مهمترین ویژگی شبکههای بلاکچین غیر متمرکز بودن آن است. در واقع غیر متمرکز بودن این شبکهها بدین معناست که تمام اطلاعات روی سرور اصلی ذخیره و پردازش نشده و در عوض، بر روی چندین کامپیوتر گوناگون ذخیره میشود. به سرورهایی که مسئول نگهداری و حفظ دادهها هستند نود یا گره گفته میشود. از طرفی اصلیترین دلیل استفاده از دفاتر کل توزیع شده مثل بلاکچین، بالا بردن سطح امنیت و اطمینان از عدم نابودی و خرابی دیتاها است.
در واقع اگر اطلاعاتی که بر روی یکی از گرهها قرار دارند به دلایل مختلف خراب شوند یا از بین روند، بی شمار گره دیگر وجود دارد که اطلاعات را در خود ذخیره کردهاند. اما در زمان استفاده از بلاکچین یا انواع دیگر دفاتر کل توزیع شده، یک موضوع بسیار حیاتی وجود دارد آن هم این است که دادهها دائما به روز رسانی میشوند، این به روز رسانی باید بر روی تمام گرهها یا سرورها انجام شود که برای انجام این کار از مکانیزم یا الگوریتمی به نام پروتکل اجماع استفاده میکنند.
تعریف کلی از پروتکل اجماع
الگوریتم اجماع به یک قرارداد یا سازوکار مشخصی اطلاق میشود که در فناوری بلاکچین و شبکههای مبتنی بر آن استفاده میشود. هدف اصلی الگوریتم اجماع، توافق اعضای شبکه در مورد صحت و اعتبار تراکنشها و ترتیب آنهاست. در شبکههای بلاکچین، اعضای شبکه (معمولا نودها) با همکاری و تعامل با یکدیگر، توافقی بر سر اعتبار یک تراکنش یا بلاک را برقرار میکنند. بدون وجود پروتکل اجماع، امکان تغییر و تزریق تراکنشهای نادرست وجود دارد و اعتماد به صحت و اعتبار شبکه بلاکچین کاهش مییابد.
اهمیت پروتکل اجماع در بلاک چین
اهمیت الگوریتم اجماع در بلاکچین این است که به شبکه اعتماد و امنیت میبخشد و موجب میشود تا تراکنشها با صحت و قطعیت بالا در شبکه ثبت شوند. هر الگوریتم اجماعی ویژگیها و مزایا و معایب خاص خود را دارد و بسته به نوع استفاده و و محیط بکارگیری، انتخاب میشود.
مهمترین پروتکلهای اجماع در بلاکچین عبارتند از:
Proof of Work (PoW): این پروتکل توسط بیت کوین و بسیاری از سایر ارزهای دیجیتال استفاده میشود. در این پروتکل، ماینرها باید مسئلهای پیچیده را حل کنند تا بتوانند بلاک جدید را تولید و اعتبار تراکنشها را تایید کنند.
Proof of Stake (PoS): در این پروتکل، نودها بر اساس میزان سرمایهای که در شبکه قرار دارند، اجازه تولید بلاک و تایید تراکنشها را دارند. این پروتکل از منابع کمتری نسبت به PoW استفاده میکند.
Delegated Proof of Stake (DPoS): در این پروتکل، حامیان انتخاب میشوند تا به نمایندگی از تمام نودهای شبکه، عملیات تولید بلاک و اجماع را انجام دهند. این پروتکل در ادامه مطلب...
کسب و کار و زندگی ما با اینترنت ادغام شده است به طوری که سازمانها و شرکتها دریافتهاند که بهترین راه برای رقابت در فضای وب، شناخت مدلهای طراحی UI و ساختن یک رابط کاربری جذاب و کارآمد است. در همین راستا، افراد و تیمهای مختلف برای ایجاد طراحی UI جذاب و کارآمد، به رقابت برخواستند. طراحی UI از گرایشهای رشته طراحی گرافیک میباشند و یک طراح واسط کاربری، مسلما یک گرافیست نیست چون حوزه گرافیک و طراحی گرافیک، صنعت چاپ را نیز شامل میشود.
تعریف کلی از رابط کاربری یا USER INTERFACE
رابط کاربری در واقع جنبههای ظاهری و بصری سایت است که به عنوان واسط تعامل کاربر با سیستم شناخته میشود. به عنوان مثال هنگامی که وارد یک سایت یا اپلیکیشن میشوید طراحی ظاهری و محل قرار گیری منوها، دکمهها و… همه و همه جزوی از واسط کاربری هستند. User interface همان ارائهای است که شما از سایت یا اپلیکیشن خود دارید.
