آموزش مجازی سازی سرور؛ یک مبحث کاربردی در دنیای شبکه‌های کامپیوتری

مجازی سازی سرور در چند سال گذشته ترند روز دنیای تکنولوژی بوده است و این واقعیت شرکت‌های بسیاری را تحت تاثیر قرار داده است. سرور مجازی مزایای بی شماری را برای همه افرادی که به دنبال صرفه جویی در منابع و مدیریت موثرتر فناوری اطلاعات هستند به ارمغان می آورد. علاوه بر این، یک فناوری اطلاعات سبز نیز محسوب می‌شود.

سرور فیزیکی را می‌توان از طریق نوعی نرم افزار به چندین سرور مجازی مجزا تقسیم کرد. هر یک از این سرورهای مجازی کاملا قادر به اجرای مستقل سیستم عامل هستند. این کار در درجه اول برای مدیریت و کنترل کاربران انجام می‌شود. مجازی سازی سرور به این معنی است که کاربران می‌توانند به منابع منحصر به فرد خود دسترسی داشته باشند و امکان دسترسی به سیستم‌عامل‌ها، پردازنده‌ها یا سایر سرورهای مجازی‌سازی شده روی سرور فیزیکی را ندارند. علاوه بر این، آن‌ها می‌توانند از حداکثر حافظه یا پتانسیل CPU مرتبط با نمونه خود استفاده کنند؛ بدون اینکه تاثیری بر سایر کاربران سرور داشته باشد.

مجازی سازی سرور چگونه کار می‌کند؟

سرورها رایانه‌هایی هستند که درخواست‌های رایانه‌های دیگر را در شبکه پردازش می‌کنند. معمولا هر سرور به یک کار یا برنامه اختصاص داده می‌شود. امروزه برخی از سرورهای مدرن به منابع بیشتری برای انجام وظایف اختصاصی یا اجرای برنامه‌ها نیاز دارند. در بسیاری از سرورها این عدم استفاده از توان محاسباتی می‌تواند منجر به مصرف بیش از حد انرژی شود. اساسا، سرورها باید به گونه‌ای مدیریت شوند که بدون به خطر انداختن قابلیت‌های محاسباتی انرژی مورد نیاز را فراهم کند.

مجازی سازی سرور چیست؟

فناوری مجازی سازی سرور یک نمونه مجازی از هر سیستم عامل را در یک پلتفرم مجازی ایجاد می‌کند. قبل از مجازی‌سازی سرور، هر سیستم عامل به یک سرور اختصاصی با CPU، دیسک، حافظه و سایر سخت‌افزارهای مرتبط برای میزبانی سیستم عامل نیاز داشت. در سرور فیزیکی، سیستم عامل به تمام منابع محاسباتی سخت افزار میزبان دسترسی دارد. در مجازی سازی سرور ماشین‌های مجازی با سرور فیزیکی در ارتباط هستند، هایپروایزر سخت افزار را تقسیم بندی می‌کند تا هر ماشین مجازی به طور جداگانه استفاده شود. مجازی‌سازی سرور اجازه می‌دهد تا منابع با بسیاری از ماشین‌های مجازی دیگر به اشتراک گذاشته شود و سازمان‌ها را قادر می‌سازد تا هزینه‌های مربوط به سخت‌افزار را کاهش دهند.

چرا آموزش مجازی سازی سرور مهم است؟

اکنون که می‌دانید مجازی سازی سرور چگونه کار می‌کند و چه چیزی به کارکرد آن کمک می‌کند، سوال مهم بعدی این است که چرا؟ 

اولا، سرور کم استفاده و ادامه مطلب...

ویندوز سرور چیست و چه تفاوتی با ویندوز معمولی دارد؟

اگر یک کاربر معمولی هستید، ممکن است فقط از نسخه‌های ویندوز استفاده کرده باشید. اما آیا می‌دانستید که مایکروسافت نسخه هایی از ویندوز سرور را نیز منتشر می‌کند؟ این تکنولوژی نسخه‌ای از سیستم‌عامل مایکروسافت است که به طور ویژه برای نصب و اجرا روی سرورها طراحی شده است. حال بیایید نگاهی به تفاوت‌های ویندوز معمولی و سرور بیندازیم. قبل از این که این مفهوم را توضیح دهیم، بهتر است در ابتدا بدانید که سرور چیست و چه کاری انجام می‌دهد. سرور از اجزای سخت افزاری و نرم افزاری تشکیل شده است. این فناوری می‌تواند یک سرور فایل ساده باشد که روی سخت‌افزار قدیمی اجرا می‌شود و به سادگی با یک یا چند رایانه ارتباط برقرار می‌کند. سرور اختصاصی نیز نوعی دیگر از سرور است که معمولا گران ‌قیمت‌تر است و از سخت‌افزارهای خاص مانند پردازنده‌ و هارد دیسک‌ تشکیل شده‌اند.

