تراشه Pohoiki Beach اینتل

در حال حاظر برخی از بزرگ‌ترین شرکت‌های فناوری در جهان در تلاش هستند تا با بازنگری در ماهیت رایانه‌ها بتوانند ماشین‌هایی را بسازند که بیشتر شبیه مغز انسان است، جایی که یک ساقه مغز مرکزی بر سیستم عصبی نظارت می‌کند. 

امروزه مهندسان کامپیوتر در حال ساختن سیستم‌های پیچیده‌تری هستند. ماشین‌های جدیدتر همه وظایف را از طریق یک تراشه ساده‌تر که توسط اینتل ساخته شده‌اند، و کار را به قطعات کوچک تقسیم می‌کنند و آن‌ها را در طیف وسیع تراشه‌های ساده‌تر و تخصصی‌تر که مصرف انرژی کمتری دارند، پخش می‌کنند. اینتل با معرفی محصول جدیدی به نام Pohoiki Beach، قصد دارد نیمه هادی‌هایی را توسعه دهد که روش کار مغز انسان را تقلید کنند.

این تراشه Pohoiki Beach داده‌هایی را پردازش می‌کند که کارها را مشابه مغز انسان انجام می‌دهد و بر چالش‌هایی که نسل اول تراشه‌های هوش مصنوعی را درگیر می‌کند می‌تواند غلبه ‌کند. با این تراشه Pohoiki Beach، اینتل هوش مصنوعی را به حوزه‌هایی که شبیه به شناخت انسان است، از جمله تفسیر و سازگاری مستقل، گسترش می‌دهد.

تسریع پردازش بارهای کارهای هوش مصنوعی با تراشه Pohoiki Beach

با توجه به نشانگر نیمه هادی سانتا کلارا، کالیفرنیا، با این رویکرد جدید در پردازش کامپیوتری، تراشه‌های جدید آن می‌توانند در مقایسه با واحدهای پردازش مرکزی یا CPUهای فعلی برای حجم کاری هوش مصنوعی، 1000 برابر سریع‌تر و 10000 برابر کارآمدتر کار کنند. تراشه Pohoiki Beach از 64 تراشه کوچک‌‌تر به نام Loihi تشکیل شده است. که با ترکیب آن‌ها می‌تواند مانند 8.3 میلیون نورون عمل کند که طبق یک گزارش همانند: مغز یک جونده کوچک است. مغز انسان نزدیک به 100 میلیارد نورون دارد. اینتل گفته است که تراشه Pohoiki Beach می‌تواند به ویژه در پردازش تصویر، وسایل نقلیه خودران و روبات‌های خودکار مفید باشد. 

در داخل اکثر سرورهای گوگل، هنوز یک پردازنده مرکزی وجود دارد. اما بانک‌های عظیمی از تراشه‌های سفارشی در کنار آن‌ها کار و الگوریتم‌های رایانه‌ای را اجرا می‌کنند. که تشخیص گفتار و سایر اشکال‌های هوش مصنوعی را هدایت می‌کنند.   

هوش مصنوعی تغییری در تمام زمینه‌ها ایجاد خواهد کرد 

اما آنچه در داخل مراکز داده آغاز شد، شروع به تغییر چشم ‌انداز سایر بخش‌های فناوری کرده است. طی چند سال آینده، شرکت‌هایی مانند: گوگل، اپل و سامسونگ گوشی‌هایی با هوش مصنوعی تخصصی خواهند ساخت. مایکروسافت در حال طراحی چنین تراشه‌ای به طور خاص برای هدست‌های واقعیت افزوده است. و همه از گوگل گرفته تا تویوتا در حال ساخت خودروهای خودران هستند که به تراشه‌های مشابه نیاز دارند.

گیل پرت، که مدیر برنامه در دارپا، بازوی تحقیقاتی وزارت دفاع ایالات متحده است، گفت: این گرایش به سمت تراشه‌های تخصصی و معماری جدید کامپیوتری می‌تواند منجر به انفجار کامبرین هوش مصنوعی شود. ماشین‌هایی که محاسبات را در تعداد زیادی از تراشه‌های کوچک و کم مصرف پخش می‌کنند، می‌توانند بیشتر شبیه مغز انسان عمل کنند.

