پروتکل مجموعه‌ای از قوانین برای سازماندهی و پردازش داده‌هاست. پروتکل‌های شبکه همان زبان مشترک کامپیوترها هستند. درون یک شبکه، کامپیوترها از نرم افزارها و سخت افزارهای متفاوتی استفاده می‌کنند و این پروتکل‌ها هستند که ارتباط آن‌ها با یکدیگر را فراهم می‌کنند.
پروتکل‌های استاندارد یک زبان مشترک هستند که رایانه‌ها از آن استفاده می‌کنند. درست مانند این که دو نفر از نقاط مختلف جهان با زبان‌های یکدیگر هیچگونه آشنایی ندارند، اما با استفاده از یک زبان سوم مشترک باهم ارتباط برقرار می‌کنند. استفاده از این پروتکل‌ها در انواع سیستم‌های کامپیوتری از جمله زیروکلاینت‌ها نیز صدق میکند. زیروکلاینت دستگاه کوچک و قدرتمندی است که به کاهش هزینه و مصرف انرژی کمک زیادی میکند. زمان نصب و راه‌اندازی زیروکلاینت فوق‌العاده سریع است و به مراقبت کمی نیاز دارد. به بیانی ساده‌تر، زیروکلاینت هیچ سیستم عامل و فضای ذخیره سازی ندارد. با استفاده زیروکلاینت، تمام برنامه‌های دسکتاپ از طریق سرور کنترل و مدیریت می‌شوند.
اگر زیروکلاینت برای اتصال به سرور از پروتکل‌هایDDP وRDP استفاده کند، قادر به برقراری ارتباط خواهد بود؛ همانطور که سازمان ملل برای برقراری ارتباط میان نمایندگان سراسر جهان به 6 زبان رسمی خود متکی است. هرکدام از این پروتکل‌ها روش‌های خاص خود را برای انتقال دیتا دارند و برای اتصال، به زیروکلاینت‌های مخصوص خود نیاز دارند.
پروتکل‌های مجازی‌سازی
فعالیت‌هایی که کاربر روی دسکتاپ خود انجام می‌دهد در پردازنده سرور صورت می‌گیرد و نتیجه آن به زیروکلاینت فرستاده می‌شود. درواقع، زیروکلاینت فقط نمایش این پردازش را برعهده دارد و این انتقال و نمایش تصویر به شکل‌های مختلفی انجام می‌شود. پروتکل‌های مجازی‌سازی بسیاری وجود دارند که زیروکلاینت را به سرور متصل می‌کنند. هرکدام از این پروتکل‌های روش‌های منحصر به فرد خود را در تحویل دسکتاپ به کاربر ارائه می‌دهند. همچنین برای اتصال به سرور به زیروکلاینت‌های مخصوص خود نیاز دارند.
آشنایی با مفهوم ریموت دسکتاپ
واژه قابلیت اتصال یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر از راه دور و کنترل دسکتاپ آن‌ها به عنوان Remote Desktop شناخته می‌شود. این اتصال به گونه‌ای است که انگار کاربر در همان سیستم لاگین کرده و در حال کار است. در واقع، ارتباط بین کامپیوترها از طریق بستر شبکه انجام می‌شود و مهم نیست دو کامپیوتر چقدر از هم فاصله دارند. ممکن است کامپیوتر دوم در مکانی پایین‌تر یا بالاتر از کامپیوتر دیگر باشد. آنچه که اهمیت دارد این است که دو کامپیوتر در شبکه باشند.
درست مثل زمانی که میخواهید از یک کامپیوتر دیگر استفاده کنید، باید هنگام ریموت دسکتاپ نام کاربری و رمز عبور ورود به سیستم دوم را نیز وارد نمایید. به بیانی دیگر، ریموت دسکتاپ یعنی در اختیار گرفتن ویندوز کامپیوتر دیگر. ریموت دسکتاپ از پروتکل RDP استفاده میکند. در ادامه با این پروتکل بیشتر آشنا می‌شوید.
عملکرد پروتکل RDP چگونه است؟
شرکت مایکروسافت ابداع کننده پروتکلRDP است. RDP یا Remote Desktop Protocol یک پروتکل در شبکه‌های کامپیوتری می‌باشد که وظیفه آن کنترل و مدیریت سیستم عامل های مختلف در سیستم است. پروتکل RDP به کاربران امکان می‌دهد تا از راه دور به یک سرور یا کامپیوتر متصل شوند. این پروتکل یک رابط گرافیکی (GUI) را برای اتصال به کامپیوتر از طریق شبکه فراهم میکند. این رابط گرافیکی طوری طراحی شده است که عملکرد آن هیچ تفاوتی با استفاده مستقیم از کامپیوتر نخواهد داشت.