ویندوز سرور چیست؟

ایتدا به مفهوم این ویندوز میپردازیم. ویندوز سرور سیستم عاملی است که به طور خاص برای استفاده در سرور ایجاد شده است. در این مقاله به تفاوت‌های ویندوز سرور و ویندوز معمولی میپردازیم. سرورها ماشین‌های بسیار قدرتمندی هستند که به گونه‌ای طراحی شده‌اند تا دائما منابع را برای رایانه‌های دیگر فراهم نمایند. این بدان معناست که این تکنولوژی تقریبا در بیشتر موارد فقط در تنظیمات تجاری مورد استفاده قرار می‌گیرد. مایکروسافت از زمانی که ویندوز سرور 2003 در آوریل همان سال راه اندازی شد، آن را با همین نام منتشر کرده است. با این حال، نسخه های این ویندوز پیش‌تر از این هم در دسترس بود. به عنوان مثال، Windows NT 4.0 برای دو نوع استفاده عمومی و سرور موجود بود. در بیشتر موارد کاربران عادی به Windows server نیازی ندارند. اما هنوز هم خالی از لطف نیست تا در مورد این فناوری بیشتر بدانید.

تفاوت ویندوز سرور با ویندوز معمولی؟

ممکن است فقط با یک نگاه نتوانید تفاوت بین سرور و نسخه‌های معمولی ویندوز را تشخیص دهید؛ چرا که از نظر ظاهری کاملا یکسان هستند. همانطور که مشخص است، هر نسخه Windows server به نوعی به یک نسخه از ویندوز مرتبط است. به عنوان مثال، ویندوز سرور 2003، همان نسخه XP در ویندوز است. از آنجایی که این دو مفهوم یک پایه مشترک دارند، عملکرد آن‌ها در بیشتر موارد مشابه است. برنامه‌هایی مانند مرورگرها و ویرایشگرهای عکس روی سرور ویندوز نیز نصب می‌شوند و بسیاری از ابزارهای اولیه ویندوز مانند Notepad  در آن یافت می‌شود. با این حال، تفاوت‌های این دو مفهوم بیشتر از شباهت آن‌ها به یکدیگر است که در ادامه برخی از آن‌ها را مرور می‌کنیم.

نرم افزار مدیریت سازمانی

از آنجایی که تکنولوژی ذکر شده برای استفاده در مشاغل مختلف در نظر گرفته می‌شود، شامل نرم افزارهای سازمانی نیز می‌شود. سرور به لطف این ابزارها می‌تواند کارهای زیر را انجام دهد:

1. اکتیو دایرکتوری: اکتیو دایرکتوری یک سرویس مدیریت کاربری است که به سرور اجازه می‌دهد تا به عنوان کنترل کننده دامنه عمل کند. به ‌جای ورود هر کاربر به یک رایانه محلی، این سرویس احراز هویت حساب کاربری را مدیریت می‌کند.

2. DHCP: این پروتکل در سرور آدرس‌های IP را به صورت خودکار به همه دستگاه‌های موجود در شبکه اختصاص می‌دهد. در یک محیط تجاری،DHCP  این کار را با بیشترین بازدهی در ویندوز سرور ارائه می‌دهد.

3. فایل و ذخیره سازی: داشتن فایل سرور یکی دیگر از موارد استفاده رایج برای سازمان شماست. با سرور فایل می‌توانید داده‌های مهم را در یک مکان مرکزی نگه دارید و مجوزهایی را برای کنترل دسترسی افراد به فایل‌ها تنظیم کنید.

4. سرویس‌های به‌روزرسانی ویندوز: اغلب کسب ‌و کارها نمی‌خواهند به ‌روزرسانی‌های ویندوز در همان لحظه و بالافاصله انجام شود. با راه‌اندازی سرور به‌ عنوان یک کنترل‌کننده آپدیت ویندوز می‌توانید تمام به‌روزرسانی‌ها را از طریق سرور هدایت کنید و قوانین خاصی را برای نحوه عملکرد آن‌ها تنظیم نمایید. این موارد تنها تعدادی از وظایف سرور هستند که Windows server انجام می‌دهد. اغلب سازمان‌ها بیش از یک سرور دارند و نقش‌های ذکر شده را در چندین دستگاه تقسیم می‌کنند. نسخه‌های استاندارد ویندوز این قابلیت‌ها را ارائه نمی‌دهند. با استفاده از ابزارهای خاص می‌توانید این امکانات را در ویندوز نیز داشته باشید، اما آنقدر قوی نخواهد بود.

کمترین محدودیت‌های سخت افزاری

افراد معمولا به حداکثر مقدار رم مورد استفاده در کامپیوتر خود توجهی ندارند. ویندوز 64 بیتی 10 به شما امکان نصب رم تا 2 ترابایت را می‌دهد. اما بیشتر کاربران نمی‌توانند بیش از 32 گیگابایت رم در سیستم خود داشته باشند، بنابراین داشتن 1 ترابایت رم نیز کاملا دور از ذهن است. با دانستن این موضوع، آیا می‌توانید باور کنید که سرور ویندوز حداکثر از 24 ترابایت رم پشتیبانی می‌کند؟ در دنیای تجارت سرور می‌تواند عملکرد مفید را   ادامه مطلب...