تراشه‌هایی که به شبکه‌های عصبی مرتبط هستند

G.P.Uها می‌توانند ریاضیات مورد نیاز شبکه‌های عصبی را بسیار کارآمدتر از C.P.U پردازش کنند. انویدیا در حال پیشرفت است و اکنون تعداد زیادی G.P.U به غول‌های اینترنتی ایالات متحده و بزرگ‌ترین شرکت‌های آنلاین در سراسر جهان، به ویژه چین می‌فروشد. بنابراین، شرکت‌های اینترنتی پیشرو در حال حاضر شبکه‌های عصبی خود را با کمک نوع دیگری از تراشه به نام واحد پردازش گرافیکی یا G.P.U آموزش می‌دهند. این تراشه‌های کم مصرف معمولا توسط انویدیا ساخته می‌شوند. 

ایجاد تراشه‌های تخصصی

شرکت‌ها از G.P.U برای آموزش یک کار خاص به شبکه‌های عصبی استفاده می‌کنند اما این تنها بخشی از فرآیند است. هنگامی که یک شبکه عصبی برای یک کار آموزش داده می‌شود برای اینکه بتواند آن کار را انجام دهد به نوع دیگری از قدرت محاسباتی نیاز دارد. 

برای مثال: پس از آموزش یک الگوریتم تشخیص گفتار، مایکروسافت آن را به عنوان یک سرویس آنلاین ارائه می‌دهد. GPUها در این مرحله از فرآیند کاملا کارآمد نیستند. 

تراشه اختصاصی گوگل

گوگل یک تراشه تخصصی برای خود، با یک واحد پردازش تنسور یا T.P.U را ساخت. انویدیا در حال ساخت یک تراشه مشابه است. و مایکروسافت تراشه‌های تخصصی Altera را که توسط اینتل خریداری شده بود، دوباره برنامه‌ریزی کرده است تا بتواند شبکه‌های عصبی را راحت‌تر اجرا کند. شرکت‌های دیگر نیز از این روند پیروی می‌کنند. Qualcomm متخصص تراشه‌های گوشی‌های هوشمند است و تعدادی استارت‌آپ نیز روی A.I کار می‌کنند. 

رقابت برای ساخت سخت افزارها برای استفاده از هوش مصنوعی 

در رقابت برای ساخت سخت افزار بهتر برای هوش مصنوعی، اینتل به یک نوع قدیمی اما اثبات نشده، پردازنده کامپیوتری روی آورده است. تراشه‌های نورومورفیک، همانطور که شناخته شده‌اند، براساس مغز انسان طراحی شده‌اند اما پس از دهه‌ها تحقیق هنوز نتوانسته‌اند عملکرد بهتری را در برنامه‌های واقعی زندگی نسبت به CPUها و GPUهای معمولی نشان دهند. 

این نورون‌ها جایگزین Traditional gates موجود در سیلیکون امروزی می‌شوند و به جای پردازش اطلاعات به صورت 1 و 0 باینری، سیگنال‌هایی را ارسال می‌کنند و عملکرد آن‌ها را بیشتر به صورت آنالوگ انجام می‌شود تا باینری. 

تراشه‌های نورومورفیک تا 1000 برابر کمتر از پردازنده‌های معمولی انرژی مصرف می‌کنند

همه این تفاوت‌های ساختاری باعث می‌شود تراشه‌های نورومورفیک بسیار کارآمدتر از پردازنده‌های امروزی باشند و تا ۱۰۰۰ برابر انرژی کمتری مصرف کنند. این یک مزیت بزرگ در هنگام کار کردن هوش مصنوعی بر روی دستگاه‌هایی مانند تلفن و لپ تاپ است. 

اما علیرغم مزایای بی نظیر پردازنده‌های نورومورفیک، تراشه‌ها هنوز نتایج واقعی را در خارج از آزمایشگاه نشان نداده‌اند. آن‌ها در تحقیقات دانشگاهی و صنعتی عملکرد خوبی داشته‌اند، اما به یک محصول مصرفی مناسب تبدیل نشده‌اند. 

تراشه Pohoiki Beach و خودروهای خودران

اینتل با تراشه Pohoiki Beach  به خودروهای خودران به عنوان نمونه‌ای اشاره کرد که در آن تراشه هوش مصنوعی جدید ضروری است. نیمه هادی‌های مورد استفاده در خودروهای خودران می‌توانند در مسیر GPS حرکت کنند و سرعت خودرو را کنترل کنند. تراشه‌های هوش مصنوعی خودرو را قادر می‌سازد تا محیط اطراف خود را تشخیص دهد و به آن پاسخ دهد و از تصادف با یک عابر پیاده جلوگیری کند.