در واقع، استفاده از پروتکل RDP امکان دسترسی مستقیم به سیستم را برای کاربر دوم فراهم میکند. بر همین اساس، کاربر می‌تواند تنها با استفاده از یک کامپیوتر به کامپیوترهای دیگر متصل شود و تغییراتی را در آن انجام دهد. همچنین کاربر می‌تواند از راه دور به کامپیوتر محل کار خود متصل شود و کارهای خود را انجام دهد.
عملکرد پروتکل DDP چیست؟
کمپانی وی کلود پوینت ابداع کننده پروتکل DDP است. پروتکل DDP امکان استفاده از سرور را برای چندین کاربر فراهم می‌سازد. این در حالی است که میزان استفاده ازCPU و ram در سرور به حداقل می‌رسد و پهنای باند شبکه نسبت به سایر روش‌ها و پروتکل‌های دیگر به طور چشم گیری افزایش می‌یابد. در نتیجه سرعت تبادل اطلاعات بیشتر می‌شود و شبکه به هیچ وجه داون نخواهد شد. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد این پروتکل همین است. با استفاده از پروتکلDDP ، تمام کاربران شبکه می‌توانند با بهترین سرعت و کیفیت، به طور همزمان از سنگین‌ترین نرم افزارها استفاده کنند و یا فیلم‌ها را به صورت FullHD تماشا کنند.
این پروتکل تنها منحصر به زیرو کلاینت‌هاست و بر روی دستگاه‌های دیگر از جمله تین کلاینت اجرا نمی‌شود. علاوه بر این، هر دو پروتکل‌های RDP و DDP را می‌توان بر بستر مجازی سازی اجرا کرد. همانطور که اشاره شد این پروتکل منحصر به فرد تنها در زیرو کلاینت‌های جدید vCloudPoint پشتیبانی می‌شود. دیگر زیرو کلاینت‌ها از پروتکل‌هایی همچون RDP استفاده می‌کنند که در مقایسه با پروتکل DDP قدرت کمتری دارند.
ویژگی‌های پروتکل DDP
1. امکان سفارشی کردن دسکتاپ مجازی متناسب با نیاز کاربر و پهنای باند شبکه
2. جدیدترین و بهینه‌ترین پروتکل مجازی سازی دسکتاپ برای سایزهای متوسط (حداکثر ۵۰۰ کاربر متمرکز بر روی یک دیتاسنتر)
3. استفاده بهینه از منابع سخت افزاری
4. ساده‌ترین روش مجازی سازی دسکتاپ
5. قابلیت استفاده در کاربری‌های حرفه‌ای
6. قابلیت استفاده روی بستر مجازی سازی سرور (وی ام ور، سیتریکس و …) و هم روی سرور فیزیکی
7. دارای پنل مدیریت و نظارت قدرتمند وی ماتریکس
8. قابلیت مدیریت تمام دستگاه‌ها از سمت سرور ( بدون اینکه به سرور دسکتاپ متصل شده باشند)
ویژگی‌های پروتکل RDP
یک برنامه یا سرویس RDP داده ها را منتقل میکند و سرویس ارتباطات مایکروسافت اطلاعات را به یک کانال RDP هدایت میکند. در آنجا، سیستم عامل داده‌های RDP را رمزگذاری میکند. درایور Redirector Device Server Terminal عملکرد RDP را مدیریت میکند. این درایور رابط‌های کاربر، انتقال‌ها، رمزگذاری و فشرده‌سازی را مدیریت میکند. این درایور مسئول انتقال پروتکل در یک شبکه TCP/IP است.
به طور کلی، از ویژگی های اصلی پروتکل RDP می توان به موارد زیر اشاره کرد:
پروتکل ریموت دسکتاپ یک پروتکل امن برای ارتباط بین شبکه های کامپیوتری است. همانطور که اشاره کردیم، این پروتکل انحصاری توسط مایکروسافت ساخته شده است که دسکتاپ را به کاربر با یک رابط کاربری گرافیکی ارائه میکند که می‌توانند از آن برای اتصال مستقیم با رایانه دیگری از طریق اتصال شبکه استفاده کنند. برای انجام این کار، کاربر باید نرم افزار RDP را روی رایانه خود نصب کرده باشد که از آن به رایانه دیگری که سرور RDP را اجرا می کند دسترسی داشته باشد.
