مانیتور HDR چه ویژگی هایی دارد؟

مانیتور HDR می تواند رنگ‌های بسیار بیشتری نسبت به صفحه نمایش‌های معمولی نمایش دهد. اگر می‌خواهید ویدیوها را با کیفیت HDR تماشا کنید، از مانیتورهای HDR استفاده کنید. مانیتورهای HDR اکنون در انواع مختلفی معرفی شده‌اند.

فناوری HDR چیست؟

HDR مخفف عبارت High Dynamic Range به معنای دامنه دینامیکی بالا است. این فناوری سال هاست که در زمینه عکاسی بسیار پر کاربرد می‌باشد و عکاسان حرفه‌ای از دوربین‌های مبتنی بر فناوری HDR استفاده می‌کنند. با این حال کمپانی‌های تولید نمایشگر‌ چند سالی است که به سمت این فناوری رفته و به تولیدات خود آن را اضافه کرده‌اند. بارزترین ویژگی دوربین‌های HDR این است که به منظور نمایش بهتر روشنایی و تاریکی یک صحنه، چندین عکس با نوردهی متفاوت تهیه می‌کنند. سپس این تصاویر ترکیب شده و تصویر واحدی ایجاد می‌شود که نسبت به عکس های عادی، دامنه شدت‌های نوری را دقیق‌تر به نمایش می‌گذارند. HDR ‌فرایندی است که با جمع ‌آوری سیگنال‌هایی گسترده‌تر از سیگنال‌های معمول، محدوده دینامیکی تصاویر، ویدئو‌ها و صداها را متعادل می‌کند و کیفیت خروجی را بهبود می‌بخشد.

دو استاندار فناوری HDR

استاندارد HDR10

این استاندارد اولین بار توسط Consumer Technology Association در ایالات متحده معرفی شد. در این استاندارد، metadata یا فراداده به صورت ثابت به استریم ویدئویی ارسال می‌شود که شامل اطلاعات رمزگذاری شده از تنظیمات کالیبراسیون رنگ مورد نیاز برای واقعی جلوه دادن تصویر است. این استاندارد از فرمت رنگ 10 بیتی پشتیبانی می‌کند. به‌ علاوه، حداکثر روشنایی تا سطح 1000 نیت در HDR10 پشتیبانی می‌شود.

استاندارد +HDR10

این استاندارد توسط شرکت‌های سامسونگ و Amazon Video یا همان Prime Video معرفی و پشتیبانی شد. و تفاوت آن با HDR10 این است که علاوه بر پشتیبانی از فرمت رنگ 10 بیتی، از فراداده‌های پویا برای نمایش استفاده می‌کند. که به نمایشگر اجازه می‌دهد سطح روشنایی و رنگ را فریم به فریم کنترل کند تا تصاویر واقعی‌تری بدست آید. این استاندارد حداکثر روشنایی تا سطح 4000 نیت را پشتیبانی می‌کند.

کدام استاندارد HDR بهتر است؟

تمام نمایشگرهایی که قابلیت HDR دارند باید دست‌ کم ملزومات رسمی استاندارد HDR10 را رعایت کرده باشند. نمایشگرهایی که گواهی +HDR10 را دریافت می‌کنند از قابلیت نمایش واقعی‌تر و کیفیت بالاتر صحنه‌ها در حالت HDR برخوردار خواهند بود. چرا که طیف رنگی گسترده‌تری نسبت به HDR10 دارند. و حداکثر روشنایی بالاتری را هم پشتیبانی می‌کنند.

چگونه بهترین مانیتور را انتخاب کنیم؟ 

برای گیمرها، تماشاچیان فیلم یا افراد حرفه‌ای خلاق، مانیتورهایی که از HDR پشتیبانی می‌کنند قدم بعدی به سمت نمایشگر با کیفیت‌تر است. هنگامی که برای اولین بار دیدن یک فیلم یا انجام یک بازی را با مانیتور HDR تجربه می‌کنید، به احتمال زیاد متوجه رنگ‌ها و جزئیات بیشتر نسبت به مانیتورهای قبلی خواهید شد. سوال اصلی اینجاست که چه چیزی باعث ایجاد یک نمایشگر خوب HDR برای رایانه‌های شخصی می‌شود؟

روشن‌تر بهتر است.

مانیتور HDR بسیار روشن‌تر از مانیتور SDR می‌باشد. اگر کاربر عمومی هستید، مانیتور HDR 500 بهترین گزینه پیش روی شماست. در این حین اگز شما یک تدوینگر ویدیویی هستید باید حداقل مانیتور HDR 1000 را داشته باشید. HDR10 تنها فرمت HDR است که کاربران ویندوز به آن احتیاج دارند (مگر اینکه بخواهند نمایشگر خود را به چیزی شبیه پخش کننده Blu-ray وصل کنند). گیمرها هنوز هم باید در انتخاب مانیتور مناسب مواردی مانند: نرخ refresh و دامنه Nvidia G-Sync یا AMD Free Sync را در اولویت قرار دهند.