اما برای پیشرفت خودروهای خودران، سیستم‌ها باید تجربیاتی را که انسان هنگام رانندگی به دست می‌آورد، اضافه کند، مانند: نحوه برخورد با یک راننده تهاجمی یا توقف زمانی که توپ به خیابان می‌رود. 

نتیجه گیری 

هوش مصنوعی به قدرت محاسباتی عظیمی نیاز دارد که محدودیت‌های مدرن‌ترین ماشین‌ها را کاهش ‌دهد. پس از سال‌ها رکود، کامپیوتر دوباره در حال تکامل است. این پیشرفت اجازه می‌دهد تا کاربر روی سیستم‌های هوشمند مصنوعی شتاب بگیرد، بنابراین رویای ماشین‌هایی که می‌توانند به تنهایی دنیای فیزیکی را هدایت کنند، می‌تواند روزی محقق شود.

تمام چیزی که نیاز دارید تا درباره تفاوت پردازنده اینتل و AMD بدانید

وقتی صحبت از تفاوت پردازنده اینتل و AMD می‌شود، همه چیز بستگی به نوع استفاده شما دارد. برای چندین دهه، Intel بر AMD تسلط داشت و در بازار CPU، پیشروترین نام تجاری محسوب می‌شد. اما وقتی AMD سری Ryzen 7 را منتشر کرد که برای رقابت با Core i7 اینتل ساخته شده بود، وضعیت تغییر کرد. از آنجایی که بحث تفاوت پردازنده اینتل و AMD در چند سال اخیر داغ تر شده است. قصد داریم تا در این مقاله یک بررسی اجمالی از تفاوت این دو پردازنده و کمپانی سازنده آن‌ها ارائه دهیم. همچنین در این نوشتار با مقایسه مزایا و معایب هرکدام، می‌توانید روند تصمیم‌گیری سریع‌تری داشته باشید.

تفاوت سرعت و قدرت پردازنده های اینتل و AMD چیست؟

clock speed معیاری برای سنجش عملکرد پردازنده‌هاست. زمانی که صحبت از clock speed می‌شود پردازنده‌های اینتل حرف بیشتری برای گفتن دارند. به این معیار clock rate نیز گفته می‌شود که براساس GHz یا گیگاهرتز بیان شده‌است. از سوی دیگر سرعت پردازنده AMD تقریبا شبیه به اینتل است اما انرژی مصرفی بیشتری دارد، بنابراین در مقایسه با پردازنده‌های Intel Core ، مصرف برق بسیار بیشتری خواهد داشت. از این رو اگر به دنبال یک پردازنده کم مصرف با سرعت بالا هستید اینتل گزینه بهتری‌ست.

معیارهای دیگر تفاوت پردازنده اینتل و AMD چگونه است؟

Overclocking

Overclocking عملکرد اجرای یک پردازنده با سرعتی بالاتر از سرعت مورد نظر و توصیه شده توسط سازندگان آن است. پردازنده‌های AMD در اورکلاک از پردازنده‌های اینتل بهتر عمل می‌کنند، چرا که برخلاف AMD، پردازنده‌های Intel Core قفل شده‌اند و اجازه اورکلاک را نمی‌دهند. مگر در تراشه‌هایی که انتهای شماره پردازنده با حرف K آمده است. این مبحث یکی از موارد تفاوت پردازنده اینتل و AMD است.

پرفورمنس و راندمان

در این مورد باید بگوییم که پردازنده AMD می‌تواند عملکرد بهتری نسبت به اینتل داشته باشد. درواقع این پردازنده مولتی تسک است. سنجش‌های متعدد نشان داده است که آن‌ها برای انجام یک تسک، به 47 ثانیه زمان نیاز دارند و این درحالی‌ست که این زمان برای پردازنده‌های Intel Core می توانند تا 60 ثانیه نیز اقزایش پیدا کنند. با این حال، تراشه‌های اینتل می‌توانند دستورالعمل‌های تک رشته را به شیوه بهتری اجرا کنند.