1. مدیریت آسان دستگاه
2. ارائه تصویر حداکثر ۲۴ بیتی
3. مصرف بالای پهنای باند
4. ساده سازی دسترسی و مدیریت داده‌ها
5. سازگاری با انواع سیستم عامل
6. پشتیبانی از دورکاری
7. حداکثر امنیت
8. صرفه جویی در هزینه
نگاهی به تفاوت‌های پروتکل‌های RDP و DDP
اگرچه برخی از افراد RDP و VPN را باهم مقایسه می‌کنند، اما این دو فناوری به طور قابل توجهی با یکدیگر متفاوت هستند. VPN مسیری را به منابع شبکه یک سازمان ارائه می دهد. یک کاربر راه دور با اتصال VPN می تواند کار خود را همانگونه که در محل کار خود حضور داشت، انجام دهد.
در حالی که VPN اتصال به یک شبکه راه دور را فراهم میکند، RDP اتصال به یک منبع اختصاصی از راه دور را ارائه می‌دهد. این منبع معمولا یک سرور فیزیکی یا مجازی است، اما برخی از این پروتکل ها امکان اتصال RDP را به برنامه‌های خاص نیز فراهم می‌کنند.
در پروتکل RDP که در این مقاله آن را با DDP مقایسه می‌کنیم، کل تصویر تغییر می کند و مختصات آن مجددا از سرور دریافت و به زیروکلاینت فرستاده می‌شود. یعنی با انجام هر عملی توسط زیروکلاینت و هر تغییر کوچک، مختصات کل صفحه به زیروکلاینت فرستاده می‌شود.
اما در روش DDP با هر تغییر فقط مختصات آن نقطه از تصویر که تغییر کرده است به زیروکلاینت جهت نمایش فرستاده می‌شود. در روش مجازی‌سازی با پروتکلDDP ، مختصات در حال حرکت صفحه از سرور به زیروکلاینت فرستاده می‌شود و با این روش میزان ترافیک در شبکه بسیار کمتر خواهد شد. بنابراین می‌توان تصویری روان و بدون لگ را در زیروکلاینت دریافت کرد.
اما در روش RDP چون مختصات کل صفحه مدام در حال رفرش شدن می‌باشد، ترافیک شبکه بالا می‌رود و در نتیجه، تصویری با لگ و کندی برای زیروکلاینت فرستاده می‌شود. اکثر قریب به اتفاق زیروکلاینت‌های کمپانی vCloudpoint از پروتکل‌های DDP استفاده می‌کنند.
در این روش کاربر با استفاده از زیروکلاینت‌های vCloudpoint می‌تواند از نرم‌افزارهای سنگین نیز استفاده کند. علاوه بر این، استفاده از منابع سخت‌افزاری سرور در این زیروکلاینت‌ها به‌طور چشمگیری کاهش می‌یابد. با اینکه این پروتکل مجازی‌سازی بسیار سریع‌تر از پروتکل مجازی‌سازی RDP است.
نتیجه گیری
با توجه به تفاوت‌های پروتکل DDP و RDP، کاربر می‌تواند با توجه به نیازی که دارد یکی از آن‌ها را انتخاب کند. البته که پروتکلDDP در برخی از موارد بهتر از پروتکل RDP است؛ زیرا کاربر با ترافیک پایین شبکه می‌تواند تصویری با کیفیت و بدون لگ دریافت کند. همچنین امکان استفاده از نرم افزارهای سنگین هم با استفاده از این پروتکل امکانپذیر خواهد بود.
