پردازش کوانتومی در مقابل بلاکچین: تاثیرات آن بر بیت کوین

شاید برایتان عجیب باشد که بگوییم پیشرفت تکنولوژی همیشه پیامدهای مثبتی ندارد. همیشه قدرت بیش از حد باعث بروز مشکلات و اختلالات متعددی شده است. احتمالا نام محاسبات کوانتومی به گوشتان خورده باشد اما ندانید که چرا با بلاک چین سازگاری ندارند. دلیل عمده این موضوع این است که قدرت محاسبات کوانتومی به قدری زیاد می‌باشد که حتی می‌تواند رمز ارزهای دیجیتال را بشکند. به دلیل روش جدید و سریع‌تر انجام محاسبات، رایانه‌ها ی کوانتومی می‌توانند برای پیشرفت‌های علمی بسیار مفید باشند. با این حال هنگامی که در دسترس هستند پتانسیل شکستن رمزنگاری فعلی و تضعیف حفاظت از داده‌های شخصی را دارند.

دستیابی به برتری کوانتومی یکی از پیشرفت‌های بسیار مهم است که می‌تواند مسیر تاریخ را تغییر دهد. اما این موضوع چگونه بر بلاک چین تاثیر خواهد گذاشت؟ آیا کریپتو در جنگ محاسبات کوانتومی در مقابل بلاک چین ناپدید خواهد شد؟ در ادامه این مقاله همراه ما باشید تا به توضیحات بیشتری درباره پردازش کوانتومی در مقابل بلاکچین بپردازیم.

پردازش کوانتومی در مقابل بلاکچین؛ تهدیدی برای رمزنگاری

توسعه فناوری محاسبات کوانتومی می‌تواند به رمزنگاری نامتقارن که پایه و اساس بیشتر زیرساخت‌های دیجیتال حکومت‌ها و شرکت‌های چند ملیتی گرفته تا کاربران عادی در معرض خطر قرار دهد. به همین دلیل تعجبی ندارد که این حجم از تحقیقات برای یافتن اقدامات متقابل در برابر این فناوری در دست انجام است. الگوریتم‌های رمزنگاری که قرار است در برابر تهدید محاسبات کوانتومی ایمن باشند، الگوریتم‌های مقاوم در برابر کوانتوم نامیده می‌شوند. اگر الگوریتم‌های رمزنگاری مقاوم در برابر کوانتوم به خطر بیافتند، مانند بلاک چین آسیب خواهند دید. در حال حاضر، تحقیقاتی برای یافتن روش‌های مقابله با شنود در حال انجام است. شنودها در یک مجرای عمومی باز با همان اصول و روش‌هایی که برای کامپیوترهای کوانتومی لازم است قابل شناسایی خواهند بود.

پردازش کوانتومی در مقابل بلاکچین: قدرت کدام فناوری بیشتر است؟

با توجه به گفته‌های ماکر وبر، شکستن رمزنگاری بلاک چین نیاز به یک کامپیوتر کوانتومی با 1.9 میلیارد کیوبیت قدرت پردازشی دارد که یک رقم بسیار بزرگ است. در حال حاضر، بهترین کامپیوترهای کوانتومی شرکت IBM تنها دارای 127 کیوبیت توان پردازشی هستند. قبلا نیز اشاره شده بود که محاسبات کوانتومی به سرعت وارد دنیای ما نمی‌شوند. با این حال، خطراتی که  ادامه مطلب...

استاندارد BRC-20: ارتقای قدرت NFTها در شبکه بیت کوین

تکنولوژی بلاکچین و ارزهای رمزنگاری شده در دهه گذشته به سرعت در حال توسعه هستند و به دلیل وجود بیت کوین و اتریوم (Ethereum) مرکز توجه قرار گرفته‌اند. ارزهای دیجیتال به کاربران این امکان می‌دهند تا بدون نیاز به موسسات مالی مرکزی مانند: بانک‌ها، پرداخت‌های آنلاین را انجام دهند و به صورت مستقیم با یکدیگر تعامل داشته باشند. بنابراین با گسترش ارزهای رمزنگاری شده، نیاز به استاندارد‌ها و پروتکل‌هایی می‌باشد که به ارزهای مختلف اجازه بدهد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، رو به افزایش است. در ادامه مقاله همراه ما باشد تا مفهوم و کاربرد استاندارد BRC-20 اشنا شوید.

