در جستجوی تعریف دقیق دیتاسنتر، احتمالا با نمودارها و توضیحات پیچیده‌ای مواجه شده‌اید، اما ما این مفهوم را به صورت ساده برای شما بیان می‌کنیم. دیتاسنتر را شبیه به مخزن سوخت یک خودرو در نظر بگیرید: آن‌ها حیاتی‌ترین عناصر زیرساخت‌های فناوری اطلاعات را در خود جای می‌دهند. داده‌های مهمی که سازمان را سرپا نگه می‌دارند درست مانند مخزن سوختی است که گاز خودروها را تامین می‌کند. حال بیایید از لحاظ فنی آن را بررسی کنیم. دیتاسنتر مجازی شکل نرم افزاری یک مرکز داده فیزیکی است که مجموعه ای از اجزای زیرساخت ابری مانند: سرورها، استوریج‌ها و سایر اجزای شبکه را در اختیار سازمان قرار می‌دهد.
مجازی سازی مرکز داده قدرت پردازش، حافظه و پهنای باند را متناسب با نیازهای خاص هر شرکت سفارشی سازی می‌کند. راه اندازی مرکز داده مجازی از طریق چندین محیط ابری عمومی، خصوصی یا ترکیبی انجام می‌شود. با استفاده از این روش، دسترسی از طریق IaaS امکانپذیر می‌شود و شرکت‌ها می‌توانند به اطلاعات مبتنی بر ابر دسترسی داشته باشند.
نگاهی مختصر به پیشینه دیتاسنتر در دنیای فناوری
قدمت مراکز داده به زمانی برمی‌گردد که اندازه کامپیوترها به بزرگی یک اتاق بود! در دهه 1940، هزینه‌های راه‌اندازی و توسعه دیتاسنتر برای استفاده تجاری یا شخصی بسیار زیاد بود و مراکز داده و سیستم‌های کامپیوتری برای پروژه‌های مهم کشوری مورد استفاده قرار می‌گرفت.
1980 دهه ظهور فناوری ریز محاسباتی بود. همانطور که انتظار می‌رفت مراکز داده به طور قابل توجهی تغییر شکل دادند. تا جایی که دیتاسنترهای امروزی بسیار متفاوت‌تر از نسخه‌های قبلی خود می‌باشند. دیتاسنترهای مدرن بسیار کارآمدتر از شکل سنتی خود هستند. تا چند سال پیش، سازمان‌ها معمولا مرکز داده خود را در محل قرار می‌دادند. اما اکنون این امکان وجود دارد که داده‌ها از دارایی شرکت به فضای ابری منتقل شوند. به همین ترتیب، در هزینه‌های راه‌اندازی و نگهداری نیز صرفه‌جویی خواهد شد.
دیتاسنترهای ابری ساخته شده اند تا از تلفات ناشی از بلایا، قطعی برق یا سایر مشکلات مرتبط جلوگیری کنند. بنابراین، انتقال زیرساخت‌های حیاتی فناوری اطلاعات به فضای ابری، خطرات احتمالی و قطعی را کاهش می‌دهد و در عین حال از طریق افزایش انعطاف پذیری، دسترسی بیشتری را برای کاربران فراهم می‌کند. در واقع قدم آخر در تکامل این فناوری، مجازی سازی مرکز داده است.
انواع مختلف دیتاسنتر
روش‌های مختلفی برای دسته بندی مرکز داده در سراسر جهان وجود دارد. این دسته بندی‌ها با توجه به نوع خدمات، نحوه تقسیم فضا بین سازمان‌ها، هزینه‌ها، توپولوژی شبکه و غیره انجام می‌شود. به طور کلی، چهار نوع مرکز داده وجود دارد:
مراکز داده سازمانی
بیشتر سازمان‌های بزرگ ترجیح می‌دهند مراکز داده ابری یا داخلی بسازند که به طور کامل تحت مالکیت آن‌ها باشد. این سیستم‌ها معمولا هزینه زیادی دارند و بر اساس نیازهای همان کسب و کار بهینه می‌شوند.
مراکز داده با خدمات مدیریت شده
در مراکز داده با خدمات مدیریت شده، مدیریت شبکه بر عهده ارائه دهنده خدمات است و شخص ثالث از مرکز مراقبت می‌کند. این مراکز داده برای مدیریت تجهیزات به سازمان شما نیاز ندارند و شما می‌توانید دیتاسنتر خود را از یک پلتفرم خدمات مرکز داده راه اندازی کنید.