طراح رابط کاربری چه کسی است؟
طراحی رابط کاربری یا UI Designer همان فردی است که مشخص میکند المانهای مختلف کجای صفحه قرار بگیرند، فرایندها به چه صورت باشد، موارد مختلف مانند: پیامهای هشدار یا خطاها کجا و چطور به کاربر نشان داده شود، طراحی منوها و دکمهها به چه صورتی باشد و… تا کاربر به سادهترین شکل ممکن با سیستم تعامل داشته باشد.
قطعا نیازی نیست طراح UI گرافیست حرفهای باشد، ولی این روزها به این موضوع نیاز میشود و هر چه طراح واسط کاربری بتواند از طراحی و گرافیک بیشتر بداند، خروجی کار به مراتب بهتر خواهد بود و این روزها UI Designerها توانمندیهای مختلفی دارند. حتی این روزها طراحان UI به زبانهای برنامهنویسی جاوا اسکریپت، CSS و HTML نیز مسلط هستند. نکته مهم دیگر اینجاست که طراح واسط کاربری باید تخصص خوبی در تستهای کاربرد پذیری محصول داشته باشد.
تفاوت تجربه کاربری و رابط کاربری
واسط کاربری و تجربه کاربری مکمل یکدیگر هستند اما تفاوتهایی باهم دارند. UI به عنوان یک واسطه تلاش میکند کاربر به سادگی با سیستم شما تعامل برقرار کند ولی تجربه کاربری سعی دارد که تجربهای لذت بخش و روان از کار با سایت و اپلیکیشن شما برای مخاطب ایجاد کند. به بیان سادهتر UI یا واسط کاربری به مجموعه صفحات، تصاویر و المانهای بصری مانند دکمهها و ایکونها گفته میشود که کاربر برای تعامل با یک دستگاه یا برنامه از آنها در رایانه خود استفاده میکند. UX یا تجربه کاری آن حس و تجربهای است که کاربر در هنگام تعامل با بخشهای مختلف از محصولات و ادامه مطلب...
مجازیسازی دسکتاپ به عنوان یک فناوری منحصر به فرد پدیدار شده است و شیوه مدیریت زیرساختهای فناوری اطلاعات سازمانها را متحول کرده است. این تکنولوژی محیط دسکتاپ را از سختافزار فیزیکی جدا میکند و در عین حال انعطافپذیری، امنیت و هزینه قابل قبولی را ارائه میدهد. روشهای مجازی سازی دسکتاپ به افراد و کسب و کارها و برای تجربه محاسباتی بهتر قدرت میدهد و ما در این مقاله این فناوری را به طور کامل بررسی میکنیم.
زیرساخت دسکتاپ مجازی (VDI)
زیرساخت دسکتاپ مجازی که به عنوان VDI شناخته نیز میشود یک روش مجازی سازی دسکتاپ است که در دنیای فناوری امروز ما به طور گسترده پذیرفته شده است. در این رویکرد، یک سرور چندین ماشین مجازی را میزبانی میکند که هر کدام از یک سیستم عامل و محیط دسکتاپ کامل تشکیل شدهاند. کاربران با پیاده سازی VDI میتوانند از راه دور و از طریق زیروکلاینتها به این دسکتاپهای مجازی دسترسی داشته باشند. فناوری VDI یک مدیریت متمرکز، امنیت پیشرفته و راه اندازی آسان ارائه میدهد که آن را برای شرکتها و سازمانهای بزرگی که به کنترل دقیق محیطهای دسکتاپ نیاز دارند، به گزینهای ایدهآل تبدیل میکند.
خدمات دسکتاپ از راه دور (RDS)
خدمات دسکتاپ از راه دور (Remote Desktop Services) به کاربران امکان میدهد تا به برنامهها یا محیط دسکتاپ میزبانی شده روی سرورهای راه دور دسترسی داشته باشند. با RDS چندین کاربر از یک سرور مشترک استفاده میکنند که هزینههای سخت افزاری را کاهش میدهد و به روز رسانی نرم افزار را آسان میکند. این فناوری به ویژه در دیتاسنترها و کلاسهای درس کاربرد بسیاری دارد.
دسکتاپ به عنوان سرویس (DaaS)
Desktop as a Service یکی ز روشهای مجازی سازی دسکتاپ مبتنی بر ابر است که دسکتاپ مجازی را از طریق اینترنت به کاربران ارائه میدهد. با DaaS دیگر نیازی به زیرساخت داخلی ندارید و مقیاس پذیری، انعطاف پذیری و مدیریت قابل قبولی را تجربه خواهید کرد. کاربران میتوانند از دستگاههای مختلف به دسکتاپ مجازی خود دسترسی داشته باشند و بهره وری را افزایش دهند. DaaS برای مشاغل کوچک و متوسط یک تکنولوژی جذاب است که آنها را قادر میسازد تا بدون سرمایه گذاری اولیه از مجازی سازی دسکتاپ استفاده کنند.
