آیا گزارش speed test درست است؟

speed test ماهانه گزارشی درباره سرعت اینترنت ثابت و موبایل در جهان و کشورهای مختلف منتشر می‌کند. در گزارش ماه اکتبر 2022، رتبه اینترنت ثابت و موبایل ایران اگرچه افزایش پیدا کرده، اما همچنان از بسیاری از کشورها مانند ونزوئلا، تانزانیا و آنگولا پایین‌تر است. اما رشد اخیری که این سایت از اینترنت ایران گزارش داده، با آنچه که در واقعیت حس می‌شود، متفاوت است. فعالان این حوزه باور دارند آمارهای Speed Test الزاما نشانگر خوبی برای وضعیت اینترنت کشور نیستند. با گزارش speed test می‌توانند سرعت اینترنت و پهنای باند خود را تست کنید.

speed test چیست؟

Speed Test اپلیکیشنی است که برای استفاده از آن باید در هر مکان و زمان که هستید به شبکه‌ی اینترنت دسترسی داشته باشید تا بتوانید کیفیت و سرعت ارتباط خود را بسنجید. از طریق این اپلیکیشن می‌توانید سرعت آپلود و دانلود اینترنت خود را آزمایش کنید. نسخه پیشرفته این برنامه با عنوان Speedtest.net premium در فروشگاه گوگل پلی قابل دریافت است. تست سرعت اینترنت بهترین روش برای داشتن درک درستی از میزان سرعت کنونی اینترنت است.

speed test چگونه کار می‌کند؟ 

زمانی که شروع به تست سرعت می‌کنید، چند اتفاق رخ می‌دهد. ابتدا کلاینت مکان شما را تعیین کرده و نزدیک‌ترین سرور را برای شما انتخاب می‌کند. در برخی نسخه‌ها مانند Speedtest.net امکان تغییر دادن این سرور وجود دارد. زمانی که سرور انتخاب شد، تست سرعت یک سیگنال منفرد (Ping) به سرور ارسال می‌کند و پاسخ را دریافت می‌کند. این تست زمان رفت و برگشت را بر حسب میلی‌ ثانیه اندازه ‌گیری می‌کند.

پس از این که تست پینگ پایان یافت، تست دانلود آغاز می‌شود. کلاینت چند اتصال با سرور باز کرده و تلاش می‌کند قطعه کوچکی از داده را دانلود کند. در این مرحله، دو چیز اندازه ‌گیری می‌شود یکی این که چه قدر طول می‌کشد تا آن بخش از داده دانلود شود. و دیگر این که چه مقدار از منابع شبکه مورد استفاده قرار گرفته است.

اگر کلاینت تشخیص دهد که فضای بیشتری برای استفاده دارید، اتصال‌های بیشتری به سرور باز می‌کند و داده‌های بیشتری را دانلود می‌کند. ایده کلی این است که اتصال اینترنتی شما ارزیابی شده و مشخص شود به طور همزمان چه مقدار می‌تواند دانلود داشته باشد.

گزارش speed test

تصور کنید سرویس اینترنت شما یک بزرگراه با محدودیت سرعت است. باز کردن اتصال‌های بیشتر مانند این است که مسیرهای بیشتری به این بزرگراه اضافه کنید. محدودیت سرعت تغییر نمی‌یابد اما خودروهای بیشتری می‌توانند در همان فضا با نرخ جابجایی بسیار بالاتر انتقال یابند.

زمانی که کلاینت تشخیص دهد اتصال صحیحی برای تست سرویس اینترنت دارد، بخش‌های بیشتری از داده را دانلود می‌کند و مقدار داده دانلود شده در زمان تعیین ‌شده را محاسبه کرده و سرعت دانلود را ارائه می‌کند. سپس نوبت به تست آپلود می‌رسد. این تست نیز اساسا همانند تست دانلود است، اما در جهت عکس اجرا می‌شود. کلاینت به جای دریافت داده‌ها از سرور روی رایانه، داده‌هایی را از روی رایانه به سرور آپلود می‌کند.

آیا گزارش speed test دقیق است؟

روند تست‌های سرعت ساده به‌ نظر می‌رسند اما اندازه‌ گیری دقیق سرعت اتصال شما سخت‌تر از آن است که به ‌نظر می‌آید.

مرحله اول فرآیند

اغلب نزدیک‌ترین سرور ممکن به شما برای تست سرعت انتخاب می‌شود. این مجاورت یک شرایط مطلوب است تا داده مسیر طولانی را طی نکند. شرکت‌های تجاری می‌دانند که مجاورت با سرور تا چه اندازه در میزان سرعت تغییر ایجاد می‌کند، به ‌همین علت است که بعضی از آن‌ها مانند Netflix از یک شبکه تحویل محتوا استفاده می‌کنند تا داده‌ها را به شما نزدیک‌تر نمایند.

اما در حقیقت تمام محتوای اینترنت به شما نزدیک نیست. بعضی اوقات این داده‌ها بر روی کامپیوترهایی که بسیار از شما دور هستند، قرار دارند. در سراسر کشور و یا حتی در کشور دیگر. بنابراین ممکن است در حالی ‌که تست سرعت شما اتصال فوق ‌العاده سریعی را نشان می‌دهد، دانلود یک برنامه به ‌علت دور بودن سرور میزبان از شما بسیار زمان ببرد. در این سناریو تست سرعت شما، نتیجه عملکرد سریع‌تری را نسبت به واقعیت نشان می‌دهد.