برای بهره برداری از فناوری مانیتور HDR به چه مواردی نیاز داریم؟

در واقع شما به چهار مورد برای دستیابی به تکنولوژی HDR نیاز دارید:

• یک کارت گرافیک که از HDR پشتیبانی کند.

• یک پورت 1.4 یا HDMI 20.a

• محتوایی که به این تکنولوژی مجهز باشد مانند بازی یا فیلم و عکسی که قابلیت HDR را داشته باشد.

بیایید با کارت گرافیک شروع کنیم. شما فقط زمانی می‌توانید از یک مانیتور HDR بهره ببرید که خروجی کارت گرافیک شما در PC آن را پوشش دهد. 

تفاوت CPU و GPU در یک سیستم محاسباتی چیست؟

CPU  مغز کامپیوتر است و GPU روح آن! CPU و GPU دو اصطلاح رایج در حوزه کامپیوتر و فناوری هستند. با این حال، افراد بسیاری ممکن است تفاوت میان آن‌ها را ندانند. در طول دهه گذشته، GPU یا پردازنده گرافیکی از رایانه‌ها فراتر رفته‌اند و نقش بزرگی در رونق هوش مصنوعی داشته‌اند. آن‌ها به یک بخش کلیدی در ابر کامپیوترهای مدرن تبدیل شده‌اند و در صنعت گیمینگ حرف زیادی برای گفتن دارند. پردازنده‌های گرافیکی به شتاب‌دهنده‌هایی تبدیل شده‌اند که به انواع کارها از رمزگذاری گرفته تا شبکه و هوش مصنوعی سرعت می‌بخشند. حال بیایید به تفاوت CPU و GPU و مزایای استفاده از هرکدام نگاهی بیاندازیم.

تعریف CPU و GPU چیست؟

CPU که مخفف کلمه "واحد پردازش مرکزی" است که به اختصار "پردازنده" نامیده می‌شود. اجرای رایانه شما برعهده پردازنده است و تمام فرآیندهای رایانه را مدیریت می‌کند. در یک کلام، اگر CPU نداشته باشید، کامپیوتر هم نخواهید داشت!

GPU یا واحد پردازش گرافیکی که "کارت گرافیک" نیز نامیده می‌شود، گرافیک‌های روی صفحه نمایش را اجرا می‌کند. پردازنده‌ گرافیکی نیز برای عملکرد رایانه حیاتی است و بدون آن‌ چیزی روی صفحه نمایش خود نمی‌بینید. با این حال، آن‌ها همیشه به صورت مجزا در دسترس نیستند؛ بسیاری از CPU ها دارای GPU داخلی هستند. با این حال، کارت‌ گرافیک فضای زیادی ندارد. اگر می‌خواهید از بازی‌ها یا نرم افزارهای گرافیکی پیشرفته مانند مدل سازی سه بعدی استفاده کنید، به گرافیک‌ سطح بالا و در واقع یک GPU مجزا نیاز دارید.

چرا دو پردازنده متفاوت داریم؟

خب تا حدودی با تفاوت CPU و  GPU آشنا شدید. پردازنده‌ها از میلیون‌ها میلیون ترانزیستور کوچک با چندین هسته تشکیل شده‌اند و برای مدیریت پردازش کامپیوتر بسیار حائز اهمیت می‌باشند. اقدامات حیاتی مانند اجرای سیستم عامل و برنامه‌ها بدون آن امکان پذیر نخواهد بود. CPU همان چیزی است که سرعت کلی یک کامپیوتر را تعیین می‌کند. پردازنده‌های گرافیکی ماهیت تخصصی‌تری دارند. آن‌ها پردازش‌های بیشتری را به صورت موازی انجام می‌دهند. GPU برای استفاده در برنامه‌های گرافیکی و بازی استفاده می‌شود. این پردازنده‌ها در بسیاری از حوزه‌های دیگر مانند هوش مصنوعی و استخراج بیت‌کوین نیز کاربرد بسیاری دارند.

تفاوت اصلی بین CPU و GPU در نحوه پردازش دستورالعمل‌های داده شده به آن‌هاست. از نظر انسانی، می‌توان گفت که CPU استاد انجام یک کار در هر زمان است، در حالی که GPU می‌تواند چندین کار را همزمان انجام دهد. CPU مجموعه‌ای از داده‌ها را به ترتیب پردازش می‌کند. پردازنده‌های گرافیکی می‌توانند داده‌ها را در واحدهای پردازشی متعددی که برای کارهای خاص طراحی شده‌اند، پخش کنند.

رابطه و تفاوت CPU و GPU

این که این دو مفهوم باهم متفاوت هستند به این معنی نیست که یکی از دیگری بهتر باشد. CPU می‌تواند همان محاسبات انجام شده توسط GPU را انجام دهد اما هر کدام از آن‌ها کاربرد خاصی در دنیای فناوری امروز ما دارند.