قیمت

در این خصوص، یک نکته حائز اهمیت درباره AMD وجود دارد. این شرکت سوای اینکه هسته‌های بیشتر و در نتیجه عملکرد بهتری در رابطه با هسته‌ها را ارائه می‌کند، به دلیل داشتن یک استراتژی قیمت گذاری رقابتی، پردازنده‌های‌ آن را با مناسب ترین قیمت در بازار خواهید یافت. در مقایسه، اینتل توانمندی و قدرت این را دارد که به عنوان هد و رهبر باراز تعیین کننده قیمت خود در قطعات رایانه و بازار لوازم جانبی باشد. بنابراین شما پردازنده‌های اینتل را با قیمت بالاتر و خاص خود برند خریداری می‌کنید.

بازی و گیمینگ

در جایی که صحبت از بازی و گیمینگ نقل مجلس باشد، تفاوت پردازنده اینتل و AMD بسیار محسوس خواهد بود. با توجه به کارت‌های گرافیکی سطح بالا ، پردازنده‌های اینتل حداقل 5 تا 10 درصد سریعتر از پردازنده‌های AMD بوده و برای بازی‌های سطح بالا ، این تفاوت می‌تواند تا 15 درصد نیز افزایش داشته باشد.

امنیت

اینتل به دلیل اینکه بازار وسیع‌تری نسبت به AMD دارد و به طبع آن استفاده بیشتری دارد، در نتیجه بیش از AMD مورد حملات شبکه قرار می‌گیرد. این شرکت در حال ایجاد تغییراتی برای غلبه بر این مشکل است، اما با تغییرات و اصلاحات مداوم، پردازنده‌های Intel Core ممکن است در یک بازه زمانی از پردازنده‌های AMD عقب بمانند. در مقایسه ، پردازنده های AMD به دلیل بازار کوچکتر کمتر با چنین مساله‌ای رو به رو می‌شوند، و بنابراین از امنیت بیشتری برخوردار هستند.

مصرف برق

پردازنده های اینتل برق کمتری مصرف کرده و در حالت ایده‌آل 95 وات مصرف می‌کنند. با این حال بر روی عملکرد پردازنده تاثیر نمی‌گذارند.
اما در اینجا تفاوت پردازنده اینتل و AMD این است که AMD 105 وات برق مصرفی دارد و در مقایسه با اینتل، نیمی از عملکرد را خواهیم داشت. البته این مورد درمورد صد در صد موقع صدق نمی‌کند.

سهم بازار

اینتل در زمینه پردازنده های مبتنی بر x86 بزرگترین تولید کننده در جهان شناخته شده است. در واقع بیش از سه چهارم سهم بازار پردازنده های x86 را در دست دارد. از سوی دیگر با اینکه پردازنده های AMD ارزان تر هستند، سهم بسیار کمتری در بازار دارند.

نتیجه گیری

بیان تفاوت پردازنده اینتل و AMD و همچین انتخاب گزینه بهتر میان این دو کار آسان و دقیقی نیست. هرکدام از این شرکت‌ها مدل‌ها و نسخه‌های متفاوتی از یک پردازنده را ارائه می‌دهند که از جنبه‌های مختلفی مانند تعداد هسته، اورکلاک، و سایر مشخصات متفاوت است. نکته دیگری که باید بدانید این است که اینتل تنها چندین سال به دلیل عملکرد بهتر نسبت به AMD بر بازار تسلط داشت و پس از عرضه Ryzen 7 AMD ، کمپانی AMD قدرت و توانایی رقابت با اینتل، به ویژه پردازنده‌های Intel Core i7 را داشت.
بنابراین، برای سهولت فرآیند انتخاب خود، باید بدانید: هر کدام از این برند ها چه چیزی را ارائه می‌دهد! شما برای چه هدفی اقدام به خرید می‌کنید و ویژگی‌های مورد نیاز شما چیست!

پردازنده‌ هیبریدی Lakefield اینتل

در این مقاله قصد داریم به معرفی پردازنده‌ هیبریدی Lakefield بپردازیم. پردازنده های اینتل امروزه بیش از گذشته در معرض رقابت با محصولات شرکت هایی مانند: کوالکام و ای ام دی هستند. اینتل برای کسب موفقیت بین رقبای خود نیازمند این موضوع است تا طراحی خاصی را در تراشه های خود اتخاذ نماید. بنابراین به تولید و توسعه پردازنده های هیبریدی با نام Lakefield پرداخت تا تحولی در دستگاه های محاسباتی قابل حمل به وجود آورد.