به‌ علت تفاوت در مکان قرارگیری سرورهاست که شما با امتحان کردن تست‌های مختلف، نتایج متفاوتی را دریافت می‌کنید.ISPها نیز تست‌های سرعت ارائه می‌کنند که البته شما نباید به آن‌ها اتکا کنید، زیرا این تست‌ها برای شرایط مطلوب بهینه شده‌اند (آن‌ها از سرورهای نزدیک به شما که اغلب در همان شبکه ISP خود شما نگه ‌داری می‌شوند، استفاده می‌کنند). این یعنی که نتایج حاصل از تست‌های سرعت ISP شما با نتایج تست‌های سرعت گوگل و نت‌ فلیکس متفاوت است. انجام این تست‌ها برای مشاهده نتایج حقیقی توصیه نمی‌شود.

مرحله دوم فرآیند

کلاینت سعی می‌کند استفاده از شبکه را به حداکثر برساند. اگر در حین مشاهده آنلاین Netflix و یا دانلود یک فایل سنگین، تست سرعت‌ را اعمال کنید این امکان وجود دارد که نتایج پایین‌تر از حد معمول نشان داده شود. نحوه اتصال و دستگاهی که با آن تست را انجام می‌دهید نیز بر روی نتایج تاثیر ‌گذار هستند. کامپیوتری که با یک کابل اترنت به اینترنت متصل است. نسبت به تبلتی که به Wi-Fi متصل است نتایج سرعت بالاتری خواهد داشت، زیرا عموما Wi-Fi از اترنت کندتر است. باید توجه داشته باشید که نتایج تست سرعت اینترنت حتی با وجود اتصال یکسان در دستگاه‌های مختلف متفاوت است.

چگونه می‌توان دقیق‌ترین نتیجه را از سرعت اینترنت گرفت؟

دریافت نتیجه دقیق تست سرعت به چیزی که می‌خواهید اندازه ‌گیری‌ کنید بستگی دارد. اگر می‌خواهید ببینید‌ که آیا ISP شما سرعتی که اظهار کرده است را ارائه داده است باید در شرایط مطلوب تست را انجام دهید. و از دستگاهی که با اترنت به اینترنت متصل شده است، استفاده کنید. نزدیک‌ترین سرور تست را انتخاب نمایید و سپس هر آن ‌چه را که در حال استفاده از اینترنت است، متوقف کنید. همچنین می‌توانید پیش از اجرای تست سرعت، روتر خود را restart کنید.

هر چند برای دریافت یک نتیجه نزدیک به واقعیت بهتر است از گزارش speed test استفاده کنید. استفاده از تست‌های سرعت غیر روتری هم به شما اجازه می‌دهد تا سرورهای دورتری را انتخاب کنید. اگر معمولا در حال مشاهده آنلاین و دانلود فایل هستید، پیش از اجرای تست آن‌ها را نیز اجرا کنید.

در نهایت فرقی نمی‌کند که شما کدام مراحل را طی می‌کنید و چگونه سرعت را اندازه ‌گیری می‌کنید زیرا در آخر نتیجه کاملا دقیقی دریافت نخواهید کرد. به هر حال این نتایج تا حدی که کنجکاوی شما را رفع کنند و سرعت وعده داده شده توسط ISP را مشخص نمایند، دقیق هستند.

سرعت اینترنت ثابت موبایل در ایران 

در ماه سپتامبر سرعت اینترنت ثابت در کشورمان برابر 10.44 مگابیت بر ثانیه بود که در ماه اکتبر به 11.54 مگابیت بر ثانیه رسیده است. همین افزایش سرعت باعث شده که رتبه کشورمان از 147، به 141 برسد. با این حال همچنان رتبه قابل قبولی ندارد. 

قیمت زیروکلاینت؛ آیا ارزشش را دارد؟

کیس‌های غول پیکر قدیمی می‌شوند و به جایگزین نیاز دارند. این یک سناریوی رایج است. کیس‌های بزرگ میز کار را اشغال می‌کنند و مدیریت و نگهداری آن‌ها بسیار دشوار است. با اینکه لپ تاپ‌ها از نظر قیمت بسیار مقرون به صرفه هستند، اما جایگزینی آن‌ها با کامپیوترهای سنتی در محیط کار امکان پذیر نیست. با ورود زیروکلاینت که از فناوری‌های مجازی‌سازی پشتیبانی می‌کند، این چالش‌ها به تدریج در محیط کار کاهش یافت. انتخاب زیروکلاینت مناسب مستلزم ارزیابی جنبه‌های قابل توجهی مانند: برند، گارانتی محصول، دانش راه اندازی دستگاه، سازگاری برنامه با یک پلتفرم جدید و پشتیبانی از سیستم عامل است.

جایی که یک زیروکلاینت واقعا عملکرد خوبی ارائه می‌دهد، زمانی است که به یک سرور متصل می‌شود. زیرو کلاینت‌ها حتی سیستم عامل یا حافظه محلی ندارند و همه چیز از راه دور انجام می‌شود و تمام ذخیره سازی و پردازش‌ها بر روی سرور صورت می‌پذیرد. کاربر به سرور متصل شده و پردازش تمام کارها بر روی آن انجام می‌شود. با استفاده از این دستگاه‌های ارزان قیمت عملکردی باورنکردنی را تجربه خواهید کرد که به هیچ وجه در یک کامپیوتر معمولی آن را مشاهده نمی‌کنید. در ادامه یکی از جنبه‌های مهم این دستگاه یعنی قیمت زیروکلاینت را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

مزایای زیروکلاینت چیست؟

کاهش هزینه کسب و کار

قبلا به مقرون به صرفه بودن این دستگاه اشاره کرده‌ایم. 