افزایش عملکرد رایانه تنها با هماهنگی صحیح CPU و GPU امکان پذیر خواهد بود. GPU قرار نیست جایگزین CPU شود و پردازنده هنوز هم نقش اصلی محاسبات را ایفا می‌کند. این همان چیزی است که تصمیم می‌گیرد داده‌ها را پردازش یا به GPU منتقل کند. برای مثال، در حالی که یک CPU می‌تواند محاسبات یکسانی را انجام می‌دهد، GPU اغلب به دلیل نحوه طراحی آن استفاده می‌شود. در داخل GPU دستورالعمل‌های متعددی وجود دارد که می‌توانند دوباره استفاده شوند. این دستورالعمل‌ها طوری طراحی شده‌اند که به صورت موازی اجرا می‌شوند.

تفاوت CPU و GPU در نحوه کار آن‌ها

CPU و GPU به دلیل نحوه ساخت کارهای متفاوتی انجام می‌دهند. یک CPU فرآیندها را به صورت سریالی روی هسته‌های خود اجرا می‌کند. بیشتر پردازنده‌ها دارای 4 تا 8 هسته هستند، اگرچه CPU های سطح بالا می‌توانند تا 64 هسته داشته باشند. هنگامی که رایانه در حال اجراست، هر هسته یک فرآیند را به تنهایی اجرا می کند، مانند ثبت ضربه‌های کلید هنگام تایپ. هسته‌های دیگر تمام فرآیندهایی را که در Task Manager ویندوز شما اجرا می‌شوند، مدیریت می‌کنند. 

GPU اما روشی متفاوتی برای محاسبات دارد. هنگامی که یک کار به آن‌ها داده می‌شود، GPU آن را به هزاران کار کوچک‌تر تقسیم می‌کند و سپس همه آن‌ها را به طور همزمان پردازش می‌کند؛ نه به ترتیب. به همین دلیل پردازنده‌های گرافیکی برای مدیریت فرآیندهای بزرگی که از بخش‌های کوچک زیادی مانند گرافیک‌های سه‌بعدی تشکیل شده‌اند، مناسب‌ترند.

اگرچه GPU در عملکرد پردازشی یک واحد محاسباتی ضعیف‌تر از CPU عمل می‌کند، تعداد زیادی از واحدهای محاسباتی می‌توانند همزمان باهمکار کنند و عملکرد آن در محاسبات زیاد بهتر از CPU است. به طور خلاصه، CPU برای عملیات پیچیده عالی است، در حالی که GPU در انجام عملیات ساده روی داده‌های بزرگ عملکرد قابل قبولی ارائه می‌دهد.

تفاوت CPU و GPU از نظر قدرت

اگرچه GPU هسته‌های بیشتری نسبت به CPU دارد، اما از نظر سرعت کلاک قدرت کمتری دارد. به طور معمول، سرعت کلاک GPU بین 500 تا 800 مگاهرتز با هسته‌های متراکم‌تر روی یک تراشه واحد است. برعکس، CPU امروزه می‌تواند با سرعت 3.5 تا 4 گیگاهرتز حرکت کند. پردازنده‌های گرافیکی به دلیل داشتن مجموعه دستورالعمل‌های محدود، تطبیق‌پذیری کمتری دارند. به این ترتیب، تعداد زیاد هسته‌های GPU و موازی‌سازی که انجام می‌دهند، می‌تواند قدرت کم آن‌ها را جبران کند.

تفاوت CPU و GPU از نظر حافظه

رم GPU حافظه اختصاصی است. این یک رابط بسیار گسترده با مسیرهای کوتاه و یک اتصال P2P است و به سرعت بسیار بالاتری نسبت به حافظه موجود در CPU دارد. رم CPU یک حافظه سیستم است و زمانی که با سرعت پایین کار می‌کند، باز هم به قدرت بیشتری برای پردازش نیاز دارد. از لحاظ طراحی داخلی، هر دوی این حافظه‌ها بسیار شبیه به یکدیگر هستند.

تفاوت CPU و GPU از نظر مدت زمان سوئیچ 

زمان سوئیچ یا Context Switch Time به زبان ساده، مدت زمانی است که واحد پردازش برای اجرای یک فرآیند طول می‌کشد. جابجایی CPU میان چندین رشته نسبتا کند است؛ چرا که باید اطلاعات را در رجیسترها ذخیره کند. با بازیابی این اطلاعات در صورت نیاز، کش را پاکسازی کنید. این عملیات بخش بزرگی از منابع را مصرف می‌کند. از طرفی دیگر، هیچ سوئیچینگی در GPU وجود ندارد. آن‌ها معمولا فقط یک کار را در یک زمان مشخص اجرا می‌کنند.