اقدامات اولیه به هنگام ساخت پردازنده‌های لیک فیلد

در سال 2018 مهندسان تحقیق و توسعه اینتل تصمیم به یک تغییر اساسی در آینده‌ی پردازنده‌های اینتل گرفتند. برای ساخت پردازنده‌های هیبریدی Lakefield به روش ساخت جدیدی روی آوردند. که این روش، فناوری تجمیع سه بعدی  Foveros نام‌گذاری شد. تا قبل از این روش اجزای مختلف یک تراشه soc اینتل نظیر هسته پردازنده، تراشه گرافیکی، منابع و حافظه یک پارچه در یک چینش دوبعدی و روی یک die واحد مستقر می‌شد.  اما حالا قرار است اجزای مختلف SoC بر لایه‌های مختلفی سوار شوند و با اشغال کمترین فضای ممکن، بیشترین منابع ممکن در قالب یک تراشه پدیدار شود. نتیجه چنین چیدمانی، پردازنده‌های تحول‌ آفرین لیک فیلد بودند.

علل اصلی ساخت پردازنده هیبریدی Lakefield چیست؟

کاهش توان مصرفی

کاهش فضای مورد نیاز اجزای پردازنده

سطح عملکردی قابل‌ توجه

این طراحی افزایش بازدهی و نهایت بهره‌برداری از فضای فیزیکی را هدف گرفته و باعث می‌شود. که پردازنده‌ی قدرتمندی با حداقل ابعاد و بازدهی زیاد و تولید حرارت کم را بتوان در قالب دستگاهی کوچک جای داد که نیازمند قدرت و بازدهی بیشتری است. عدم نیاز به فضای اضافی برای تعبیه‌ی رم باعث شده که اینتل بتواند این تراشه را بر کوچک‌ترین مادربرد دنیا مستقر کند و در CES به معرض نمایش درآورد.

چه مشکلاتی بر سر راه اینتل در ساخت این پردازنده وجود داشت؟

البته برای ساخت پردازنده‌های هیبریدی Lakefield مشکلات بسیاری از قبیل:

قرارگیری اجزا

چگونگی کار و تعامل اجزا با یکدیگر

بهره‌گیری از ویژگی‌های تمامی لایه‌ها

جلوگیری از ناکارآمد ماندن یک لایه

جلوگیری از افزایش فشار بر یک لایه

و در نهایت هم کنترل انتقال حرارت میان لایه‌ها، از جمله مواردی بود که بر سر راه مهندسان اینتل وجود داشت.

پردازنده‌ هیبریدی Lakefield و ایده ساخت ماده عایق

برای ادامه مسیر در ساخت پردازنده اینتل اقدام به تولید ماده عایق جدیدی کرد که کمک به دفع گرمای بین لایه ها و عدم نفوذ گرما از لایه ها به یکدیگر می‌کند. در نهایت هم پردازنده‌ هیبریدی Lakefield در ابعاد 12در 12 در 1 میلی متر ساخته شده است. که در واقع یک تراشه بسیار کوچک اما بسیار کارامد است. اینتل با ساخت Lakefield نشان داد که میتواند به صورت بسیار متفاوت با سایر پردازنده های خود اقدام به ساخت تراشه ای جدید با تکنولوژی متفاوت نماید.

2 نکته اساسی در ساخت پردازنده لیک فیلد

در ساخت پردازنده لیک فیلد به دو نکته اساسی توجه شده است.

1. بهره‌وری توانی

2. عمر بیشتر باطری دستگاه های مجهز به این پردازنده

این پردازنده در مقایسه با پردازنده های میان رده ای لپ تاپ دارای قدرت بیشتر و مصرف کمتر است. اینتل در رابطه با پردازنده‌ هیبریدی لیک فیلد مدعی است که این پردازنده ها در مقایسه با پردازندهای Amber Lake زمانی که فعال هستند. توانی بین 1.5 تا 2 برابر کمتر دازند. توان طراحی حرارتی این تراشه‌ها، در بازه ی بین ۳ تا 7 وات است؛ میزان توان مصرفی این پردازنده‌های هیبریدی هر عددی باشد، اینتل مدعی است که عمر باتری لوازم مجهز به آن در حال کار به ۲۵ ساعت و در حالت استندبای به یک ماه می‌رسد.