تصور کنید یک جعبه پر از شمش‌های طلا دارید و باید به بهترین شکل از آن محافظت کنید. آیا جعبه را در یک فضای باز و نا امن رها می‌کنید؟ یا با قفل و کلید آن را در جایی مطمئن پنهان می‌کنید؟ داستان دیتاسنتر نیز همین است: یک معدن طلا پر از اطلاعات! سرورها و کامپیوترهایی که داده‌های ارزشمند شما را پردازش، توزیع و ذخیره می‌کنند در دیتاسنتر قرار دارند. بنابراین یکی از عناصر حیاتی زیرساخت دیجیتال سازمان شما، مرکز داده است. امنیت دیتاسنتر ترکیبی از سیاست‌ها، فرآیندها، استراتژی‌ها و فناوری‌هایی است که آن را از حملات سایبری و سایر تهدیدات مجازی ایمن میکند. متاسفانه وقتی صحبت از امنیت مرکز داده می‌شود، بسیاری از شرکت‌ها حداقل‌ها را در مورد امنیت آن رعایت می‌کنند. استانداردهای امنیت دیتاسنتر چیست؟ و چرا باید این استانداردها در سازمان‌ها رعایت شود؟ در ادامه به شما میگوییم که چرا.
چرا امنیت دیتاسنتر اهمیت دارد؟
تمام دارایی‌های اطلاعاتی و مالکیت معنوی در مرکز داده قرار دارند. به همین دلیل اینجا کانون اصلی تمام حملات هدفمند است و بنابراین به سطح بالایی از امنیت نیاز دارند. مراکز داده حاوی صدها تا هزاران سرور فیزیکی و مجازی است که بر اساس نوع برنامه، دسته بندی داده‌ها و روش‌های دیگر تقسیم بندی می‌شوند. بدیهی است که مدیریت و کنترل دسترسی به منابع بسیار دشوار است و استفاده از قوانین امنیتی مناسب برای دیتاسنتر این کار را امکانپذیر میکند.
چالش‌های امنیت دیتاسنتر
گرافیک امنیت مرکز داده: نمونه‌ای از یک ابزار امنیتی مبتنی بر بیومتریک اسکنر اثر انگشت است که می‌توانید از آن برای محدود کردن دسترسی به مرکز داده استفاده کنید. جای تعجب نیست که داده‌های مهم یک شرکت برای دیگران اهمیت داشته باشد. این اطلاعات ارزشمند عامل اصلی موفقیت یا شکست کسب و کارها خواهد بود. اطلاعات اختصاصی مانند: مالکیت معنوی و اسرار تجاری و همچنین اطلاعات شخصی و مالی مشتریان، نمونه‌هایی از انواع داده‌هایی هستند که در دیتاسنتر یافت می‌شوند.
دسترسی افراد متفرقه به مرکز داده آسیب‌های زیر را به دنبال دارد:
آسیب به شهرت و از دست دادن اعتماد مشتری: اگر اقدامات لازم را برای محافظت از داده‌های مشتریان خود (یا حتی مالکیت معنوی خود) انجام ندهید، چرا آن‌ها باید به شما اعتماد کنند؟
جریمه‌های عدم رعایت قوانین و مقررات: قوانین کلیدی وجود دارند که الزامات امنیتی مرکز داده را در خود جای داده اند.
زیان مالی: از کار افتادن دیتاسنتر یک نگرانی بزرگ برای مشاغل است و می تواند منجر به خسارات قابل توجهی شود.
اهمیت امنیت مرکز داده را نمی‌توان نادیده گرفت و این باید برای هر کسب و کاری در اولویت باشد. پس نیازی به گفتن نیست که اگر هر یک از این اطلاعات حیاتی به دست افراد نادرست برسد، با مشکلات زیادی مواجه خواهید شد. به همین دلیل است که باید از بهترین روش‌های امنیت مرکز داده باخبر باشید و آن‌ها را در زیرساخت سازمان خود پیاده سازی کنید.
سه نیاز حیاتی در امنیت دیتاسنتر
قدرت دید
هنگام ایمن سازی مرکز داده عوامل مختلفی از جمله: دیدگاه کاربران، دستگاه‌ها، شبکه‌ها، برنامه‌ها، حجم کاری و فرآیندها دخیل هستند. قدرت دید، تشخیص مشکلات را آسان کرده و حمله را در سریع‌ترین زمان ممکن شناسایی میکند. همچنین شناسایی افرادی که در تلاش برای سرقت داده‌های حساس یا اختلال در عملیات هستند با این ویژگی بسیار آسان می‌شود. علاوه بر این، نظارت فرایند بهبود پس از حادثه را بهبود می‌بخشد که این خود می‌تواند میزان نقض سیستم را آشکار کند. و مشخص کند چه اطلاعاتی به سرقت رفته است.