مزایای CPU و GPU

CPU مزایای مختلفی دارد. آن‌ها سازگار و بادوامند. CPU ها به طور گسترده ساخته و عرضه می‌شوند و در نتیجه مقرون به صرفه می‌باشند. آن‌ها قادر به انجام مولتی تسک در رایانه هستند و با دقت بیشتری در محاسبات ریاضی کار می‌کنند. یک CPU قدرتمند می تواند از نظر عملکرد برای استفاده معمولی از یک کامپیوتر بهتر از یک GPU عمل کند. CPU ها معمولا حافظه کش گسترده‌ای دارند که به آن‌ها اجازه می‌دهد مجموعه وسیع‌تری از دستورالعمل‌های خطی را مدیریت کنند. آن‌ها می‌توانند محاسبات عمیق‌تر را مدیریت کنند که برای کارهای تخصصی اهمیت بسیاری پیدا کرده‌اند.

از طرفی دیگر، GPU از صدها هسته تشکیل شده است و می‌تواند عملیات موازی زیادی را انجام دهد. پردازنده‌های گرافیکی را می‌توان در هر جایی برای پردازش تصویر استفاده کرد. GPU با حافظه خود برای انجام تمام وظایف و پردازش‌های مرتبط با گرافیک ارائه می‌شود.

نتیجه گیری

CPU برای انجام طیف وسیعی از وظایف به کار گرفته می‌شود. GPU برای مالتی تسکینگ ساخته شده است و معمولا تنها یک وظیفه را پشتیبانی می‌کند: پردازش گرافیکی. تفاوت اصلی بین CPU و GPU این است که CPU کمترین تاخیر را همیشه در اولویت قرار می دهد. در مقابل، پردازنده‌های گرافیکی بر توان عملیاتی بالا تاکید دارند. اکنون که درک خوبی از تفاوت GPU و CPU دارید، می‌توانید به شیوه بهتری از این اجزا استفاده کنید.

چگونه توان حرارتی TDP روی عملکرد قطعات کامپیوتری تاثیر می‌گذارد؟

شاید هنگامی که به دنبال خرید پردازنده کامپیوتر، لپ تاپ یا حتی یک مادربرد جدید بودید، با اصطلاح توان حرارتی TDP برخورد کرده باشید. اگر نظرات افراد مختلف در اینترنت را بخوانید، احتمالا TDP های خوب یا بد را برای محصولات مشاهده خواهید کرد. بیشتر تولیدکنندگان قطعات کامپیوتر TDP محصولات خود را تبلیغ می‌کنند. اگر یک پردازنده کامپیوتر (CPU) یا یک کارت گرافیک (GPU) خریده باشید این اصطلاح به گوشتان آشناست. اگرچه بسیاری از افراد TDP را معادل مصرف برق می‌دانند، اما این مفهوم دقیقا درست نیست.

متاسفانه بیشتر مواقع این اتفاق می افتد، چرا که مقدار TDP بر حسب وات بیان می‌شود که اکثر مردم آن را با اندازه گیری توان الکتریکی اشتباه می‌گیرند. در واقع توان حرارتی TDP به وات‌های حرارتی اشاره دارد، نه به وات‌های الکتریکی، و معیاری برای اندازه گیری توان الکتریکی نیست، بلکه مشخصات سیستم خنک کننده را ارائه می‌دهد. اگر می خواهید به طور دقیق با مفهوم TDP آشنا شوید و بدانید که برای چه کاری باید از آن استفاده کنید، این مقاله را بخوانید.

توان حرارتی TDP چیست؟

TDP مخفف عبارت Thermal Design Power است و برای اندازه گیری میزان گرمای خروجی یک دستگاه با واحد وات طراحی و ساخته شده است. در گذشته از وات یا حداکثر توان مصرفی برای اندازه گیری توان دستگاه‌های الکتریکی استفاده می‌شد و این اصطلاح در بیشتر مواقع با TDP اشتباه گرفته می‌شود.

مقدار گرمایی که یک دستگاه تولید می‌کند به مقدار برق مصرفی آن مرتبط است و TDP بیشترین میزان گرمایی است که CPU و GPU زیر سنگین‌ترین بار کاری، تولید می‌کند. قطعات سخت افزارها هنگام کار و محاسبات گرما تولید می‌کنند و هر چه اندازه کار بیشتر باشد، حرارتی که تولید می‌شود نیز بیشتر خواهد بود. اما اینکه هنگام کار چه مقدار حرارت توسط پردازنده یا کارت گرافیک تولید می‌شود به TDP مرتبط نیست. TDP به شما می‌گوید که خنک کننده چه مقدار گرما را هنگام اجرای یک بار کاری معمولی باید دفع کند.