استاندارد BRC-20 چیست؟

استاندارد BRC20 یک شبکه آزمایشی برای ایجاد NFT در شبکه بلاکچین بیت کوین است. توکن BRC20 به معنای استاندارد Binance Smart Chain می‌باشد که برای صدور و مدیریت توکن‌ها در زنجیره بلوک Binance Smart Chain استفاده می‌شود. استاندارد BRC20 مشابه استاندارد ERC20 برای زنجیره بلوک اتریوم است. استاندارد BRC20 قوانین و مشخصاتی را برای توکن‌های قابل تبادل در Binance Smart Chain تعیین می‌کند. این استاندارد قابلیت‌هایی مانند: انتقال توکن، بررسی موجودی و تایید تراکنش‌ها را ارائه می‌دهد. با استفاده از استاندارد BRC-20، کاربران می‌توانند توکن‌های قابل تبادل را در کیف پول‌های سازگار با BSC نگهداری و معامله کنند.

نحوه استفاده از توکن BRC20 چگونه است؟

استفاده از توکن RBC20 برای برنامه نویسان بسیار آسان است. در قسمت زیر نحوه استفاده از توکن RBC20 را در سه مرحله بیان کرده‌ایم:

1. تعریف قرارداد هوشمند: ابتدا برنامه ‌نویس باید قرارداد هوشمند برای توکن RBC20 را تعریف کند. قرارداد هوشمند شامل تمام قوانین و قواعد مربوط به عملکرد توکن است. این قرارداد هوشمند شامل عملکردهایی مانند: ایجاد توکن‌ها، انتقال توکن‌ها بین کاربران، نگهداری موجودی توکن‌ها و سایر عملیات مربوطه است.

2. پیاده‌سازی استاندارد RBC20: در قرارداد هوشمند تعریف شده، باید استاندارد RBC20 را پیاده‌سازی کنید. این به این معنی است که باید توابع و ویژگی‌هایی که توسط استاندارد BRC-20 مشخص شده‌اند را در قرارداد هوشمند خود پیاده‌سازی کنید. این شامل توابعی مانند transfer (انتقال توکن به کاربر دیگر)، balanceOf (بدست آوردن موجودی توکن کاربر) و approve (اجازه دادن به یک کاربر برای انتقال توکن‌های خود) است.

3. استفاده از APIها: پس از پیاده‌سازی استاندارد RBC20، برنامه نویسان می‌توانند از APIهایی که در قرارداد هوشمند تعریف شده استفاده کنند. این APIها شامل توابعی است که امکان انجام عملیات‌های مربوط به توکن‌ها را فراهم می‌کنند.

کاربرد استاندارد BRC-20

توکن‌های BRC20 می‌توانند برای مجموعه‌ای از کاربردها و ادامه مطلب...

تفاوت توکن و کوین چیست؟ مقایسه و کاربرد آن‌ها

ارز دیجیتال وارد بازار شده است و مسلما درک اصطلاحات جدید مرتبط به ان ممکن است کمی دشوار باشد. یک شروع خوب برای تسلط بر جهان رمز ارزها، درک تفاوت بین کوین‌ها و توکن‌هاست. واقعیت این است که کوین و توکن در مفهوم پایه خود بسیار شبیه هم هستند. آن‌ها هم با ارزشند و هم یه منبع بزرگ برای سرمایه گذاری محسوب می‌شوند. همچنین می‌توان کوین‌ها را با توکن‌ها تعویض کرد و بالعکس.

تفاوت اصلی بین این دو به سوددهی باز می‌گردد. کارهایی وجود دارد که می‌توانید با توکن انجام دهید و انجام آن ها با کوین امکانپذیر نیست. از سوی دیگر، برخی از بازارها کوین را می‌پذیرند ولی توکن را نه. تفاوت توکن و کوین را می‌توان با سرمایه گذاران و معامله گران مقایسه کرد. همه معامله گران سرمایه گذاری می‌کنند، اما همه سرمایه گذاران معامله نمی‌کنند. توجه داشته باشید که بیشتر کاربران ارزهای دیجیتال معمولا کوین و توکن دارند. در ادامه با مفهوم و تفاوت توکن و کوین بیشتر آشنا می‌شوید.