پروتکل DHCP چیست و چه کاربردی در شبکه‌های کامپیوتری دارد؟

در حالی که امروزه چندین پروتکل مدیریت شبکه وجود دارد، DCHP به عنوان یکی از محبوب‌ترین گزینه‌ها به راه خود ادامه می‌دهد. DCHP مخفف Dynamic Host Configuration Protocol است و وظیفه خودکارسازی پیکربندی یا راه اندازی دستگاه‌ها را در شبکه‌ برعهده دارد. ماهیت DCHP به دستگاه‌ها اجازه می‌دهد تا از خدمات شبکه مانند NTP، DNS و سایر پروتکل‌های ارتباطی مبتنی بر TCP یا UDP استفاده کنند.
این پروتکل در تنظیم پویا یا تغییر پارامترهای پیکربندی هاست تاثیرگذار است. هنگامی که DHCP پارامترهای پیکربندی را به هر دستگاه در شبکه مربوطه اختصاص دهد، دستگاه می‌تواند با شبکه‌های IP دیگر ارتباط برقرار کند. در هر شبکه می‌توان یک آدرس IP را به صورت دستی یا پویا به هاست اختصاص داد. در یک شبکه کوچک که دارای 2 یا 3 کامپیوتر است، آدرس‌های IP را می‌توان به صورت دستی در شبکه تنظیم کرد، اما شبکه‌ای را تصور کنید که دارای صدها کامپیوتر باشد و آدرس‌های IP را باید به همه آن‌ها اختصاص داد؛ آیا این کار امکانپذیر است؟ این موضوع برای مدیران شبکه یک کابوس است! دو میزبان نمی‎توانند آدرس IP یکسانی داشته باشند و تخصیص آدرس IP به صورت دستی می‌تواند منجر به خطا یا اشتباه شود. بنابراین، برای حل این مشکل به یک پروتکل مدیریت شبکه DHCP نیاز داریم. پروتکل مدیریت شبکه DHCP آدرس‌های IP را به آسانی به اشتراک می‌گذارد. این مقاله به بررسی DHCP می‌پردازد. در اینجا توضیح می‌دهیم که DHCP چیست و همچنین نحوه عملکرد آن را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
DHCP چیست؟
DHCPمخفف کلمه Dynamic Host Configuration Protocol است. پروتکل پیکربندی میزبان پویا یک پروتکل مدیریت شبکه است که برای تخصیص آدرس IP پویا و سایر اطلاعات به میزبان شبکه از آن استفاده می‌شود. DHCP تخصیص آدرس IP را به صورت خودکار مدیریت کرده و این خودکارسازی وظایف مدیر شبکه را بسیار آسان می‌کند. پروتکل مدیریت شبکه DHCP علاوه بر آدرس IP، Subnet masks، default gateway و آدرس سرور نام دامنه (DNS) و سایر تنظیمات را به هاست اختصاص می‌دهد.
اجزای DCCP
سرور DHCP: معمولا یک سرور یا روتر است که اطلاعات پیکربندی شبکه را در خود نگه می‌دارد.
DHCP Client: نقطه پایانی است که اطلاعات پیکربندی را در هر دستگاه مانند کامپیوتر یا موبایل از سرور دریافت می‌کند.
عامل رله DHCP: اگر فقط یک سرور پروتکل مدیریت شبکه DHCP برای چندین شبکه LAN دارید، عامل رله DHCP موجود در هر شبکه درخواست DHCP را به سرورها ارسال می‌کند. عامل رله باعث می‌شود تا سرورهای DHCP بتوانند درخواست از شبکه‎ها را مدیریت کنند.
مجموعه آدرس IP: شامل لیستی از آدرس‎های IP است که برای تخصیص به مشتری در دسترس هستند.
Subnet Mask: به میزبان می‎گوید که در حال حاضر در کدام شبکه حضور دارد.
Lease Time: مدت زمانی است که آدرس IP در دسترس مشتری است. مشتری باید پس از یک مدت مشخص آدرس IP را تمدید کند.
Gate address: Gate address به میزبان اجازه می‌دهد تا بداند Gate اتصال به اینترنت کجاست.
معایب و مزایای پروتکل مدیریت شبکه DHCP
• پیکربندی ایمن و قابل اعتماد
• سهولت افزودن مشتریان جدید به شبکه
• کاهش تداخل آدرس‎های IP
• پیکربندی و تخصیص دقیق IP
• پیکربندی مجدد فضای آدرس IP در سرور DHCP بدون نیاز به پیکربندی مجدد کلاینت
• تخصیص IP تکراری یا نامعتبر وجود ندارد
سرورهای DHCP هیچ مکانیزم امنی برای احراز هویت کلاینت ندارند، بنابراین هر کلاینت جدیدی می‌تواند به شبکه متصل شود. این امر دارای خطرات امنیتی مانند: اختصاص دادن آدرس IP به مشتریان غیرمجاز و استخراج آدرس IP از آن‌هاست.
DHCPچگونه کار می‌کند؟
پروتکل مدیریت شبکه DHCP بر اساس مدل کلاینت-سرور عمل می‌کند. سرور DHCP مجموعه‌ای از آدرس‌های IP و اطلاعات مربوط به پارامترهای پیکربندی کلاینت مانند: Default gateway و نام دامنه را مدیریت می‎کند. سرور DHCP با یک آدرس خاص و اطلاعات معتبر تنها برای دوره زمانی مشخص معتبر است و پیکربندی آن توسط کارشناس شبکه انجام می‌شود.