مجازی سازی سیستم عامل
مجازی سازی سیستم عامل (OS) به چندین نمونه سیستم عامل اجازه میدهد تا روی یک میزبان فیزیکی واحد اجرا شوند. مجازیسازی سیستم عامل یک روش بسیار کارآمد است و ادامه مطلب...
با پیشرفت علم و گسترش تکنولوژی بازارهای کریپتوکارنسی هم ایجاد شدهاند و به نوعی نوظهور محسوب میشود. ارز دیجیتال کریپتوکارنسی با ورود رمز ارزهای دیجیتالی مانند اتریم و بیت کوین که بسیار محبوب و پر کاربرد میباشد شناخته شده و مورد توجه بسیاری از معاله گران قرار گرفت. ترید کریپتوکارنسی در مقایسه با بازارهای سنتی همچون فارکس از تفاوتهایی برخوردار است که یکی از مهمترین آنها به علت نوظهور بودن به عنوان داراییهای جدید محسوب میشوند و نسبت به محرکهای اثر گذار در بازار کمترین تاثیر پذیری را دارند.
تعریف ارز دیجیتال کریپتوکارنسی
کریپتوکارنسی یا ارز دیجیتال یا ارزهای رمزنگاری شده، ارزهای دیجیتالی هستند که بر اساس تکنولوژی رمزنگاری کامپیوتری به نام بلاکچین ساخته شدهاند. این ارزها به صورت انتقال دیجیتالی ارزش از یک شخص به دیگری استفاده میشوند و به طور مستقل از هر نوع بانک مرکزی یا دولتی عمل میکنند. یکی از ویژگیهای مهم کریپتوکارنسیها، رمزنگاری قوی که در پشت آنها قرار دارد است. این رمزنگاری معمولا بر اساس الگوریتمهای رمزنگاری امنیتی مانند: RSA، AES و SHA استوار است. این رمزنگاری میتواند امنیت و حفاظت ارزشهای دیجیتال را تضمین کند.
بلاکچین، یک پایگاه داده متمرکز نشده است که اطلاعات تراکنشها و انتقالهای ارزش را ذخیره و تایید میکند. بلاکچین به صورت یک سلسله مراتبی از بلوکها عمل میکند که هر بلوک حاوی اطلاعات تراکنشها و یک اثر دست (Hash) میباشد و به بلوک قبلی متصل میشود. این ساختار بلاکچین باعث میشود تا تراکنشها در دسترس عموم قرار بگیرند و نمیتوان آنها را به راحتی تغییر یا حذف کرد. بعضی از معروفترین کریپتوکارنسیها عبارتند از بیتکوین (Bitcoin)، اتریوم (Ethereum)، ریپل (Ripple) و لایتکوین (Litecoin). هر کریپتوکارنسی ممکن است برای استفادههای مختلفی مورد استفاده قرار گیرد، از جمله تبدیل به ارز واقعی، سرمایهگذاری، تجارت الکترونیک و انتقال وجه بین کشورها.
بازار ارز دیجیتال کریپتوکارنسی چگونه است؟
بازار رمز ارزها هم برای کوین هم برای توکن نرخ مبادله ارز را تعیین میکنند. نرخ کریپتوکارنسی معمولا به عملکرد فروشندگان و خریداران بستگی دارد. همچنین عوامل دیگری هم وجود دارد که میتواند قیمت را تحت تاثیر قرار دهد. بازارهای رمز ارز به شما امکان خرید ارزهای دیجیتال و فروش آنها را میدهند. در اصل عملیات در این بازارها مشابه بورسهای سهام عادی است. با این تفاوت که در سهام بورس، سرمایه گذاران دارایی ها، سهام یا مشتقات را میخرند و میفروشند تا از نواسانات نرخ ارز خود سود ببرند. در صورتی که در بازارهای کریپتوکارنسی، معامله گران از جفت کریپتوکارنسی برای استفاده از نرخ ارزهای بسیار ناپایدار استفاده میکنند.
آیا استفاده از ارز دیجیتال کریپتوکارنسی قانونی است؟
وضعیت قانونی استفاده از کریپتوکارنسی در هر کشور ممکن است متفاوت باشد. برخی کشورها از استفاده قانونی و مقررات مناسب برخوردار هستند، در حالی که برخی دیگر ممکن است استفاده از آن را ادامه مطلب...