تقسیم بندی
فرایند تقسیم بندی با محدود کردن مرکز داده، دامنه حمله را کاهش می‌دهد. تقسیم بندی یک ابزار مهم برای سرورهاست. تقسیم‌بندی برای محافظت از سیستم‌های قدیمی که دیگر به‌روزرسانی ارائه نمی‌دهند بسیار حیاتی است. بسیاری از حملات بر روی دسترسی مستقیم به دیتاسنتر تاثیر میگذارند. این حملات از طریق آسیب پذیری‌های برنامه، پورت‌های ناامن یا حملات (DoS) انجام می‌شوند. حملات DoS سیستم را از کار می اندازد و به مهاجم اجازه می‌دهد تا کنترل ادمین را به دست آورده و کدهای مخرب را برای ادامه حمله نصب کند.
تهدیدات پیشرفته برای برخی از صنایع مانند: شرکت‌های آب و برق به بخشی از کار آن‌ها تبدیل شده است. تقریبا 100 درصد مواقع دفاع در برابر این نوع حملات غیرممکن است. اما تقسیم بندی، ابزار ارزشمندی برای کاهش سرعت هکر و زمان دادن به تیم‌های امنیتی برای شناسایی حمله و نحوه پاسخ به آن‌هاست.
حفاظت در مقابل تهدیدات
دیتاسنتر باید از برنامه‌ها و داده‌ها در برابر تهدیدات پیچیده و حملات محافظت کند. همه سازمان‌ها در معرض خطر حمله قرار دارند در بیشتر مواقع از آن بی اطلاع هستند. امنیت مرکز داده مدرن به یک چالش برای تیم‌های امنیتی تبدیل شده است. اطلاعات مهم در مراکز داده فیزیکی و محیط های ابری در حال حرکتند. به همین دلیل است که سیاست‌های امنیتی این مکان‌ها باید به طور مداوم تغییر کنند.
برنامه‌های کاربردی موبایل و وب سطح حمله را افزایش می‌دهند و راه‌های جدیدی برای بهره برداری ایجاد می‌کنند. از سوی دیگر ممکن است کارمندان ناخواسته داده های مهم سازمان را به خطر بیاندازند. این روزها هکرها با روش‌های جدید می‌توانند به یک سرور یا سرورهای داخل مرکز داده دسترسی “مجاز” داشته باشد. شما می‌توانید با به کارگیری محصولات امنیتی جامع و یکپارچه، اختلالات و تاثیرات ناشی از نقض داده‌ها را کاهش دهید. این امر حفاظت، شناسایی و کاهش تهدیدات را بسیار ساده میکند.
چگونه از مرکز داده محافظت کنیم؟
هر سال، کسب‌وکارها متحمل ضررهای قابل توجهی می‌شوند و ممکن است سرمایه، مشتریان و شهرت خود را در طی حملات سایبری از دست بدهند. بنابراین عجیب نیست که تقریبا بخش‌های مختلف سازمان، از اتاق هیئت مدیره گرفته تا اتاق سرور حول محور امنیت بچرخند. امنیت زیرساخت دیتاسنتر و فناوری اطلاعات همیشه یک نگرانی بزرگ برای مشاغل بوده است. و اکنون حرکت به سمت پلتفرم‌های ابری در دستور کار شرکت‌های بزرگ و کوچک قرار گرفته است.
برای حفظ امنیت مرکز داده کسب و کارها باید از سیستم‌های مجازی و فیزیکی استفاده کنید. علاوه بر حفاظت از دارایی‌های محاسباتی سازمان، اقدامات امنیتی ویژه شبکه باید برای جلوگیری از نفوذ حملات بدافزار و سایر تهدیدها در مرکز داده اعمال شود. این راهکارهای امنیتی همیشه بخش مهمی از طراحی و معماری مرکز داده بوده‌اند. دیتاسنتر اکوسیستم پیچیده‌ای است و حفاظت از آن مستلزم آن است که الزامات امنیتی هر قسمت به طور جداگانه در نظر گرفته شود. در این قسمت برخی از الزامات امنیت دیتاسنتر را شرح می‌دهیم.