اهمیت شاخص توان حرارتی TDP در دنیای فناوری

عملکرد اصلی TDP اندازه گیری میزان خنک کننده ای می‌باشد که برای دفع گرمای قطعه الکترونیکی مورد نیاز است. به عناون مثال، شاخص توان طراحی گرمایی یک میکروکنترلر چیزی حدود 10 وات است که به راحتی توسط یک هیت سینک پسیو یا یک فن کوچک خنک می‌شود. از سویی دیگر، اگر TDP یک قطعه 95 وات باشد، فرایند خنک سازی آن باید با یک هیت سینک اختصاصی و فن بزرگتر انجام شود. بنابراین، درک شاخص TDP برای تعیین نوع خنک کننده نیز موثر خواهد بود.

TDP چگونه اندازه گیری می‌شود؟

متاسفانه، هیچ استانداردی برای اندازه گیری TDP وجود ندارد. اغلب سازندگان طیفی از پردازنده‌ها را که تفاوت‌های قابل‌توجهی در سرعت یا تعداد هسته دارند، به یک مقدار واحد اختصاص می‌دهند. گاهی اوقات خنک‌کننده‌های CPU و GPU میزان گرمایی را که می‌توانند بر حسب وات دفع کنند، تعیین می‌کنند. مقدار گرمایی که توسط خنک کننده دفع می‌شود باید بیشتر از TDP پردازنده ای باشد که برای خنک کردن آن طراحی شده است. به بیانی ساده‌تر، دفع گرمای سیستم خنک کننده باید نسبت به آنچه پردازنده شما تولید می‌کند، بیشتر باشد. اگر اینگونه نباشد، ممکن است پردازنده زیر بار سنگین برای یک بازه زمانی طولانی به دمای “اتصال حرارتی” برسد و سرعت خود را کاهش دهد تا از گرم شدن بیش از حد و خراب شدن آن جلوگیری شود.

در اینجا فرایندی برای افزایش دستی سرعت یک پردازنده وجود دارد که می تواند به طور قابل توجهی مصرف انرژی و در نتیجه خروجی حرارت پردازنده را افزایش دهد. به این فرایند اورکلاک گفته می‌شود. اورکلاک از محدودیت‌های توانی و حرارتی استفاده می‌کنند تا به‌طور خودکار سرعت پردازنده را در زمانی که قدرت کافی در دسترس دارد و خیلی داغ نیست، افزایش دهند. TDP نباید به عنوان معیار مطلق مصرف برق یا تولید گرما استفاده شود. در واقع TDP یک راهنمای تقریبی برای خنک سازی عملیات سنگین و در عین حال استاندارد است.

TDP زیاد خوب است یا بد؟

سوال خوبی است، اما پاسخ آنطور که ما می‌خواهیم روشن نیست. TDP بالا نه خوب است و نه بد. چرا این حرف را میزنیم؟ برای درک آن بیایید ببینیم که TDP بالا برای یک پردازنده کامپیوتر به چه معناست:

یک تراشه با TDP بالا به این معنی است که آن پردازنده گرمای زیادی تولید می‌کند. ممکن است فکر کنید که گرمای زیاد به معنای بد بودن آن است و نه تنها این پردازنده به خنک کننده بهتری نیاز دارد، بلکه احتمالا توان الکتریکی بیشتری نیز مصرف می‌کند. از طرفی دیگر ممکن است فکر کنید که توان بیشتر ویژگی بدی است. با این حال، گرمای بیشتر و قدرت بیشتر می‌تواند به این معنی باشد که تراشه سریع‌تر است و عملکرد بالاتری نسبت به سایر پردازنده‌ها با رتبه TDP پایین‌تر ارائه می‌دهد.

اگر چیزی که به دنبال آن هستید سرعت است، توان حرارتی TDP به وات‌های حرارتی اشاره دارد، نه به وات‌های الکتریکی، و معیاری برای اندازه گیری توان الکتریکی نیست، بلکه مشخصات سیستم خنک کننده را ارائه می‌دهد.بالا نباید شما را از خرید یک پردازنده باز دارد. اما اگر بهره وری انرژی برایتان مهم است به دنبال TDP کمتر باشید.

علاوه بر این، معمولا پردازنده‌ها و کارت گرافیک‌های جدید سرعت بیشتری را با استفاده از TDPهای پایین‌ ارائه می‌دهند. دلیل آن این است که فناوری‌های جدیدتر به تولیدکنندگان اجازه می‌دهند که هنگام ایجاد تراشه‌های کامپیوتری از ترانزیستورهای کوچک‌ استفاده کنند تا گرمای کمتری ایجاد شود. به‌طور خلاصه، تراشه‌های جدیدتر نسبت به نسل‌های قبلی تراشه‌ها بسیار سریع‌ هستند و حرارت کمتری تولید می‌کنند.