در شبکه‌های بزرگی که از multiple links تشکیل شده‌اند، یک سرور پروتکل مدیریت شبکه DHCP با کمک عوامل رله DHCP که روی روترهای متصل به هم قرار دارند به کل شبکه سرویس می‌دهد. چنین عواملی پیام‌ها را بین کلاینت‌های DHCP و سرورهای DHCP واقع در زیر شبکه‌های مختلف منتقل می‌کنند. DHCP در لایه برنامه کار می‌کند تا به صورت پویا آدرس IP را به کلاینت اختصاص دهد و از این طریق تبادل پیام‌هایی به نام تراکنش‎های DHCP اتفاق می‎افتد.
DHCP Discovery: کلاینت DHCP پیام‌هایی را برای کشف سرورهای DHCP منتقل می‌کند. کامپیوتر مشتری بسته‌ای را با مقصد پخش پیش فرض 255.255.255.255 یا آدرس پخش زیرشبکه خاص در صورت پیکربندی ارسال می‌کند. 255.255.255.255 یک آدرس پخش ویژه است که به شما امکان می‌دهد یک بسته پخش را به شبکه‌ای که به آن متصل هستید ارسال کنید.
DHCP Offer: هنگامی که سرور DHCP پیام DHCP Discover را دریافت می‌کند، با ارسال پیام پیشنهادی DHCP به مشتری، یک آدرس IP را به مشتری ارائه می‌کند. این پیام پیشنهادی DHCP شامل آدرس IP پیشنهادی برای مشتری DHCP، آدرس IP سرور، آدرس MAC مشتری، subnet mask، default gateway، آدرس DNS و lease information است.
DHCP Request: در بیشتر موارد، مشتری می‌تواند چندین پیشنهاد DHCP دریافت کند، زیرا در یک شبکه سرورهای DHCP زیادی وجود دارد. اگر آدرس ‌دهی IP یک سرور با مشکل مواجه شود، سرورهای دیگر می‌توانند نسخه پشتیبان تهیه کنند؛ اما مشتری فقط یک پیشنهاد DHCP را دریافت می‌کند. در پاسخ به این پیشنهاد، مشتری یک درخواست به یکی از سرورهای DHCP ارسال می‌کند. تمام آدرس‌های IP ارائه شده دیگر از سرورهای DHCP باقیمانده برداشته شده و به مجموعه آدرس‌های IP موجود بازگردانده می‌شوند.
DHCP Acknowledgment: سرور سپس Acknowledgment را برای مشتری ارسال می‌کند و استفاده از پروتکل مدیریت شبکه DHCP را برای مشتری تایید می‌کند. سرور ممکن است هر پیکربندی دیگری را که مشتری خواسته باشد ارسال کند. در این مرحله پیکربندی IP تکمیل شده و مشتری می‌تواند از تنظیمات IP جدید استفاده کند.
سه روش برای تخصیص آدرس های IP
تخصیص پویا
مدیر شبکه طیفی از آدرس‌ها را برای پروتکل مدیریت شبکه DHCP رزرو می‌کند و در طول پیاده سازی اولیه شبکه هر کلاینت DHCP در شبکه برای درخواست یک آدرس IP از سرور DHCP پیکربندی شده است. فرآیند درخواست در یک دوره زمانی قابل کنترل به سرور DHCP اجازه می‌دهد تا آدرس‌های IP که تمدید نشده‌اند بازیابی و سپس مجددا تخصیص داده شوند.
تخصیص خودکار
پروتکل مدیریت شبکه DHCP به طور دائم یک آدرس IP را از محدوده تعریف شده توسط مدیر به مشتری درخواست کننده اختصاص می‌دهد. این مورد همانند تخصص پویا است اما سرور DHCP جدولی از تخصیص آدرس IP گذشته را نگه می‌دارد.
تخصیص دستی
به این روش تخصیص استاتیک DHCP، تخصیص آدرس ثابت، رزرو و اتصال آدرس MAC/IP نیز می‌گویند. مدیر شبکه یک شناسه منحصر به فرد (شناسه مشتری یا آدرس MAC) را برای هر مشتری به یک آدرس IP اختصاص می‌دهد.
توضیحات شبکه
در یک شبکه معمولی DHCP، یک سرور DHCP و چندین سرویس گیرنده DHCP مانند: رایانه‌های شخصی و رایانه‌های کوچک وجود دارد. پروتکل مدیریت شبکه DHCP از مدل کلاینت-سرور استفاده می‌کند؛ یعنی یک سرویس گیرنده برای پارامترهای پیکربندی مانند: آدرس IP، default gateway و subnet maskبه سرور اعمال می‌شود. معمولا سرور به پارامترهای پیکربندی درخواستی پاسخ می‌دهد.
یک سرور DHCP آدرس‌های IP را به رایانه‌ها اختصاص می‌دهد و این کار اغلب در شبکه‌های سازمانی برای کاهش تلاش‌ و هزینه پیکربندی استفاده می‌شود. تمام آدرس‌های IP رایانه‌ها در پایگاه داده‌ای که روی یک ماشین سرور قرار دارد، ذخیره می‌شوند.
نتیجه گیری
پروتکل مدیریت شبکه DHCP در شبکه‎های اینترنتی برای تخصیص خودکار IP و سایر پارامترهای ارتباطی به دستگاه‌های متصل به شبکه با استفاده از معماری کلاینت-سرور استفاده می‌شود. این فناوری نیاز به پیکربندی جداگانه دستگاه‌های شبکه را به صورت دستی از بین می‌برد و از دو جز شبکه، یک سرور DHCP شبکه نصب شده در مرکز و نمونه‌های مشتری از Protocol stack در هر رایانه یا دستگاه تشکیل شده است.
پروتکل اینترنت (IP) نحوه ارتباط دستگاه‌ها در داخل و بین شبکه‌های محلی در اینترنت را تعریف می‌کند. یک سرور DHCP می‌تواند تنظیمات IP را در دستگاه‌های موجود در شبکه محلی خود مدیریت کند، به عنوان مثال: با اختصاص آدرس‌های IP به آن دستگاه‌ها به صورت خودکار و پویا.