امنیت دیتاسنتر به صورت فیزیکی
امنیت فیزیکی مرکز داده و اجزای آن برای ایمن نگه داشتن داده‌ها بسیار مهم است. مرکز داده باید برای مقابله با انواع چالش‌های فیزیکی، از حملات تروریستی و حوادث صنعتی گرفته تا بلایای طبیعی طراحی شود. افزایش امنیت فیزیکی اقدامات مختلفی را در برمیگیرد. این اقدامات شامل دیوارهای ضخیم و در و پنجره کمتر، افزایش قدرت دوربین مدار بسته و حفاظت در برابر آتش می‌باشند. هنگام ساخت مرکز داده، تمرکز اصلی باید روی انتخاب مکان مناسب باشد. گاهی مکان‌های خاص خطرات امنیتی جدی به همراه دارند که می‌تواند باعث قطع سرویس یا خرابی کامل شود. این مکان‌ها شامل:
نیروگاه‌ها
مناطق روی گسل زلزله
مناطقی که هواپیماها هنگام فرود از آن عبور می‌کنند
مکان‌های نزدیک به تاسیسات شیمیایی
مناطق مستعد آتش سوزی فصلی
مکان‌های در معرض سیل
علاوه بر این‌ها، استفاده از دیوارهای ضخیم نیز یک لایه امنیتی فیزیکی ایجاد خواهد کرد. دیوارهای ضخیم می‌توانند به جلوگیری از بلایای طبیعی و حتی انفجارها کمک کنند تا امنیت فیزیکی مرکز داده حفظ شود.
امنیت مجازی
این روزها فناوری مجازی سازی در مرکز داده بسیار رایج شده است. با این فناوری سیستم زیرساخت کسب و کارها مجازی می‌شود. با استفاده از آن مدیران می‌توانند امنیت مرکز داده را از راه دور مدیریت کنند. در حالی که استفاده از نرم‌افزار و راهکارهای ابری انعطاف‌پذیری بیشتری را برای مدیران فراهم میکند، اما ممکن است زیرساخت دیتاسنتر را در معرض تهدیدات سایبری قرار دهد.
محدود کردن دسترسی
تیم امنیت دیتاسنتر باید مراقب افرادی باشد که وارد مرکز داده می‌شوند، از خدمه و کارکنان داخلی IT گرفته تا بازدیدکنندگان. دسترسی به این منطقه حساس باید محدود شود و تمام ورودی و خروجی‌ها ردیابی شوند. تنها در این صورت است که افراد غیرمجاز از اتاق‌های حساس سرور دور می‌مانند.
امنیت داده‌های مهم
هدف از امنیت مرکز داده انجام اقداماتی برای حفظ داده‌های خصوصی و مهم است. این اقدامات شامل بکاپ و بازیابی داده‌ها، رمزگذاری داده حین انتقال فایل‌ها، اجرای مقررات حفظ حریم خصوصی داده‌ها و نظارت بر ترافیک می‌باشد.
امنیت شبکه
اولین لایه امنیت شبکه با نصب فایروال‌ها صورت می‌پذیرد و این کار با نظارت بر ترافیک داخلی شبکه امکانپذیر خواهد شد. این اقدامات برای شناسایی و کاهش هرگونه تهدیدی که ممکن است فایروال را دور زده باشد، انجام می‌شود.
امنیت سرور
با مجازی سازی، امنیت سرور پیچیده‌تر و چالش برانگیزتر شده است. پیروی از استانداردها برای اطمینان از امنیت کامل سرور با نظارت 24×7 و تشخیص نفوذ ضروری است. این راهکار جامع امنیتی از تمام زیرساخت‌های سرور مجازی و فیزیکی و همچنین تمام برنامه‌های کاربردی مبتنی بر وب محافظت میکند. تمام مشاغل در سراسر دنیا دیر یا زود با یک تهدید واقعی روبرو می‌شوند. مهاجمان سایبری اکنون هر شرکتی را بدون در نظر گرفتن اندازه یا حوزه فعالیت آن هدف قرار می‌دهند. و این حملات روز به روز پیچیده‌تر می‌شوند.
نتیجه گیری
مراکز داده در راس این حملات قرار دارند. البته آن‌ها به خوبی از گستردگی مشکل آگاه هستند و به همان اندازه راه‌های نوآورانه‌ای را برای محافظت از کسب و کار خود ابداع می‌کنند. امنیت دیتاسنتر مستلزم اقدامات گسترده‌ای برای نظارت و محافظت از آن در طول شبانه روز، هم به صورت فیزیکی و هم مجازی است. مهم‌تر از همه، سرمایه گذاری در یک برنامه آموزشی امنیت مرکز داده به سازمان شما در حفظ یک محیط امن و پایدار کمک خواهد کرد.