کوین چیست؟

زمانی که بیتکوین برای اولین بار عرضه شد، معیاری را برای معنای ارز دیجیتال کوین تعیین کرد. ویژگی‌های مشخصی وجود دارد که کوین‌ها را از توکن‌ها متمایز می‌کند که شبیه پول‌های دنیای واقعی است. کوین با ویژگی‌های زیر تعریف می‌شود: 

1. کوین بر روی بلاک چین خود عمل می‌کند. بلاکچین تمام تراکنش‌هایی را که شامل توکن‌های رمزنگاری شده باشد را پیگیری می‌کند. وقتی با اتریوم به شخصی پول پرداخت می‌کنید، رسید آن به بلاکچین اتریوم می‌رود. اگر همان شخص بعدا با بیت کوین به شما پول پرداخت کند، رسید به بلاکچین بیت کوین می‌رود. هر تراکنش با رمزگذاری محافظت می‌شود و توسط هر عضو در شبکه قابل دسترسی است.

2. کوین به عنوان پول شناخته می‌شود. در واقع بیت کوین با هدف جایگزینی پول سنتی ایجاد شد. جذابیت و ناشناس بودن باعث ایجاد کوین‌های دیگر از جمله ETH، NEO و Litecoin شد. امروزه می‌توانید از بسیاری از شرکت‌های بزرگ مانند: آمازون، مایکروسافت و تسلا کالا و خدمات را با استفاده از بیتکوین‌ خریداری کنید. بیتکوین اخیرا در کنار دلار آمریکا به ارز رسمی السالوادور تبدیل شده است.

3. کوین قابل استخراج است. شما می‌توانید کوین‌های کریپتو را از دو طریق بدست آورید. یکی از آن‌ها از طریق استخراج سنتی در سیستم اثبات کار است. شکارچیان بیتکوین از این روش برای افزایش درآمد خود استفاده می‌کنند. مشکل این است که در حال حاضر بیتکوین زیادی برای استخراج باقی نمانده است، بنابراین این روند هر روز سخت‌تر می‌شود. روش دیگر اثبات سهام است که رویکرد مدرن‌تری برای دریافت کوین است. از نظر مصرف انرژی سبک‌تر و کار با آن بسیار آسان‌تر است. Cardano یکی از بزرگ‌ترین کوین‌هایی است که از این سیستم استفاده می‌کند.

کوین‌ها (که اغلب به آن‌ها آلت کوین یا کوین‌های ارز دیجیتال جایگزین نیز گفته می‌شود) پول دیجیتالی هستند که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجاد می‌شوند و ارزش خود را در طول زمان ذخیره می‌کنند. 

ویژگی‌های اصلی کوین

اساسا بیتکوین معادل پول دیجیتالی است. بیت کوین معروف‌ترین نمونه برای رمزارز دیجیتال می‌باشد. بیت کوین مبتنی بر بلاکچین است که در آن همه تراکنش‌ها قابل مشاهده هستند. داده‌ها به صورت جمعی ذخیره شده و بین شرکت کنندگان شبکه بلاکچین به اشتراک گذاشته می‌شود. بلاکچین معتبر است و کلاهبرداری را کاهش می‌دهد. کوین‌هایی بر اساس الگوریتم اصلی بیت کوین وجود دارند که توسط ساتوشی ناکاموتو ایجاد شده و برای عموم قابل استفاده است (Litecoin، Namecoin). از طرفی دیگر، کوین‌هایی وجود دارند که بر روی بلاکچین کار می‌کنند و به طور خاص برای آن‌ها ایجاد شده‌اند.

کوین‌ها دارای ویژگی‌هایی مشابه پول هستند: قابل تعویض، قابل تقسیم، قابل حمل، بادوام و عرضه محدود. بیشتر مشتاقان ارزهای دیجیتال اصرار دارند که کوین‌ها در آینده جایگزین پول‌های معمولی خواهند شد. ویژگی‌های اصلی کوین عبارتند از:

• هر کسی مجاز است به بلاکچین بپیوندد و در آن شرکت کند.