مفهوم سن استوریج (SAN Storage) و کاربرد آن به زبان ساده

امروزه سیستم‌های ذخیره اطلاعات نقش مهمی در پیشرفت تکنولوژی دارند. به طور کلی در کسب و کارهای امروزی اطلاعات امنیتی بسیاری وجود دارد که به محلی امن برای نگهداری آن‌ها نیاز داریم. استوریج یک بخش‌ اصلی در دستگاه‌هاست که تمام اطلاعات را در خود ذخیره می‌کند. در واقع می‌توان گفت که مهم‌ترین کاربرد استوریج، نگهداری بکاپ‌ها و ذخیره سازی اطلاعات است. در بیشتر موارد کاربران به یک بانک اطلاعاتی مانند: فایل یا دیتای برنامه نیاز دارند تا به جای ذخیره اطلاعات بر روی هارد دیسک، آن دیتا را در اختیار تمام عناصر و سیستم‌های موجود در شبکه قرار دهد. آیا می‌خواهید از مزایای یک شبکه استوریج کارآمد به نفع شرکت خود استفاده کنید؟ اگر پاسخ شما بله است، پس این مقاله را بخوانید تا درباره سن استوریج و مزایای آن برای کسب و کارها و سازمان‌ها بیشتر بدانید.

سن استوریج (SAN Storage) چیست؟

SAN مخفف عبارت Storage Area Network می‌باشد. سن استوریج به یک شبکه ذخیره سازی تخصصی و پر سرعت گفته می‌شود که از هاست، سوئیچ، دستگاه‌ها و عناصر ذخیره سازی تشکیل شده است. این دستگاه‌ها و عناصر با کمک انواع توپولوژی‌ها و پروتکل‌ها به یکدیگر متصل می‌شوند.

در واقع این استوریج شبکه‌ای از دستگاه‌های ذخیره سازی می‌باشد که از طریق چندین سرور و کامپیوتر می‌توان از آن استفاده کرد. سن استوریج فضای ذخیره سازی مشترکی را فراهم می‌کند و تمام کامپیوترهای موجود در شبکه می‌توانند به حافظه موجود در سن استوریج دسترسی داشته باشند. به بیان ساده‌تر، SAN یک شبکه ذخیره سازی اطلاعات پر سرعت است که به دستگاه‌های سخت افزاری و نرم افزاری متصل می‌شود.

تجهیزات مورد استفاده در سن استوریج

در بیشتر موارد دستگاه ذخیره ساز SAN Storage از هاردیسک‌های سخت افزاری که در قالب RAID کار می‌کنند، تشکیل می‌شود. راه اندازی سن استوریج بر اساس فناوری کانال فیبر و پروتکل FBC انجام می‌شود و به تجهیزات مخصوصی نیاز دارد. تجهیزات این شبکه به شرح زیر می‌باشد:

• دستگاه‌های ذخیره سازی

• روتر

• سوئیچ

• سرور

مزایای SAN Storage چیست؟

اطلاعات در SAN Storage به صورت Block Level ذخیره می‌شود که به وسیله نرم افزارهای موجود بر روی سرور قابل دسترسی است. سن استوریج به سرور وابسته نیست و می‌تواند به صورت مستقل در شبکه کار کند. هر نرم افزاری بر روی هر سرور در شبکه می‌تواند به سن استوریج دسترسی داشته باشد. برای ارتقا حافظه در SAN Storage نیازی به اضافه کردن سرور جدید در شبکه نیست و تنها با اضافه کردن یک هارد دیسک به دستگاه می‌توان به راحتی منابع را افزایش داد.

SAN Storage برای انتقال اطلاعات از کانال فیبر نوری استفاده می‌کند که تاثیر شگفت انگیزی در سرعت ذخیره سازی اطلاعات دارد. SAN  در دستگاه‌های ذخیره سازی اطلاعات به دو صورت وجود دارد که یکی از آن‌ها شامل Tape Library  می‌باشد. یکی دیگر از مزایای سن استوریج آسان بودن انتقال اطلاعات در آن است. شرکت‌های بزرگ از سن به دلیل عدم وابستگی به سرور استقبال زیادی کرده‌اند. با استفاده از SAN Storage می‌توان سرورها را از طریق هارد دیسک بوت کرد و همچنین زمان بوت کردن سیستم هم کاهش میابد.