مراکز داده اشتراکی
اگر بخواهید مرکز داده خود را به طور کامل مدیریت کنید، اما منابع و فضای کافی را برای میزبانی آن در اختیار نداشته باشید، چه می‌شود؟ در اینجا دیتاسنترهایی که در کنار هم قرار دارند راهکار مناسبی را ارائه می‌دهند. مراکز داده Colo یا اشتراکی فضاهای اجاره‌ای در محل شرکت هستند. اما اجزای داخل آن از جمله سرورها، فایروال‌ها و سایر اجزای فناوری اطلاعات متعلق به سازمان می‌باشند و کنترل امنیت و مدیریت دیتاسنتر برعهده شخص ثالث است. معمولا سازمان‌هایی که فضای کافی برای مرکز داده ندارند، برای صرفه‌جویی در هزینه سرورهای خود را به مرکز داده اشتراکی منتقل می‌کنند.
مراکز داده ابری
مراکز داده ابری به طور کامل توسط شخص ثالث مدیریت می‌شوند. در این شرایط، فضای ذخیره سازی، داده‌ها و برنامه‌ها خارج از محل سازمان قرار دارند. سازمان‌ها می‌توانند بدون هیچگونه نگرانی در مورد مراقبت و مدیریت دیتاسنتر خود از خدمات ابری استفاده کنند، چرا که ارائه دهنده خدمات دیتاسنتر ابری همه این کارها را برای شما انجام خواهد داد.
زیرساخت به عنوان یک سرویس (IaaS) چیست؟
زیرساخت به عنوان یک سرویس (IaaS) یک مدل محاسبات ابری است که شامل پیاده‌سازی مراکز داده مجازی می‌باشد. به طور کلی، IaaS یک ارائه دهنده ابری دارد که اجزای فیزیکی مورد نیاز برای دیتاسنتر را ایجاد می‌کند، مانند:
- کنترل آب و هوا
- اندازه گیری قدرت پشتیبان
- قفسه‌های سرور
- سرورها
- سخت افزار ذخیره سازی
- سخت افزار شبکه
- تجهیزات امنیتی و کارکنان
علاوه بر این، یک ارائه‌دهنده IaaS می‌تواند خدماتی مانند نظارت بر عملکرد شبکه، امنیت شبکه و مدیریت فایروال و موارد دیگر را ارائه دهد.
مجازی سازی مرکز داده (VDC) چیست؟
کسانی که به طور روزانه در فناوری اطلاعات سروکار دارند، اغلب فراموش می‌کنند که بسیاری از عبارات فنی برای مردم عادی مانند یک زبان خارجی به نظر میرسد. عبارت “virtual datacenter” مثال خوبی از این مورد است. حال مجازی سازی مرکز داده دقیقا چیست؟ داستان را با نگاهی به تعریف فنی آن شروع می‌کنیم.
اگر کسی از شما بپرسد که مرکز داده مجازی چیست، می‌توانید این جمله را به او بگویید: مجازی سازی مرکز داده یعنی مجازی سازی منابع زیرساخت ابری که شامل محاسبات، حافظه، استوریج و پهنای باند می‌شود و به‌طور خاص به نیازهای تجاری سازمان پاسخ می‌دهد.
دسترسی به مرکز داده مجازی از طریق اینترنت یا یک شبکه خصوصی مجازی (VPN) فراهم می‌شود. دیتاسنترهای مجازی کاملا با شبکه‌های فیزیکی سازگار هستند و به سادگی برای مواقع اضطراری در دسترس قرار می‌گیرند.
مرکز داده چگونه کار می‌کند؟
اکنون که با مفهوم مجازی سازی دیتاسنتر آشنا شده اید، بیایید برای درک نحوه عملکرد آن به ادامه مطلب برویم. یک مرکز داده از سه قسمت تشکیل شده است:
استوریج: استوریج‌های مختلفی در دیتاسنتر وجود دارند. به عنوان مثال، سرورهایی در مرکز داده قرار گرفته‌اند تا ارزشمندترین دارایی اکوسیستم دیجیتال یعنی داده‌ها را در خود نگه دارند.