افزایش امنیت

با پردازش همه چیز توسط سرور، کنترل کاملی بر نحوه اجرای سیاست‌ها خواهید داشت. به عنوان مثال، فرد می‌تواند از راه دور به فایل‌های خود در یک درایو خاص دسترسی داشته باشد. همچنین گزارش‌های کاملی دریافت می‌کنید که کدام افراد به کدام فایل‌ها دسترسی داشته‌اند؟ چه کسی بروزرسانی را انجام داده است؟ و یا کدام برنامه‌ها بیشترین تقاضا را دارند؟ شما می‌توانید کنترل کنید که چه چیزی را می‌توان و چه چیزی را نمی‌توان به اشتراک گذاشت. بنابراین، تمام فایل‌ها در سرور ذخیره می‌شود و هیچ چیز در خود دستگاه وجود ندارد. این امر به ویژه برای حفظ اسناد محرمانه شرکت بسیار مهم است.

در یک کسب و کار تمام فایل‌ها در معرض خطر هستند. یک هکر می‌تواند به راحتی به اطلاعات دسترسی پیدا کند، فایل‌ها را جا به جا نماید، به دارک وب بفروشد یا به سیستم‌های شرکت نفوذ کند. در زیروکلاینت‌ها حتی با فاش شدن رمز عبور کاربران، دیگر چیزی برای سرقت از هارد وجود نخواهد داشت. چرا که همه چیز به صورت مرکزی از طریق سرور مدیریت می‌شود و می‌توانید به راحتی رمز عبور را در لحظه تغییر دهید. با گزینه‌هایی مانند احراز هویت دو مرحله‌ای، هیچ راهی برای دیگران وجود نخواهد داشت تا به سرور مرکزی دسترسی پیدا کند.

به اشتراک گذاری منابع

با مدیریت سرور می‌توانید نحوه تخصیص منابع به سرور را تعیین کنید. به عنوان مثال، کاربری که فقط از مرورگر وب استفاده می‌کند نسبت به شخصی که طراحی سه بعدی انجام می‌دهد به منابع کمتری نیاز دارد. با استفاده از این تنظیمات می‌توانید منابع بیشتری را در اختیار کاربر گرافیکی قرار دهید و منبع کمتری را به شخصی که از مرورگر استفاده می‌کند، اختصاص دهید. در این حالت کاربر گرافیکی تجربه روان‌تری به دست می آورد زیرا ظرفیت بیشتری برای استفاده دارد. این روش را در کل کسب و کار خود پیاده کنید و ببینید که چقدر سریع می‌توانید به بیشترین عملکرد دست یابید. قیمت زیروکلاینت نیز براساس عملکردی که ارائه می‌دهد تعیین می‌شود. نوع سیستم را براساس نیازهای هر کاربر تعیین کنید، به عنوان مثال، چه ساعاتی از روز شلوغ‌تر است؟ در چه ساعتی خلوت است؟ چه میزان CPU نیاز دارد؟

دسترسی 24/7 

دسترسی به فایل‌های مورد نیاز در هر مکان و از هر دستگاه یک موهبت الهی در دنیای دورکاری است. راه اندازی زیروکلاینت به عنوان یک روش مدرن تضمین می‌کند که دسترسی 24 ساعته به اطلاعات همیشه برقرار است. این ویژگی به خصوص برای شرکت‌های بین المللی که در سراسر جهان کار می‌کنند بسیار عالیست. به عنوان مثال، یک تیم اروپایی می‌تواند برای پروژه‌ای خاص یک فایل سه بعدی طراحی کند و آن را برای ادامه کار به یک تیم آمریکایی‌ انتقال دهد. پس از اتمام، همان فایل‌ را به تیم استرالیایی ارسال کند.

قیمت زیروکلاینت چگونه تعیین می‌شود؟

هنگام انتخاب راهکار زیروکلاینت برای استفاده، کسب و کارها باید بودجه خود را در نظر بگیرند به همین ترتیب دستگاهی که انتخاب می‌شود باید تمام قدرت محاسباتی و ویژگی‌های مورد نیاز کاربران را داشته باشد. با این حال، توجه به این نکته خالی از لطف نیست که بیشتر شرکت‌ها تا زمانی که از زیروکلاینت استفاده نکنند، نمی‌توانند ارزش کامل آن را درک نمایند.

1. هزینه سخت افزاری

سخت افزار معمولا یک قیمت ثابت دارد که می‌توانید از فروشنده‌ای که زیروکلاینت از آن خریداری می‌شود، هزینه آن را پرس و جو کنید. هزینه سخت افزار ارزش زیروکلاینت را تعیین می‌کند و شاید ادامه مطلب...

معرفی سرفیس مایکروسافت

مایکروسافت از گذشته تا کنون در زمینه ساخت سیستم عامل‌ها و نرم افزارها فعالیت داشته است. سرفیس‌ مایکروسافت خانواده بزرگی است که شامل تبلت‌ها، لپ‌تاپ‌های معمولی، لپ‌تاپ‌های لمسی و کامپیوترهای لمسی all-in-one می‌شوند. این دستگاه در ابتدا در دو مدل به بازار عرضه شد. که مدل نخست آن سرفیس و مدل دوم آن سرفیس Pro بود که در تاریخ ۲۶ اکتبر ۲۰۱۲ به بازار آمریکا ارائه گردید. امروزه بیشتر سرفیس‌ها دارای پردازنده‌های اینتل بوده و با سیستم‌عامل ویندوز ۱۰ و  ۱۱  سازگار هستند.