سن استوریج چگونه کار می‌کند؟

SAN Storage ترکیبی از سخت افزار و نرم افزار است که از پروتکل فیبر نوری استفاده می‌کند و برای ذخیره سازی اطلاعات به تجهیزات و شبکه‌های ذخیره سازی خاص نیاز دارد. به همین دلیل سن استوریج کمی گران‌تر از دیگر استوریج‌ها می‌باشد.

SAN Storage بر اساس فناوری کانال فیبر (fiber channel) می‌باشد که از پروتکل فیبر (FCP)  برای سیستم‌های باز و انواع اختصاصی آن برای رایانه‌ها استفاده می‌کند. استفاده از کانال فیبر که ECOP نام دارد، امکان حرکت ترافیک FC در زیر ساخت‌های اترنت با سرعت ‌بالا را فراهم می‌کند. سازمان‌های کوچک می‌توانند از پروتکل iscsl به‌ عنوان یک جایگزین ارزان‌‌ برای پروتکل FC استفاده کنند.

کاربردهای SAN Storage

• بهبود امنیت داده‌ها و حفاظت از آن‌ها

• افزایش عملکرد برنامه

• کاهش زمان بوت کردن

• بهبود کارایی اپلیکیشن

• دسترسی پذیری بالا

• یکپارچگی سرور و استوریج

• کاهش هزینه و بهبود بهره وری

• مقرون به صرفه و مدیریت متمرکز

• افزایش منابع و ذخیره سازی اطلاعات

• بکاپ گیری و restore کردن با سرعت بالا

• عدم محدودیت در دسترسی به داده‌های یک سرور

مفهوم SAN، DAS و NAS چیست؟

 DAS اولین شبکه ذخیره سازی می‌باشد که امروزه برای ذخیره دیتا با حجم کم کاربرد دارد. DAS مخفف عبارت Direct Attached Storage است که در زبان فارسی به معنی ذخیره مستقیم پیوست است.این DAS به صورت مستقل به سرور متصل می‌شود. در DAS چندین کلاینت می‌توانند به یک استوریج وصل شوند. این استوریج در مقابل سن استوریج دیگر استوریج ها انعطاف پذیری و کارایی کمتری دارد که با افزایش ظرفیت ذخیره سازی کارایی منبع کاهش می‌یابد و قابلیت ارتقا محدود می‌شود. دسترسی به داده‌ها در صورت اختلال در سرویس امکان پذیر نیست و نمی‌توان اطلاعات را به اشتراک گذاشت. برای حل این مسئله و کارایی و سرعت بیشتر ذخیره سازی اطلاعات بهتر است از SAN استفاده شود.

NAS سیستمی است که ادامه مطلب ...

مانیتورینگ عملکرد سرور؛ یک راهکار ایده آل برای نظارت بر سرورها

مانیتورینگ سرور فرآیندی است که در آن فعالیت سرورهای فیزیکی و مجازی قابل مشاهده است. از آنجایی که هر سرور از صدها یا حتی هزاران درخواست به طور همزمان پشتیبانی می‌کند، اطمینان از اینکه همه سرورهای یک سازمان مطابق انتظار کار کنند بخش مهمی از مدیریت زیرساخت فناوری اطلاعات را تشکیل می‌دهد. از آنجایی که سیستم‌های IT همیشه در حال توسعه هستند، امروزه نظارت دقیق آن‌ها در زمان‌های مختلف اهمیت ویژه‌ای پیدا کرده است. مانیتورینگ کمک می‌کند تا سرورها و سیستم‌های مرکزی مطابق با هدف کار کنند و مدیران بتوانند فعالیت کارکنان را در هر زمان زیر نظر داشته باشند. 

اگرچه اهمیت مانیتورینگ عملکرد سرور بر بیشتر سازمان‌ها پوشیده نیست، اما بسیاری از کسب و کارها ممکن است هنوز از مزایای این تکنولوژی آگاه نباشند. شاید اصطلاح "server monitoring" به دلیل تنوع زیاد سرورهای موجود کمی گیج کننده باشد؛ چرا که هر سرور به شکل منحصر به فردی از نظارت تکنولوژیک نیاز دارند و بعید است که یک ابزار خاص برای همه مناسب باشد. در این مقاله با مفهوم مانیتورینگ سرور بیشتر آشنا می‌شوید.

مانیتورینگ سرور چیست؟

اصطلاح مانیتورینگ عملکرد سرور یک مفهوم جامع دارد که به سلامت و عملکرد سرور مربوط می‌شود. سرور فیزیکی استانداردهایی دارد که شامل حافظه، cpu و عملکرد شبکه می‌باشد. از طرفی دیگر، در سرور مجازی استانداردها بسته به نوع سرور شامل دیتابیس، پهنای باند شبکه و دیگر منابع بسته به نوع سرور است.