نتیجه گیری

سرانجام اینتل پس از گذر از این فراز و نشیب ها پردازنده‌ هیبریدی Lakefield را در رویداد CES ژانویه‌ی ۲۰۱۹ معرفی کرد. پردازنده‌های Lakefield اینتل به یک پردازنده قدرتمند و ۱۰ نانومتری Sunny Cove و ۴ هسته اتم مبتنی بر هسته‌های Tremont مجهز شده‌اند. مطمئنا لیک‌فیلد پایان کار پردازنده‌های هیبریدی اینتل نخواهد بود. این کمپانی برای نسل بعدی پردازنده‌هایش به نام Alder Lake به سراغ معماری هیبریدی جدیدی می‌رود تا بتواند حضور قدرتمندتری داشته باشد و مجددا سهم AMD را در بازار کاهش دهد. البته AMD هم با معماری Zen 4 به حضور قدرتمندش در بازار ادامه خواهد داد. در فضای پردازنده‌های مصرف‌کنندگان، رقابتی دو جانبه وجود دارد. اما کافیست گستره دید خود را افزایش دهیم. آن وقت خواهیم دید که این بازار به مراتب گسترده‌تر و متنوع‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد.

از صفر تا صد پردازنده های سری core i

برای نخستین بار در سال 2008 اینتل با معرفی معماری Nehalem پردازنده های سری core i را روانه بازار نمود. بعد از گذشت چندین سال و عرضه‌ی نسل‌های مختلف پردازنده همچنان عده‌ای تصور می‌کنند عدد مقابل core i مربوط به تعداد هسته پردازنده است.  اما حقیقت ماجرا این چنین نیست. اینتل یکی از برترین تولیدکنندگان پردازنده در جهان است. اما در نام گذاری پردازنده های سری core i خود کمی کوتاهی کرده و کاربران را دچار گمراهی می‌کند.

تغییرات اینتل طی سال‌های اخیر

هرسال اینتل به سراغ تغییراتی در پردازنده های خود میرود. و طی این تغییرات نام جدیدی را برای پردازنده ایجاد میکند.

نسل اول، سال ۲۰۰۸ معماری  Nehalem – لیتوگرافی ۴۵ نانومتر

نسل دوم، سال ۲۰۱۱ معماری Sandy Bridge – لیتوگرافی ۳۲ نانومتر

نسل سوم، سال ۲۰۱۲ معماری Ivy Bridge  – لیتوگرافی ۲۲ نانومتر

نسل چهارم، سال ۲۰۱۳ معماری Haswell – لیتوگرافی ۲۲ نانومتر

نسل پنجم، سال ۲۰۱۴ معماری Broadwell – لیتوگرافی ۱۴ نانومتر

نسل ششم، سال ۲۰۱۵ معماری Skylake – لیتوگرافی ۱۴ نانومتر

لیتوگرافی به چه معناست؟

لیتوگرافی فاصله بین اجزای اصلی هرواحد پردازشی است. در واقع در ساخت هر پردازنده فاصله ی بین مقاومت ها ترانزیستورها و دیگر اجزا بر اساس لیتوگرافی مشخص می‌شود. همانطو که مشخص است هرچه لیتوگرافی کوچک‌تر باشد فاصله کمتر شده در نتیجه تعداد بیشتری ترانزیستور در تراشه جا می‌گیرد. یکی از مزایای کاهش لیتوگرافی این است که سرعت انتقال اطلاعات بیشتر شده و مصرف گرما نیز کاهش می‌یابد. اینتل طی سال های گذشته تلاش بسیاری برای بهبود پردازنده های سری core i کرده است. که کاهش مصرف انرژی و افزایش قدرت پردازش از جمله این موارد هستند.  ذکر این نکته مهم است که همیشه عدد و ورژن بالاتر به معنای بازده بیشتر نیست. ممکن است برخی پردازنده های مجهز به فرکانس کلاک پایین تر قدرت و بازدهی بیشتری داشته باشند.

معیار سنجش پردازنده بر چه اساس است؟

تنها معیاری که می‌توانید برای مقایسه پردازنده ها به آن بسنده کنید اجرای بنچمارک های مختلف در شرایط گوناگون است. در رابطه با پردازنده های اینتل باید بدانید که هر نسل سریع تر از سری قبلی خود شده است. و قدرت پردازشی پردازنده های هر سری نسبت به سری قبلی بیشتر است.