سرفیس چیست؟

سرفیس‌ مایکروسافت خانواده‌ای از محصولات شرکت مایکروسافت است که شامل تبلت و کامپیوترهای شخصی تا کامپیوترهای هوشمند سازمانی (تخته هوشمند) می‌شود. تمام این محصولات توسط شرکت مایکروسافت طراحی و توسعه داده شده که به کمک شرکت تایوانی پگاترون (Pegatron) تولید می‌شوند. همه محصولات نسل جدید Surface از صفحات نمایش لمسی استفاده می‌کنند.

نسل جدید لپ تاپ‌ها را به کاربران ارائه می‌دهد. در حالیکه دیگر لپ تاپ‌های رایج صرفا کامپیوترهای رو میزی هستند. سرفیس‌ها در انواع دستگاه‌های مختلف تولید می‌شوند و خانواده بزرگی دارند. اما با این حال در مقایسه با تبلت‌های معمولی قیمت بالاتری دارد و این موضوع امری طبیعی است، زیرا سرفیس‌ها از تکنولوژی ساخت پیچیده‌تر و با کیفیت‌تری برخوردار هستند.

انواع محصولات سرفیس‌ مایکروسافت

سرفیس Go: 

• تبلت‌های هیبریدی Surface Go به همراه لوازم جانبی اختیاری، صفحه کلید جدا شونده و قلم استایلوس دارند. قیمت Surface Go نسبتا ارزان‌تر بوده و از نظر ظاهری کوچک، سبک و زیبا می‌باشد. این نوع از سرفیس‌ مایکروسافت برای استفاده عمومی مناسب است. (Surface Go 2 ،Surface Go3)

سرفیس Pro: 

• تبلت‌های هیبریدی Surface Pro با امکانات مشابه Surface Goها هستند. اما سیستم و کانفیگ‌های بسیار قوی‌تری دارند. و انتخاب خوبی برای انیمیتورها، فیلمسازان، طراحان و عکاسان به شمار می‌روند. (انواع Surface Pro: Surface Pro 6، Surface Pro 7،Surface Pro 7 Plus، Surface Pro 8، Surface Pro X).

Surface لپ تاپ: 

• Surface لپ تاپ با اندازه صفحه نمایش ۱۳.۵ اینچ یا 15 اینچی. از زمان عرضه Surface laptop 2، این سری مجهز به ویندوز 10 پرو شده است. در حالی که مدل‌های اولیه با ویندوز 10S عرضه شده بودند. Surface لپ تاپ‌ها کمی گران‌تر و البته لوکس‌تر می‌باشند و در واقع لپ‌تاپ مایکروسافت محسوب می‌شوند. این نوع از سرفیس‌ مایکروسافت، مناسب افرادی همچون تایپیست‌ها و برنامه نویس‌ها می‌باشند، که به کیبورد نیاز شدید داشته و مشخصات فنی قوی‌تری می‌خواهند. (انواع لپ تاپ Surface : Surface Laptop 3، Surface لپ تاپ 4، Surface لپ تاپ استودیو، Surface لپ تاپ گو).

سرفیس Book:

• لپ تاپ Surface Book، با صفحه نمایش جدا شونده و تبدیل به تبلت مستقل، سخت افزار متنوع و امکان انتخاب پردازنده گرافیکی مستقل از دیگر ویژگی‌های این سری است. (انواع Surface بوک : Surface Book 3).

سرفیس Studio: 

• کامپیوتر رو میزی بدون کیس Surface استودیو که یک کامپیوتر all-in-one 28 اینچی است. طراحی این آل این وان به گونه‌ای است که امکان تغییر زاویه نمایشگر آن تا 20 درجه برای تعامل بهتر کاربر وجود دارد.

Surface Hub: 

• کامپیوتر سازمانی Surface هاب دارای صفحه نمایش بزرگ و لمسی است که برای همکاری و ارائه مطلب استفاده می‌شود. این نوع از سرفیس‌ مایکروسافت برای نرم افزارهای ترسیم و نقشه کشی کاربرد بسیار خوبی دارد.

Surface Dou 2: 

• محصول جدید خانواده‌ی Surface که به تازگی معرفی شده و سر و صدای زیادی کرده Dou Surface نام دارد که یک تبلت اندرویدی. با پردازنده‌ی اسنپدراگون است که دارای دو صفحه نمایش مجزا می‌باشد.

این تبلت مانند یک کتاب باز می‌شود که هر کدام از صفحه نمایش‌ها می‌توان یک تصویر مستقل از صفحه نمایش دیگری را نمایان کند و این قابلیت خیلی جالب انقلابی جدید را به پا خواهد کرد.