مانیتورینگ به دلایل مختلفی مهم است و در واقع این تکنولوژی ماهیت پیش‌بینی‌کننده دارد. کاهش سرعت و سایر مشکلات عملکردی به شناسایی دقیق خطا کمک می‌‌کنند. بسیاری از شرکت‌ها متعهد به ارائه سطح مشخصی از عملکرد هستند که می‌تواند در زمینه‌هایی مانند حسابداری و مالی بسیار مهم باشد. اگر عملکرد از آستانه خاصی ضعیف‌تر شود، هزینه‌های جبران ناپذیری را به همراه خواهد داشت.

چرا مانیتورینگ سرور مهم است؟

سرورها از مهم‌ترین اجزای زیرساخت فناوری اطلاعات هستند و نظارت بر عملکرد و در دسترس بودن آن‌ها کلید سلامت کلی شبکه‌هاست. در صورتی که سرور از کار افتاده باشد، به کندی کار کند، قطع شود یا عملکرد ضعیفی داشته باشد، ممکن است مشتریان ناامید شوند و شما را رها کنند. رعایت استانداردهای مانیتورینگ عملکرد سرور اغلب به یک زیرساخت قابل اعتماد و ایمن نیاز دارد.

در حال حاضر حملات بدافزارها و باج افزارها از تهدیدهای رایج و همیشگی دنیای دیجیتال به شمار می‌روند. آگاهی از این تهدیدات و روش‌هایی که سیستم شما به چنین حمله‌ای واکنش نشان می‌دهد، بخش مهمی از آمادگی امنیتی است. اما آمادگی بدون داشتن مانیتورینگ خوب در سرور امکان پذیر نیست. یک سیستم مانیتورینگ می‌تواند فورا بفهمد که چه زمانی و چرا یک رویداد غیرعادی رخ داده است. به عنوان مثال، نشان می‌دهد که آیا ترافیک شبکه به دلیل افزایش تقاضای کاربر است یا فرآیند مشکوکی در آن اتفاق افتاده است.  اجزای امنیتی مانیتورینگ مانند آنتی ویروس، سرویس پیشگیری از سرقت داده (DLP) و سیستم‌های تشخیص نفوذ (HIDS) می‌توانند شما را از تمام حملات سایبری جلوتر نگه دارند. سیستم‌ SIEM (امنیت اطلاعات و مدیریت رویداد) احتمالا مدرن‌ترین راهکار مانیتورینگ است که سرمایه‌گذاری شما در آن را چندین برابر پس می‌دهد.

تنها با نظارت کامل سرورهاست که می‌توانید متوجه شوید که آیا یک مشکل نیاز به حذف کردن کامل یا ارتقاء ظرفیت دارد یا خیر. برنامه‌ریزی و پیاده‌سازی راهکارها بر اساس چنین بازخوردی می‌تواند به سازمان شما در حفظ و نگهداری سرورها کمک کند. یک سیستم مانیتورینگ قوی خطوط پایه عملیاتی را تعریف می‌کند که این امر به نوبه خود به شما در پیش بینی نیازهای آینده و ارتقاء سخت افزار کمک خواهد کرد.

فرایند مانیتورینگ عملکرد سرور چگونه انجام می‌شود؟

پیاده سازی این فرایند در هر محیطی متفاوت است. با این حال، برخی از بهترین روش‌ها به بخش فناوری اطلاعات سازمان کمک می‌کند تا با سرمایه‌گذاری در سیستم مانیتورینگ عملکرد سرور، بیشترین کارایی را دریافت کنند.

سخت افزار در وضعیت مناسبی کار کند

سرورهای فایل معمولا تا حد توانایی‌های عملیاتی خود تحت فشار قرار می‌گیرند و به ندرت دچار اختلال می‌شوند. آن‌ها اغلب 24 ساعت شبانه روز در 7 روز هفته بدون وقفه کار می‌کنند. به همین دلیل نظارت بر معیارهایی مانند استفاده از CPU، حافظه و استوریج برای تایید اینکه هر سرور به طور مداوم در بهترین حالت خود کار می‌کند بسیار مهم است.

خطرات احتمالی را شناسایی کنید

هنگام استفاده از ابزارهای مانیتورینگ سرور، مراقب مشکلاتی باشید که ممکن است بر سخت افزار و نرم افزار تاثیر بگذارند. برای مثال، این ابزارها در مورد خطاهای دیتابیس هشدار می‌دهند.

نظارت بر هشدارها

هشدارها را در زمان واقعی نظارت کنید. این هشدارها باید بررسی و حل شوند، بنابراین باید روش‌های قابل اعتماد برای مدیریت و اولویت بندی موثر آن‌ها را در نظر بگیرید.

برنامه ریزی ظرفیت ابر

سیستم‌ مانیتورینگ عملکرد سرور در برنامه‌ریزی قدرت محاسباتی مناسب نقش کلیدی دارد. به عنوان مثال، اگر سرعت انجام عملیات کاهش یابد یا کاربران با مشکلات دیگری مواجه شوند، مدیر فناوری اطلاعات می‌تواند از طریق مانیتور کردن سرور وضعیت موجود را ارزیابی کند. در نتیجه، منابعی برای حل مشکل به آن‌ها اختصاص داده خواهد شد.