قدرت پردازش هر کدام از پردازنده های سری core i به چه معیارهای بستگی دارد؟

تعداد هسته

سرعت کلاک

حافظه کش

فناوری Turbo Boost

فناوری Hyper-Threading

فناوری Turbo Boost چیست؟

توربو فناوری منحصر به فرد اینتل است. اگر پردازنده‌ای مجهز به این فناوری باشد در شرایطی که حجم زیادی از دستورها برای پردازش به پردازنده سپرده شود به‌صورت موقت سرعت کلاک پردازنده را افزایش می‌دهد تا دستورها با سرعت بالاتری پردازش شوند.

در صفحه‌ی مشخصات فنی پردازنده‌هایی که از این فناوری پشتیبانی می‌کنند، عددی در مقابل عبارت Turbo Boost ذکر می‌شود که همان فرکانس حداکثری است که در حال توربو بوست، پردازنده با آن کار خواهد کرد.

فناوری Hyper-Threading چیست؟

این نوع فناوری با شبیه سازی هسته ها امکان اجرای دو دستور در یک هسته را دارد. با این فناوری سیستم عامل دو هسته مجازی به ازا هر هسته را آدرس دهی می‌کند. به عنوان مثال: پردازنده های سری core i3با وجود 2 هسته قادر به اجرای 4 دستور به طور همزمان هستند.

کش چه تاثیری در عملکرد پردازنده های سری core i دارد؟

کش نوعی از حافظه‌ است که سرعت انتقال اطلاعات در آن بسیار سریع است. پردازنده از حافظه‌ی کش برای ذخیره‌سازی اطلاعات مربوط به دستورها در حال پردازش خود استفاده می‌کند و به‌جای آنکه مرتبا به حافظه‌ی رم یا دیسک سخت دسترسی داشته باشد، اطلاعاتی که مرتبا به آن‌ها نیاز دارد را در کش ذخیره می‌کند. حافظه کش به‌همراه CPU و GPU در یک تراشه مجتمع می‌شود تا پردازنده به سرعت به آن دسترسی داشته باشد.

طریقه خواندن اطلاعات پردازنده های سری core i

به عنوان مثال به این مورد توجه نمایید: intel core i7-6700 k processore

بخش اول در این نام‌گذاری با i7, i5, i3 یا  M شروع می‌شود و مشخص کننده سری پردازنده است. عدد اول از بخش عددی، به نسل پردازنده اختصاص داد. در مثال بالا عدد ۶ نشان‌دهنده‌ی نسل ششم (Skylake) است و سه رقم بعدی نیز شماره‌ی SKU است.

برای دسکتاپ از پسوندهای k و T استفاده می شود.

نکته‌ی عجیب در بین نام‌گذاری پردازنده‌های سری Core i اینتل این است که تا نسل چهارم وقتی در انتهای نام پردازنده‌ی حرف M یا U می‌آمد می‌توانستیم به سرعت متوجه شویم که با یک پردازنده مخصوص لپ‌تاپ یا پردازنده‌ی مخصوص اولترابوک طرف هستیم. اما از نسل پنجم به بعد، اینتل تصمیم گرفت تا حرف M را با H جایگزین کند. به این ترتیب در انتهای نام پردازنده‌های بکار گرفته شده در لپ‌تاپ‌های عادی، حرف H به چشم می‌خورد. و در لپ‌تاپ‌های گیمینگ یا لپ‌تاپ‌های قدرتمند از پردازنده‌های قوی‌تر با حرف HK یا HQ استفاده می‌شود. اولترابوک‌ها یا لپ‌تاپ‌های باریک و کم‌مصرف نیز به پردازنده‌های U مجهز می‌شوند.

پیشنهاد ویژه

درواقع هرچه پردازنده های سری core i قوی‌تر می‌شوند مصرف انرژی افزایش یافته و طول عمر باتری کاهش می‌یابد. پس اگر اولویت شما در خرید لپ‌تاپ، طول عمر باتری، وزن کم و قابلیت حمل آسان است. پیشنهاد می‌شود که لپ‌تاپ با پردازنده‌ی سری U تهیه کنید.

نتیجه گیری

از طریق مراجعه به سایت  ark.intel.com جزییات کامل درباره پردازنده های سری core i و اطلاعات مربوط به آن را کسب نمایید. در نظر داشته باشید که پردازنده‌های Core i7 می‌توانند بین ۲ تا ۸ هسته داشته باشند. و فرکانس کاری آن‌ها نیز در سری U در کمتری سطح و در سری‌های دسکتاپ در بالاترین سطح تعیین می‌شود.