یا خارج می‌شوند، تصمیم می‌گیرد که آیا مجاز به عبور هستند یا خیر. فایروال‌ها به‌ویژه برای سازمان‌ها و شرکت‌هایی که اطلاعات حساس دارند، بسیار حیاتی هستند.
انواع فایروال‌ها
فایروال‌ها ابزارهای حیاتی برای مدیریت ترافیک شبکه و جلوگیری از دسترسی‌های غیرمجاز هستند. این ابزارها انواع مختلفی دارند که هر کدام ویژگی‌ها و قابلیت‌های خاص خود را دارند. در این بخش، به تفصیل به انواع فایروال‌ها و نحوه عملکرد هر یک خواهیم پرداخت.
فایروال‌های بسته‌ای
این فایروال‌ها ابتدایی‌ترین نوع فایروال‌ها هستند که در لایه شبکه عمل می‌کنند. آن ها بسته‌های داده را بررسی می‌کنند و بر اساس قوانین خاصی که از پیش تنظیم شده‌اند، تصمیم می‌گیرند که آیا این بسته‌ها باید وارد یا خارج شوند یا خیر.
ویژگی‌ها:
این فایروال‌ها تنها به اطلاعات موجود در هدر بسته‌ها توجه می‌کنند مانند آدرس IP، پورت‌ها و پروتکل‌ها.
آنها نسبت به سایر انواع فایروال‌ها بسیار سریع هستند، زیرا فقط نیاز به بررسی هدر بسته دارند.
اما این فایروال‌ها قادر به تجزیه و تحلیل محتوای بسته‌ها نیستند و بنابراین نسبت به حملات پیچیده‌تر آسیب‌پذیر هستند.
فایروال‌های وضعیت‌گرا
راه اندازی فایروال وضعیت گرا پیشرفته‌تر از فایروال‌های بسته‌ای هستند و علاوه بر بررسی هدر بسته‌ها، وضعیت ارتباطات شبکه را نیز ردیابی می‌کنند. فایروال‌های وضعیت‌گرا از جدول وضعیت (State Table) برای ذخیره‌سازی وضعیت ارتباطات استفاده می‌کنند و تصمیم می‌گیرند که بسته‌های داده‌ای در چه شرایطی مجاز به ورود یا خروج هستند.
ویژگی‌ها:
این فایروال‌ها قادرند تا ارتباطات بین کلاینت و سرور را بررسی کرده و رفتار کلی ارتباطات را در نظر بگیرند. علاوه بر هدر بسته‌ها، به محتوای ارتباطات و روند تبادل داده‌ها نیز توجه دارند.
فایروال‌های پروکسی
فایروال‌های پروکسی به عنوان واسطه‌ای بین کاربر و سرویس مورد نظر عمل می‌کنند. آن ها درخواست‌های شبکه را از طرف کلاینت دریافت کرده و سپس آنها را به سرور هدف ارسال می‌کنند. فایروال پروکسی ترافیک را به‌طور کامل تجزیه و تحلیل می‌کند و از این طریق می‌تواند درخواست‌های غیرمجاز را شناسایی کند.
ویژگی‌ها:
فایروال‌های پروکسی به‌طور کامل درخواست‌های شبکه را از طریق خود هدایت می‌کنند، به‌طوری که سرور هدف نمی‌تواند مستقیماً به درخواست‌های کلاینت پاسخ دهد. قادرند به تجزیه و تحلیل محتوای بسته‌ها بپردازند و تهدیدات پیچیده‌تری را شناسایی کنند.
فایروال‌های NAT
فایروال‌های NAT از تکنیک ترجمه آدرس شبکه برای محافظت از شبکه‌های داخلی استفاده می‌کنند. در این فایروال‌ها، آدرس‌های IP خصوصی که در شبکه داخلی استفاده می‌شوند، به آدرس‌های عمومی تغییر می‌کنند، که این عمل موجب می‌شود که سیستم‌های خارجی نتوانند به‌طور مستقیم به دستگاه‌های داخلی دسترسی پیدا کنند.
ویژگی‌ها:
راه اندازی فایروال NAT ترافیک شبکه را از طریق تغییر آدرس‌های IP در هدر بسته‌ها هدایت می‌کنند. در حالی که در ظاهر، دستگاه‌های داخلی با آدرس‌های عمومی مواجه هستند، اما از دید سیستم‌های خارجی، تنها یک آدرس عمومی قابل مشاهده است.
فایروال‌های سطح اپلیکیشن
فایروال‌های سطح اپلیکیشن یا فایروال‌های دیپ (Deep Packet Inspection DPI) توانایی تجزیه و تحلیل دقیق‌تر بسته‌ها در لایه‌های بالاتر از شبکه دارند. این فایروال‌ها قادرند تا داده‌های موجود در درخواست‌های شبکه را تجزیه و تحلیل کرده و بررسی کنند که آیا ترافیک وارد شده با استانداردهای اپلیکیشن مشخص مطابقت دارد یا خیر.