از برنامه ریزی ظرفیت حداکثر استفاده را ببرید

در پنج سال گذشته، حجم کاری مراکز داده به طور قابل توجهی افزایش یافت؛ یعنی تقریبا دو برابر شده است. در این شرایط سرورها مجبورند با این تغییر همگام شوند. خوشبختانه، سازمان‌ها می‌توانند با تجزیه و تحلیل نحوه استفاده از سرور، نیازهای آن را در سال‌های آینده پیش بینی کنند.

مانیتورینگ سرور چگونه کار می‌کند؟

اصطلاح مانیتورینگ عملکرد سرور سلامت عمومی سرور را پوشش می‌دهد، اما به طور کلی بر معیارهای عملکرد تمرکز دارد. این معیارها در سرورهای فیزیکی شامل استفاده از CPU، حافظه و عملکرد شبکه است. برای سرورهای مجازی این استانداردها معمولا زمان پاسخ سرور وب یا پایگاه داده، پهنای باند و سایر موارد مربوط به استفاده از منابع را در بر می‌گیرد. البته این بستگی به نوع سرور مورد استفاده نیز دارد.

سیستم‌های مانیتورینگ محبوب

سه نوع سیستم مانیتورینگ عملکرد سرور موجود است:

• سیستم‌های سنتی مبتنی بر نرم افزار لوکال

• سیستم‌های مبتنی بر  SaaS/Cloud

• سیستم‌های موبایل

برخی سیستم‌ها فناوری‌های سنتی و ابری را برای سفارشی سازی ترکیب می‌کنند. در ادامه مزایا و معایب هرکدام را بررسی خواهیم کرد.

سیستم‌های سنتی مبتنی بر نرم افزار

این سیستم‌ به نرم افزار نصب شده در محل متکی می‌باشد و سنتی ترین مدل است. این سیستم معمولا هزینه قابل توجهی را در پی دارد و پشتیبانی مستمر را تضمین می‌کند. باتوجه به روش‌های مختلف راه اندازی، نصب این نوع سیستم می‌تواند بسیار پیچیده و بسیار زمان بر باشد. با این حال، نرم‌افزار داخلی نیز امکان سفارشی‌سازی را نیز فراهم می‌کند. به طور کلی، نرم افزارهای داخلی هزینه بیشتری در مقایسه با سرویس‌های ابری دارد.

سیستم‌های SaaS/Cloud

سیستم‌های مانیتورینگ ابری به صورت آنلاین نصب و راه اندازی می‌شوند. در این فرایند دیگر نیاز به نصب نرم افزار در زیرساخت سخت افزاری ندارید و می‌توانید سیستم‌ها را به سرعت (حتی در عرض چند ساعت) راه اندازی کنید. سرویس‌های ابری انعطاف‌پذیری زیادی دارند، اگرچه کنترل کمتری بر شخصی‌سازی ارائه می‌دهند.

سیستم‌های موبایل

بسیاری از ارائه دهندگان ابری و داخلی این فناوری را در تلفن همراه پیاده سازی می‌کنند. در نتیجه، در هر زمان و هر مکان به داده‌های مانیتورینگ عملکرد سرور دسترسی خواهید داشت؛ یعنی می‌توانید این سیستم را بر روی یک دستگاه تلفن همراه داشته باشید.

نحوه انتخاب ابزارهای مانیتورینگ عملکرد سرور

قبل از خرید ابزار مانیتورینگ عملکرد سرور علاوه بر ویژگی های خاص هرکدام، موارد زیادی وجود دارد که باید در نظر بگیرید. اولین کاری که باید انجام دهید این است که به آنچه سازمان شما می خواهد نظارت کند، فکر کنید:

• چند سرور دارید؟

• به چه میزان نظارت بر زیرساخت نیاز دارید؟

• هر سرور به چه چیزی اختصاص دارد؟

• چه چیزهایی را می‌خواهید نظارت کنید؟

برخی از ابزارها و محصولات عملکرد محدودی دارند، در حالی که برخی دیگر جامع‌ترند و به شما امکان نظارت بر طیف وسیعی از برنامه‌ها را می‌دهند. ابزارهای نظارت بر سرور تنوع بسیاری دارند و باید دقت کنید که برای ویژگی‌هایی که به آن نیاز ندارید، هزینه اضافی پرداخت نکنید.

نتیجه گیری

مانیتورینگ عملکرد سرور یکی از بخش‌های اصلی فناوری اطلاعات محسوب می‌شود. از آنجایی که سرورها اساسا قلب تپنده یک سازمان هستند، مدیر IT باید اقدامات لازم را انجام دهد تا مطمئن شود تمام وظایف به درستی انجام می‌شوند. یک سیستم مانیتورینگ خوب برای نظارت و مدیریت سرور جهت رسیدن به این هدف ضروری است. با این حال، ابزارهای باکیفیت فقط مشکلات را شناسایی نمی‌کنند: آن‌ها به قدری فعال هستند تا قبل از تبدیل شدن به فاجعه، شما را از مشکلات احتمالی مطلع کنند. در واقع این فناوری در یافتن و اجرای راهکار مناسب به سازمان شما کمک می‌کند.