تاریخچه تولید  Surface در سال‌های مختلف

بعد از اینکه مایکروسافت بازخوردهای مثبتی از کاربران دریافت کرد. تصمیم گرفت یک نسخه حرفه‌ای تر از Surface را طراحی و تولید کند. دو نسخه به نام Surface Pro و Surface Pro 2 شناخته می‌شوند که در سال 2013 رونمایی شدند. از این دو نسخه در ویندوز  8پرو و ویندوز 8.1 استفاده می‌شد. نسخه بعدی مایکروسافت Surface Pro 3 بود که در سال 2014 به بازار آمد و در آن از ویندوز 8.1 پرو استفاده شد. این در حالی است که Surface Pro 4 در سال 2015 معرفی شد و در آن از ویندوز 10 پرو استفاده شد.

در سال 2017 هم نسخه‌ای به نام Surface 5 رونمایی کرد. از Surface Pro 6 در سال 2018 رونمایی شد که از ویندوز 10 پرو یا Home استفاده می‌کند. اما در سال 2019 مایکروسافت با دستی پر تر از همیشه آمد و در کمتر از دو هفته، دو نمونه از برترین سرفیس‌های خود به نام Surface Pro 7 و Surface Pro X را معرفی کرد، مایکروسافت در ژانویه ۲۰۲۱ Surface Pro 7 Plus را معرفی نمود و در سال 2021 از Surface Pro 8 رونمایی کرد.

ویژگی‌های سرفیس‌ مایکروسافت

• کیفیت بالای صفحه نمایش: صفحه نمایش دستگاه‌های Surface کیفیت بسیار بالایی نسبت به لپ‌تاپ‌های عادی دارند.

• نمایش رنگ‌ها با استاندارد RGB: سرفیس قابلیت تخصصی به کابران را ارائه می‌دهد که به کمک آن کاربر می‌تواند غلظت رنگ را از حالت اغراق شده خارج کند. و رنگ‌ها را با ستاندارد sRGB در صفحه نمایش خود مشاهده کند. در نتیجه چیزی که کاربر در صفحه نمایش مشاهده می‌کند همان رنگی خواهد بود که هنگام چاپ مشاهده خواهد کرد.

• وزن کم: سرفیس‌ مایکروسافت نسبت به لپ تاپ ‎ها وزن بسیار کمتری دارند. به عنوان مثال  ادامه مطلب...

امنیت در مجازی سازی: راهکاری برای دنیای امن‌تر

در طی چند سال گذشته، معرفی مجازی سازی در بخش‌های مختلف رو به افزایش بوده است. در حال حاضر به دلیل قابلیت رضایت بخش مجازی سازی برنامه‌های بسیاری در این پلتفرم در حال توسعه هستند. از آنجایی که مولفه‌های مجازی‌سازی هر روز در حال توسعه هستند، نگرانی‌های زیادی درباره سطح امنیت و یکپارچگی محیط‌های مجازی وجود دارد. گسترش مجازی سازی در سراسر جهان به صنایع مختلف کمک می‌کند تا بهره وری و مقیاس پذیری را تجربه کنند.

همچنین مجازی‌سازی چالش‌های امنیتی نوظهوری برای محافظت از اطلاعات ایجاد می‌کند. در اینجا مفهوم امنیت در مجازی سازی پررنگ می‌شود که شرایط امنیتی بهتری را نسبت به سیستم‌های امنیتی فیزیکی ارائه می‌دهد. امنیت شبکه بخش مهمی از یک استراتژی امنیتی جامع است. در محیط‌های امروزی که بیش از 80 درصد مجازی‌سازی شده‌اند، امنیت باید در تمام لایه‌های مجازی‌سازی اعمال شود. قبل از حرکت به سوی مزایای متعدد امنیت در مجازی سازی، ابتدا با اصول اولیه آن شروع می‌کنیم.

امنیت در مجازی سازی چیست؟

امنیت مجازی‌سازی را می‌توان به عنوان یک استراتژی برای محافظت از محیط مجازی‌ تعریف کرد. از نظر فنی، امنیت در مجازی سازی به یک راه حل امنیتی مبتنی بر نرم افزار اشاره دارد که به طور خاص برای جلوگیری از بروز مشکلات امنیتی ارائه می‌شود. امنیت شبکه از تعدادی مرحله از جمله پیاده سازی، ارزیابی، نظارت و مدیریت امنیت در زیرساخت مجازی سازی تشکیل می‌شود. این سیستم‌ امنیتی از سیستم‌های امنیتی مبتنی بر سخت‌افزار که ماهیت ثابتی دارند و بر روی دستگاه‌هایی مانند روترها، فایروال‌ها و غیره اجرا می‌شوند، متفاوت هستند.

مزایای امنیت در شبکه چیست؟

با افزایش تقاضا برای امنیت شبکه، ضرورت امنیت در مجازی سازی در سراسر محیط مجازی نیز افزایش یافته است. علاوه بر این، اثربخشی و انعطاف‌پذیری امنیت مجازی‌سازی از عوامل اصلی افزایش استفاده از این سیستم‌های امنیتی است. برخی از مزایای خاص این سیستم در زیر ذکر شده است:

صرفه جویی در هزینه: سازمان‌ها با امنیت در شبکه می‌توانند خود را از سخت افزارهای گران قیمت نجات دهند. قیمت گذاری سیستم‌های امنیتی مبتنی بر ابر بیشتر به استفاده از منابع بستگی دارد. این امر به سازمان‌ها کمک می‌کند تا از هزینه‌های بی مورد پرهیز کنند و از منابع به درستی استفاده نمایند.