توان حرارتی TDP برای کدام اجزای سخت افزاری کاربرد دارد؟

TDP برای اندازه گیری تراشه‌هایی است که برای کار از برق استفاده می‌کنند. این بدان معنی است که هنگام نگاه کردن به رایانه‌ها، اجزای کامپیوتر و سایر دستگاه‌های مشابه که به تراشه‌ها متکی هستند، جزئیات مربوط به TDP را مشاهده خواهید کرد. TDP مشخصات مهمی را در پردازنده‌های کامپیوتر، کارت‌های گرافیک و چیپ‌ ست‌ها (از جمله چیپ‌ست‌های مادربرد) نشان می‌دهد.

چگونه دانستن TDP به شما کمک می‌کند؟

اکنون که معنی TDP و نحوه استفاده از آن را در پردازنده‌ها و کارت گرافیک می‌دانید، بیاید ببینیم که درک و تشخیص این مفهوم چقدر می تواند برای شما مفید باشد. با نگاهی به TDP قطعات سخت افزاری متوجه می شوید که از نظر عملکرد چگونه خواهند بود. دو مورد از محبوب‌ترین پردازنده‌ها در حال حاضر، Intel Core i7-9700K و AMD Ryzen 7 2700X را را در نظر بگیرید. این دو پردازنده در عرض شش ماه به بازار عرضه شدند و مشخصات مشابهی دارند.

پردازنده AMD Ryzen 7 2700X دارای سرعت کلاک بالاتر (3.7 گیگاهرتز تا 3.6 گیگاهرتز) و حداکثر TDP (105 وات تا 95 وات) است. اما آیا این نشان دهنده قوی بودن آن است؟ در رای گیری بنچمارک، پردازنده AMD امتیاز بیشتری را نسبت به Core i7-9700K اینتل دریافت کرده است.

نتیجه گیری

TDP یا توان طراحی حرارتی یا گرمایی شاخصی است که برای تعیین میزان گرمای خارج شده توسط CPU استفاده می‌شود. ارتباط قدرتمندی میان مصرف انرژی و TDP و همچنین عملکرد CPU وجود دارد. TDPحداقل سطح فعالیتی را که یک خنک کننده برای حفظ عملکرد CPU باید داشته باشد را تعیین می کند.

پردازنده‌هایی با کارایی بالاتر، انرژی بیشتری مصرف می‌کنند و تمایل دارند گرمای بیشتری تولید کنند. در مقابل، پردازنده‌های با کارایی پایین‌تر، مانند پردازنده‌های لپ‌تاپ، انرژی کمتری مصرف می‌کنند و عملکرد آن ها به طور قابل توجهی پایین‌تر است. TDP یکی از مفاهیم مهمی است که به شما کمک می‌کند تا عملکرد و بازده انرژی یک پردازنده را درک کنید. آگاهی از TDP و همچنین معماری و سرعت آن به شما کمک می‌کند تا نحوه عملکرد یک قطعه الکترونیکی را به درستی تشخیص دهید.

نحوه تمیز کردن کارت گرافیک به صورت اصولی

در این روزها خرید قطعات سخت افزاری جدید به دلیل قیمت های هجومی که پیدا کرده‌اند کار آسانی نیست در نتیجه لازم است تا از سیستم خود به خوبی مراقبت کنیم. با گذشت زمان، عناصر چرخشی مقدار زیادی گرد و غبار را جمع می کنند. این گرد و غبارها عملکرد دستگاه را کاهش می‌دهند. در این مقاله، ما به طور کامل توضیح خواهیم داد که چگونه کارت گرافیک خود را کاملا از گرد و غبار پاک کنیم.

و با تمیز کردن کارت گرافیک به صورت اصولی خرابی این قطعه سخت افزاری بسیار مهم و گران قیمت را به حداقل برسانیم. کارت گرافیک وظیفه تبدیل تصاویر به سیگنال هایی قابل فهم برای مانیتور را به عهده داشته و اطلاعات را از طریق رابط‌ های مخصوص به مادربرد منتقل می کند. وجود کارت گرافیک قوی‌تر، سبب ارائه تصاویری روان‌تر و صاف‌تر می شود. و همین امر طبیعتا برای گیمرها و ویرایشگران فیلم بسیار با اهمیت تلقی می‌شود. تمیز کردن یک کامپیوتر شخصی اصلا سخت نیست. و تنها با صرف 30 دقیقه زمان و گذراندن چند مرحله می‌توانید این کار را انجام دهید. پس با ما همراه باشید تا با این مراحل آشنا شوید.

مراحل نحوه تمیز کردن کارت گرافیک

برای تمیز کردن کیس خود و قطعات درون آن به ابزارهای از جمله موارد زیر نیاز دارید:

آچار آلن یا پیچ گوشتی متناسب با پیچ های کیس

اسپری کنتاک شور

خمیر حرارتی یا خمیر سیلیکون

فرچه

مرحله اول

برای انجام این کار در مرحله اول نیازمند باز کردن قاب کارت گرافیک هستید که بر روی دمنده نصب شده است. برای این کار نیازمند آچارهای آلن هستید. این قاب اکثرا به وسیله پیچ هایی که دارای 4 و 6 پر هستند نصب می‌گردد. توجه کنید که به هنگام باز کردن قاب ها به مدار کارت گرافیک فشار وارد نکنید.