شبکه: تعداد زیادی از دیوایس‌های شبکه مانند: روترها، سوئیچ‌ها، فایروال‌ها و کابل‌ها چندین مرکز داده را به هم متصل می‌کنند. تا اتصالات و انتقال داده‌ها در سراسر سیستم فراهم شود.
برنامه‌ها: استفاده بهینه از استوریج و شبکه را تضمین می‌کند و در عین حال راهی برای اتصال و ارتباط با اجزای ذخیره سازی و شبکه فراهم می‌کند.
ابزارهای تحویل شبکه و برنامه‌های متعدد برای ایجاد یک دیتاسنتر در سطح سازمانی کنار هم قرار می‌گیرند. اجزای اصلی زیرساخت دیتاسنتر با سیستم کنترل محیط، سیستم کاهش خطر، منبع تغذیه و سایر اجزا ترکیب می‌شوند تا بدون وقفه کار کنند.
مزایای اصلی مجازی سازی مرکز داده برای کسب و کارها
مراکز داده نیروگاه‌های دنیای صنعتی هستند. از آنجایی که پیشرفت‌های تکنولوژیکی روش‌های کسب و کار سازمان‌ها را تغییر می‌دهد، نیاز به مدیریت داده‌ها هر روز بیشتر می‌شود. سازمان‌ها به روش‌های مختلفس از دیتاسنترها سود می‌برند.
مقیاس پذیری
با راه اندازی دیتاسنتر مجازی دیگر هیچ کسب و کاری ملزم به سرمایه گذاری زمان و سرمایه خود در تجهیزات و کارکنان مورد نیاز برای ساخت یک مرکز داده فیزیکی نیست.
هزینه‌های IT کمتر و قابل پیش بینی‌تر!
کارشناسان معتقدند اقتصاد ایالات متحده سالانه بین 200 تا 570 میلیارد دلار به دلیل قطع برق و سایر اختلالات ضرر می‌کند. مجازی سازی مرکز داده بخشی از این ضرر را از بین می‌برد. راه اندازی و نگهداری ژنراتورها به انرژی قابل توجهی نیاز دارد و از طرفی در برابر اختلالات الکتریکی مصون نیستند. این عوامل افزایش سرسام آور هزینه‌های برق را به همراه دارند. اما سیستم دیتاسنتر مجازی به گونه‌ای طراحی شده است تا در شرایط نامطلوب برق، مقاومت لازم را داشته باشد. از آنجایی که کسب و کارها صرفا فقط هزینه منابع مورد استفاده خود را برعهده دارند، هزینه‌ها کاملا قابل پیش بینی است. به همین ترتیب، از تمام هزینه‌های مرتبط با توسعه و نگهداری یک مرکز داده فیزیکی جلوگیری می‌شود.
آزادی تمرکز بر کسب و کار
به جای اینکه بخش‌های زیادی از بودجه سازمان خود را به ساخت و راه اندازی یک مرکز داده اختصاص دهید، می‌توانید روی کسب و کار واقعی خود تمرکز کنید.
افزایش امنیت اطلاعات
در سال‌های اخیر، تعداد حملات سایبری به شدت افزایش یافته است و خطرات مرتبط با از دست دادن داده‌ها تشدید دو برابر شده است. مجازی سازی مرکز داده نسبت به روش‌های سنتی ذخیره‌سازی گزینه امن‌تری برای ذخیره‌سازی داده‌ها هستند. با یک دیتاسنتر مجازی، کسب و کار شما در زمان قطع یا بلایا به فعالیت خود ادامه می‌دهد. همچنین، امنیت فیزیکی و دیجیتالی را می‌توان با استفاده از IaaS افزایش داد.
نتیجه گیری
مجازی سازی دیتاسنتر مزایای زیادی برای مشاغل در هر اندازه‌ای ارائه می‌دهد، از جمله هزینه‌های قابل پیش بینی، افزایش بهره وری و امنیت در سطح سازمانی. رهاکو طیف گسترده ای از راهکارهای مقرون به صرفه مجازی سازی مرکز داده را ارائه می‌دهد که بسیار قابل اعتماد و ایمن هستند. برای اطلاعات بیشتر در مورد اینکه چگونه شرکت رهاکو می‌تواند به شما در مهاجرت به دیتاسنتر مجازی کمک کنیم، همین امروز با ما تماس بگیرید.