بهره وری عملیاتی بیشتر: امنیت در مجازی سازی بسیار آسان‌تر از امنیت مبتنی بر سخت افزار است. علاوه بر این، بر خلاف سیستم امنیت مبتنی بر سخت‌افزار، تنظیم و پیکربندی این سیستم مجازی به تیم فناوری اطلاعات نیاز ندارد. این سیستم امنیتی را می‌توان از طریق یک نرم افزار متمرکز به سرعت راه اندازی کرد.

انعطاف‌پذیری بالا: امنیت مجازی‌سازی یک لایه امنیتی بهینه را در چندین محیط ابری ترکیبی فراهم می‌کند. به همین ترتیب سازمان‌ها در عین محافظت از داده‌ها می‌توانند به بهترین شکل از مجازی سازی استفاده کنند.

پیروی از قوانین: از آنجایی که امنیت مبتنی بر سخت‌افزار قادر به پاسخگویی به تقاضا و تهدیدات شبکه‌های مجازی نیست، امنیت مجازی‌سازی در سراسر سازمان‌ها برای حفظ انطباق با مقررات در حال افزایش است.

چرا به امنیت در مجازی سازی نیاز دارید؟

افزایش امنیت در هر شرایطی به سود شماست. حجم نرم افزارهای مخرب و تهدیدات سایبری روزانه افزایش می‌یابد و این بدان معناست که داشتن ابزاری مناسب برای محافظت از محیط مجازی به امری ضروری تبدیل شده است. سیستم شما برای اجرای درایوهای مجازی به قدرت پردازش بالایی نیاز دارد تا در برابر مسائلی مانند فیشینگ و بدافزارهای خارجی از خود محافظت کند. این حملات بسیار رایجند و بنابراین باید با روش‌های مختلف با آن‌ها مقابله کرد.

در درجه اول معمولا این‌ بدافزارها مستقیما به سیستم عامل حمله می‌کنند و ممکن است کل سیستم عملیاتی شما را به خطر بیندازند. لازم به ذکر است که با امنیت در مجازی سازی از مزایای حفاظت از داده‌ها بهره مند خواهید شد. در این فرایند می‌توانید فایل‌های حساس خود را روی درایوهای مجازی ذخیره کنید تا کمتر مورد حمله قرار بگیرند.

امنیت در شبکه چگونه کار می‌کند؟

سیستم مجازی سازی شامل یک سیستم عامل میزبان، یک هایپروایزر و یک سیستم عامل مهمان است. سیستم عامل میزبان سخت افزار زیربنایی مجازی سازی است که منابع محاسباتی (CPU، حافظه، پورت‌ها، سیستم عامل، نرم افزار، هایپروایزر) را فراهم می‌کند. میزبان این منابع فیزیکی را با یک یا چند ماشین مجازی (یا پارتیشن) به اشتراک می‌گذارد.

امنیت در مجازی سازی به عنوان مانعی برای دسترسی به شبکه عمل می‌کند. این تکنولوژی سرویس‌های امنیتی اختصاصی را در فضای ابری به همراه فایروال ارائه می‌کند. شرکت‌ها و ارائه‌دهندگان خدمات می‌توانند در ایجاد این محیط امنیتی سرمایه گذاری کنند و منابع اختصاصی را در یک ساختار ابری به مشترکین خدمات ارائه دهند.

تهدیدات احتمالی امنیت در مجازی سازی

پیچیدگی امنیت در شبکه می‌تواند خطراتی را برای محیط مجازی به دنبال داشته باشد. مدیریت کارها و برنامه‌های محیط مجازی کار آسانی نیست و این امر نظارت بر سیاست‌ها و تنظیمات امنیتی در چنین زیرساختی را دشوار می‌کند. با این حال، استفاده از بهترین روش‌های امنیتی مانند غیرفعال کردن ماشین‌های مجازی در صورت عدم نیاز یا استفاده از اتوماسیون برای به روز نگه داشتن قوانین امنیتی ممکن است به جلوگیری از چنین خطراتی در محیط مجازی‌سازی شده کمک کند.

مجازی‌سازی در مقایسه با زیرساخت‌ سرور سنتی مزایای امنیتی بیشتری ارائه می‌دهد. این مزایا عبارتند از دسترسی با ماشین‌های مجازی (VM)، جداسازی این ماشین‌های مجازی از سیستم عامل‌ها و سخت افزار فیزیکی که روی آن‌ها اجرا می‌شوند، و ابزارهای امنیتی پیشرفته‌ای که با بیشتر راهکارهای مجازی سازی سازگاری دارند. با این حال، این وضعیت به این معنی نیست که مجازی سازی هیچ خطر امنیتی ندارد. این واقعیت که بسیاری از مشاغل از این فناوری استفاده می‌کنند، آن را به ادامه مطلب...