مرحله دوم

در این مرحله لازم است تا رابط فن به کارت گرافیک را جداکنید. برای این کار ابتدا به جداکردن پیچ های هیت سینک بپردازید. و هیت سینکی که یک قطعه فلزی و آلومینیومی است را به صورت جداگانه بشورید. و صبور باشید تا هیت سینک به طور کامل خشک شود. این قسمت یکی از ساده ترین بخش های کار است. حالا نوبت به تمیز کردن فن میرسد. بعد از جدا کردن فن به وسیله یک قلمو و یا فرچه پره های فن و زیر موتور را از گرد و غبار پاک کنید.

برای پاک کردن غبارهایی که زیر موتور و فن وجود دارد اسپری کنتاک شور را به داخل فن اسپری کنید و با چرخاندن پره های فن به صورت دستی به گردش بهتر فن و تمیز شدن داخل موتور کمک کنید. تا به این مرحله فن و هیت سینک را عاری از غبار کرده‌ایم. و حالا نوبت به تمیز کردن pcb میرسد.

مرحله سوم

مدار pcb تشکیل شده از تعداد متعددی قطعات دیجیتال و آنالوگ است. بهتر است قبل از باز کردن کارت گرافیک از دستکش استفاده نمایید تا جریان احتمالی بدن خود را به دستگاه منتقل نکنید. جریان بدن می‌تواند منجر به سوختن تراشه های مربوط به حافظه، gpu و دیگر قطعات الکترونیکی شود. برای پاک کردن برد به یک فرچه نسبتا بزرگ احتیاج دارید. بعد از پاک کردن گرو غبار با یک فرچه و اسپری کنتاک شور خشک برد را تمیز کنید.

مرحله چهارم

بعد از انجام این عملیات نوبت به جدا کردن خمیر سیلیکون قدیمی از قسمت های به کار رفته در دستگاه است. و بعد از آن خمیر سیلیکون جدید را با دقت تمام به هیت سینک و دیگر قسمت های مورد نیاز بزنید. و مجددا هیت سینک را در جای خود قرار دهید.

و بعد فن و قاب کارت گرافیک را به جای قبلی خود بازگردانید. با رعایت نکات بیان شده می‌توانید کارت گرافیک دمنده خود را تمیز کرده و به افزایش طول عمر کارت گرافیک خود کمک کنید.

ممکن است این سوال مطرح شود که هرچند وقت یک بار سیستم خود را تمیز کنیم؟

میزان آلودگی قطعات کامپیوتر بستگی به اتاقی که دستگاه در آن است و میزان پاکیزگی محیط دارد. توصیه می‌شود حداقل یک بار در هر شش ماه به تمیز کردن کامل سیستم خود بپردازید. تا تمام قطعات طول عمر طولانی‌تری داشته باشند.

نتیجه گیری

یکی از عواملی که منجر به افزایش دما می شود گرد و غبار است درنتیجه بهتر است تا به تمیز کردن کارت گرافیک اهمیت بسزایی بدهید. اگر سیستم خود را بالاتر از سطح زمین قرار دهید. ذرات و گرد غبار کمتری وارد دستگاه شما خواهد شد. با نحوه تمیز کردن کارت گرافیک و کیس به صورت منظم و هرچند وقت یکبار مانع از افت عملکرد آن بشوید. و در نهایت هم هر وقتی که متوجه گرمای غیر عادی در سیستم شدید آن را باز کنید و داخل آن را چک کنید. محل قرارگیری کیس یک فاکتور بسیار مهم است. پس به آن توجه نمایید و به آسانی از این موضوع گذر نکنید.

انگیزه باعث پیشرفت شما می‌شود اما نظم و انظباط رشد شما را حفظ می‌کند.

دلایل استفاده از رایزر کارت گرافیک چیست؟

با تعریفی ساده میتوان بیان کرد که رایزر کارت گرافیک سخت افزاری است که این امکان را ایجاد می‌نماید تا چندین کارت گرافیک را بدون محدودیت فیزیکی به یک کیس برای انجام امور گرافیکی متصل کرد. همچنین برای استفاده از کارت گرافیک‌های بزرگ در خارج از کیس استفاده می‌شود. رایزرها برای ساخت سیستم های سروری و یا ماینینگ نیز استفاده می‌شوند. رایزر دارای یک برد است که این برد از تعدادی اسلات pcl، چند ای سی و خازن به همراه کابل برق و کابل USB3 تشکیل شده است. و از این طریق سیگنال ها را بین کارت گرافیک و مادربرد منتقل می‌کند.