پروتکل DHCP چیست و چه کاربردی در شبکه‌های کامپیوتری دارد؟

در حالی که امروزه چندین پروتکل مدیریت شبکه وجود دارد، DCHP به عنوان یکی از محبوب‌ترین گزینه‌ها به راه خود ادامه می‌دهد. DCHP مخفف Dynamic Host Configuration Protocol است و وظیفه خودکارسازی پیکربندی یا راه اندازی دستگاه‌ها را در شبکه‌ برعهده دارد. ماهیت DCHP به دستگاه‌ها اجازه می‌دهد تا از خدمات شبکه مانند NTP، DNS و سایر پروتکل‌های ارتباطی مبتنی بر TCP یا UDP استفاده کنند.
این پروتکل در تنظیم پویا یا تغییر پارامترهای پیکربندی هاست تاثیرگذار است. هنگامی که DHCP پارامترهای پیکربندی را به هر دستگاه در شبکه مربوطه اختصاص دهد، دستگاه می‌تواند با شبکه‌های IP دیگر ارتباط برقرار کند. در هر شبکه می‌توان یک آدرس IP را به صورت دستی یا پویا به هاست اختصاص داد. در یک شبکه کوچک که دارای 2 یا 3 کامپیوتر است، آدرس‌های IP را می‌توان به صورت دستی در شبکه تنظیم کرد، اما شبکه‌ای را تصور کنید که دارای صدها کامپیوتر باشد و آدرس‌های IP را باید به همه آن‌ها اختصاص داد؛ آیا این کار امکانپذیر است؟ این موضوع برای مدیران شبکه یک کابوس است! دو میزبان نمی‎توانند آدرس IP یکسانی داشته باشند و تخصیص آدرس IP به صورت دستی می‌تواند منجر به خطا یا اشتباه شود. بنابراین، برای حل این مشکل به یک پروتکل مدیریت شبکه DHCP نیاز داریم. پروتکل مدیریت شبکه DHCP آدرس‌های IP را به آسانی به اشتراک می‌گذارد. این مقاله به بررسی DHCP می‌پردازد. در اینجا توضیح می‌دهیم که DHCP چیست و همچنین نحوه عملکرد آن را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
DHCP چیست؟
DHCPمخفف کلمه Dynamic Host Configuration Protocol است. پروتکل پیکربندی میزبان پویا یک پروتکل مدیریت شبکه است که برای تخصیص آدرس IP پویا و سایر اطلاعات به میزبان شبکه از آن استفاده می‌شود. DHCP تخصیص آدرس IP را به صورت خودکار مدیریت کرده و این خودکارسازی وظایف مدیر شبکه را بسیار آسان می‌کند. پروتکل مدیریت شبکه DHCP علاوه بر آدرس IP، Subnet masks، default gateway و آدرس سرور نام دامنه (DNS) و سایر تنظیمات را به هاست اختصاص می‌دهد.
اجزای DCCP
سرور DHCP: معمولا یک سرور یا روتر است که اطلاعات پیکربندی شبکه را در خود نگه می‌دارد.
DHCP Client: نقطه پایانی است که اطلاعات پیکربندی را در هر دستگاه مانند کامپیوتر یا موبایل از سرور دریافت می‌کند.
عامل رله DHCP: اگر فقط یک سرور پروتکل مدیریت شبکه DHCP برای چندین شبکه LAN دارید، عامل رله DHCP موجود در هر شبکه درخواست DHCP را به سرورها ارسال می‌کند. عامل رله باعث می‌شود تا سرورهای DHCP بتوانند درخواست از شبکه‎ها را مدیریت کنند.
مجموعه آدرس IP: شامل لیستی از آدرس‎های IP است که برای تخصیص به مشتری در دسترس هستند.
Subnet Mask: به میزبان می‎گوید که در حال حاضر در کدام شبکه حضور دارد.
Lease Time: مدت زمانی است که آدرس IP در دسترس مشتری است. مشتری باید پس از یک مدت مشخص آدرس IP را تمدید کند.
Gate address: Gate address به میزبان اجازه می‌دهد تا بداند Gate اتصال به اینترنت کجاست.
معایب و مزایای پروتکل مدیریت شبکه DHCP
• پیکربندی ایمن و قابل اعتماد
• سهولت افزودن مشتریان جدید به شبکه
• کاهش تداخل آدرس‎های IP
• پیکربندی و تخصیص دقیق IP
• پیکربندی مجدد فضای آدرس IP در سرور DHCP بدون نیاز به پیکربندی مجدد کلاینت
• تخصیص IP تکراری یا نامعتبر وجود ندارد
سرورهای DHCP هیچ مکانیزم امنی برای احراز هویت کلاینت ندارند، بنابراین هر کلاینت جدیدی می‌تواند به شبکه متصل شود. این امر دارای خطرات امنیتی مانند: اختصاص دادن آدرس IP به مشتریان غیرمجاز و استخراج آدرس IP از آن‌هاست.
DHCPچگونه کار می‌کند؟
پروتکل مدیریت شبکه DHCP بر اساس مدل کلاینت-سرور عمل می‌کند. سرور DHCP مجموعه‌ای از آدرس‌های IP و اطلاعات مربوط به پارامترهای پیکربندی کلاینت مانند: Default gateway و نام دامنه را مدیریت می‎کند. سرور DHCP با یک آدرس خاص و اطلاعات معتبر تنها برای دوره زمانی مشخص معتبر است و پیکربندی آن توسط کارشناس شبکه انجام می‌شود.