مزایای استفاده از رایزر کارت گرافیک

استفاده از رایزر کارت گرافیک به غیر از امکان استفاده همزمان از چندین کارت گرافیک، فواید دیگری از جمله موارد زیر نیز دارد:

کاهش آلودگی صوتی

استفاده از رایزر کارت کرافیگ برای ماینینگ و سیستم‌های سروری

کنترل دمای کارت گرافیک و رساندن آن به کمترین میزان دما برای عملکرد بهتر

و در نهایت هم استفاده از برخی کارت های گرافیک بزرگ که به دلیل ابعادشان در داخل کیس جا نمی‌شوند را در خارج از کیس امکان پذیر می‌کند.

نکاتی مهم در رابطه با استفاده از رایزر کارت گرافیک

کارت گرافیک در مقایسه با سایر سخت افزارهای کامپیوتر یکی از قطعاتی است که انرژی بسیار زیادی را مصرف می‌کند. بنابراین تامین انرژی و خنک نگه داشتن آن ها بسیار ضروری و لازم است. به هنگام استفاده از رایزر به موارد زیر توجه نمایید. از کابل های برقی که نازک هستند استفاده نکنید زیرا جریان برق زیاد موجب می‌شود تا کابل ها به سرعت بسوزند.

از سالم بودن پدهای نرم پشت رایزر مطمئن شوید زیرا این پدها از تماس ناخواسته با شاسی که از جنس فلز نیز ساخته شده‌اند جلوگیری می‌نمایند. از بین رفتن این پدها ممکن است منجر به آتش سوزی و ایجاد جرقه شود. هر چند وقت یک بار بهتر است کابل های برق را بررسی نمایید و در صورت گرم بودن بیش از حد این کابل ها فورا آن ها را تعویض نمایید.

ویژگی های کابل رایزر کارت گرافیک

انتخاب یک کابل مناسب و استفاده از آن می‌تواند به طور بسیار زیادی بر روی عملکرد کارت گرافیک تاثیرگذار باشد.

ویژگی های منحصر به فردی که این کابل ها دارند می‌توانند کارت گرافیک را در مقابل صدمات احتمالی محافظت نمایند.

این نوع کابل ها دارای انعطاف پذیری بالایی هستند و جنس روکش آن ها بسیار خاص می‌باشد.

برای استفاده درست از تمامی کارایی کابل ها به دو مورد انتخاب کابلی متناسب با کارت گرافیک سیبستم خود و استفاده صحیح از این کابل ها باید توجه نمایید.

سیستم های ماینینگ و نیاز آن ها به رایزر

سیستم های ماینینگ سخت افزاری مشابه با یک کامپیوتر معمولی دارند. همانطور که می‌دانید هرچقدر سرعت پردازش بالاتر می‌رود میزان گرما نیز افزایش می‌یابد.

بنابراین استفاده از کارت گرافیک درون کیس به دلیل افزایش گرمای زیاد کار عاقلانه ای نیست پس در نتیجه تصمیم بر استفاده از رایزر کارت گرافیک گرفته می‌شود.

با افزودن یک رایزر میتوان به پردازش داده ها سرعت بخشید و در عین حال با افزایش دمای کمتری مواجه شد.

افراد قادر نیستند تا چندین کارت گرافیک را به مادربرد اضافه نمایند در نتیجه نیاز به کابل رایزر دارند. این کابل ها هم در دو دسته غیرفعال و فعال دسته بندی می شوند. کار این نوع کابل ها ایجاد ارتباط می‌باشد.

و برای تامین انرژی دارای پورت های جداگانه هستند که مستقیما به منبع تغذیه انرژی متصل می‌شوند. توجه کنید که میزان انرژی دریافتی کابل ها چه میزان است زیرا در صورت عبور انرژی بیشتر از توان کابل ها منجر به ذوب شدن سیم ها و لایه های رویی مادربرد می شود.

ویژگی کارت گرافیک برای ماینینگ

در انتخاب کردن کارت گرافیک برای ماینینگ باید چندین معیار در نظر گرفته شود:

میزان هشینگ: قدرت کارت گرافیک باید در حدی باشد که بازدهی و خروجی آن حداقل ۲۰ مگ یا بالاتر باشد.

میزان حافظه کارت گرافیک: هر چقدر میزان حافظه بالا باشد شما می‌توانید ارز بیشتری را استخراج نمایید.

میزان توان مصرفی کارت گرافیک: هر چقدر توان مصرفی کارت گرافیک کم باشد از برق کمتری استفاده می کند و در نتیجه سود بیشتری را به همراه دارد.

نتیجه گیری

رایزر کارت گرافیک دارای انواع مختلفی هستند که تفاوت های بسیار ریزی با یکدیگر دارند. و این تفاوت ها مربوط به اسلات، سوکت برق و خازن ها می‌شود.

که همین تفاوت های کوچک منجر به تفاوت قیمت رایزرها بایکدیگر شده است.