در شبکه‌های بزرگی که از multiple links تشکیل شده‌اند، یک سرور پروتکل مدیریت شبکه DHCP با کمک عوامل رله DHCP که روی روترهای متصل به هم قرار دارند به کل شبکه سرویس می‌دهد. چنین عواملی پیام‌ها را بین کلاینت‌های DHCP و سرورهای DHCP واقع در زیر شبکه‌های مختلف منتقل می‌کنند. DHCP در لایه برنامه کار می‌کند تا به صورت پویا آدرس IP را به کلاینت اختصاص دهد و از این طریق تبادل پیام‌هایی به نام تراکنش‎های DHCP اتفاق می‎افتد.
DHCP Discovery: کلاینت DHCP پیام‌هایی را برای کشف سرورهای DHCP منتقل می‌کند. کامپیوتر مشتری بسته‌ای را با مقصد پخش پیش فرض 255.255.255.255 یا آدرس پخش زیرشبکه خاص در صورت پیکربندی ارسال می‌کند. 255.255.255.255 یک آدرس پخش ویژه است که به شما امکان می‌دهد یک بسته پخش را به شبکه‌ای که به آن متصل هستید ارسال کنید.
DHCP Offer: هنگامی که سرور DHCP پیام DHCP Discover را دریافت می‌کند، با ارسال پیام پیشنهادی DHCP به مشتری، یک آدرس IP را به مشتری ارائه می‌کند. این پیام پیشنهادی DHCP شامل آدرس IP پیشنهادی برای مشتری DHCP، آدرس IP سرور، آدرس MAC مشتری، subnet mask، default gateway، آدرس DNS و lease information است.
DHCP Request: در بیشتر موارد، مشتری می‌تواند چندین پیشنهاد DHCP دریافت کند، زیرا در یک شبکه سرورهای DHCP زیادی وجود دارد. اگر آدرس ‌دهی IP یک سرور با مشکل مواجه شود، سرورهای دیگر می‌توانند نسخه پشتیبان تهیه کنند؛ اما مشتری فقط یک پیشنهاد DHCP را دریافت می‌کند. در پاسخ به این پیشنهاد، مشتری یک درخواست به یکی از سرورهای DHCP ارسال می‌کند. تمام آدرس‌های IP ارائه شده دیگر از سرورهای DHCP باقیمانده برداشته شده و به مجموعه آدرس‌های IP موجود بازگردانده می‌شوند.
DHCP Acknowledgment: سرور سپس Acknowledgment را برای مشتری ارسال می‌کند و استفاده از پروتکل مدیریت شبکه DHCP را برای مشتری تایید می‌کند. سرور ممکن است هر پیکربندی دیگری را که مشتری خواسته باشد ارسال کند. در این مرحله پیکربندی IP تکمیل شده و مشتری می‌تواند از تنظیمات IP جدید استفاده کند.
سه روش برای تخصیص آدرس های IP
تخصیص پویا
مدیر شبکه طیفی از آدرس‌ها را برای پروتکل مدیریت شبکه DHCP رزرو می‌کند و در طول پیاده سازی اولیه شبکه هر کلاینت DHCP در شبکه برای درخواست یک آدرس IP از سرور DHCP پیکربندی شده است. فرآیند درخواست در یک دوره زمانی قابل کنترل به سرور DHCP اجازه می‌دهد تا آدرس‌های IP که تمدید نشده‌اند بازیابی و سپس مجددا تخصیص داده شوند.
تخصیص خودکار
پروتکل مدیریت شبکه DHCP به طور دائم یک آدرس IP را از محدوده تعریف شده توسط مدیر به مشتری درخواست کننده اختصاص می‌دهد. این مورد همانند تخصص پویا است اما سرور DHCP جدولی از تخصیص آدرس IP گذشته را نگه می‌دارد.
تخصیص دستی
به این روش تخصیص استاتیک DHCP، تخصیص آدرس ثابت، رزرو و اتصال آدرس MAC/IP نیز می‌گویند. مدیر شبکه یک شناسه منحصر به فرد (شناسه مشتری یا آدرس MAC) را برای هر مشتری به یک آدرس IP اختصاص می‌دهد.
توضیحات شبکه
در یک شبکه معمولی DHCP، یک سرور DHCP و چندین سرویس گیرنده DHCP مانند: رایانه‌های شخصی و رایانه‌های کوچک وجود دارد. پروتکل مدیریت شبکه DHCP از مدل کلاینت-سرور استفاده می‌کند؛ یعنی یک سرویس گیرنده برای پارامترهای پیکربندی مانند: آدرس IP، default gateway و subnet maskبه سرور اعمال می‌شود. معمولا سرور به پارامترهای پیکربندی درخواستی پاسخ می‌دهد.
یک سرور DHCP آدرس‌های IP را به رایانه‌ها اختصاص می‌دهد و این کار اغلب در شبکه‌های سازمانی برای کاهش تلاش‌ و هزینه پیکربندی استفاده می‌شود. تمام آدرس‌های IP رایانه‌ها در پایگاه داده‌ای که روی یک ماشین سرور قرار دارد، ذخیره می‌شوند.
نتیجه گیری
پروتکل مدیریت شبکه DHCP در شبکه‎های اینترنتی برای تخصیص خودکار IP و سایر پارامترهای ارتباطی به دستگاه‌های متصل به شبکه با استفاده از معماری کلاینت-سرور استفاده می‌شود. این فناوری نیاز به پیکربندی جداگانه دستگاه‌های شبکه را به صورت دستی از بین می‌برد و از دو جز شبکه، یک سرور DHCP شبکه نصب شده در مرکز و نمونه‌های مشتری از Protocol stack در هر رایانه یا دستگاه تشکیل شده است.
پروتکل اینترنت (IP) نحوه ارتباط دستگاه‌ها در داخل و بین شبکه‌های محلی در اینترنت را تعریف می‌کند. یک سرور DHCP می‌تواند تنظیمات IP را در دستگاه‌های موجود در شبکه محلی خود مدیریت کند، به عنوان مثال: با اختصاص آدرس‌های IP به آن دستگاه‌ها به صورت خودکار و پویا.