• این ارز ارسال، دریافت یا استخراج شوند.

• کوین‌ها هیچوقت فراتر از پول عمل نمی‎کنند.

توکن چیست؟

برخلاف کوین‌ها، توکن‌ها روی پلتفرم بلاکچین نیستند. در عوض، آن‌ها روی بلاکچین‌های دیگر ارزهای دیجیتال مانند: اتریوم کار می‌کنند. برخی از رایج‌ترین توکن‌هایی که در اتریوم مشاهده می‌شوند عبارتند از BAT، BNT، Tether و استیبل کوین‌های مختلف مانند: USDC. اگر تراکنش‌های ارز دیجیتال در بلاکچین به قراردادهای هوشمند متکی هستند. آن‌ها مجموعه‌ای از کدها هستند که معاملات یا پرداخت‌های میان کاربران را تسهیل می‌کنند. هر بلاکچین از قرارداد هوشمند خود استفاده می‌کند. به عنوان مثال: اتریوم از ERC-20 و NEO از Nep-5 استفاده می‌کند.

وقت می‌گوییم یک توکن خرج شد یعنی به صورت فیزیکی از مکانی به مکان دیگر منتقل می‌شود. یک مثال عالی از این امر، تجارت NFTها (توکن‌های غیرقابل تعویض) است. آن‌ها اقلام بی‌نظیری هستند، بنابراین تغییر مالکیتشان باید به صورت دستی انجام شود. NFTها اغلب فقط دارای ارزش معنوی یا هنری هستند، بنابراین می‌توان گفت که به نوعی شبیه به توکن‌ها هستند. از تفاوت‌های قابل توجه بین توکن‌ها و کوین‌ها چیزی است که آن‌ها از خود نشان می‌دهند. در حالی که کوین‌های کریپتو اساسا نسخه‌های دیجیتالی پول هستند، توکن‌ها می‌توانند به صورت دارایی یا اسناد ارائه شوند.

یکی دیگر از موارد جالب در مورد توکن‌ها نحوه ساخت آن‌هاست. برخی از شبکه‌ها مانند: اتریوم قالب‌هایی را ارائه می‌کنند که می‌توانید توکن‌های خود را علامت ‌گذاری و تجارت را شروع کنید. این امر باعث می‌شود که هر کسی با دانش فنی کم یا بدون دانش فنی بتواند وارد این بازار شود. در صرافی‌های غیر متمرکز، مانند: Uniswap، تراکم بالایی از این نوع فعالیت‌ها را مشاهده می‌کنید.

توکن‌ها چه ویژگی‌هایی دارند؟

توکن‌ها دارایی‌های دیجیتالی هستند که می‌توانند به عنوان روشی برای پرداخت در داخل اکوسیستم پروژه استفاده شوند و عملکردهای مشابهی را با پول واقعی انجام دهند، اما تفاوت اصلی این است که دارنده آن حق مشارکت در شبکه را خواهد داشت. ممکن است فعالیت‌های دارایی دیجیتال را انجام دهد، سهام شرکت را به نمایش بگذارد، به عملکرد پروژه دسترسی داشته باشد و بسیاری موارد دیگر. در حقیقت، با راه اندازی پروژه‌های جدید جنبه‌های ناشناخته عملکرد توکن‌ها کشف می‌شود.

 برای مثال: بلیت یک کنسرت، یک «توکن واقعی» است می‌توانید در یک زمان خاص، در یک مکان خاص از آن استفاده کنید. شما نمی‌توانید به رستوران بروید و قبض خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید، بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد. توکن‌های دیجیتال هم به همین شکل هستند و فقط در داخل پروژه خاصی موارد استفاده خاصی دارند.

توکن‌ها یک دارایی یا ابزار مفید را نشان می‌دهند، بنابراین از توکن‌های امنیتی و کاربردی متمایز می‌شوند. توکن‌های امنیتی به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که سهم شرکت باشند (توکن DAO که بلافاصله پس از راه‌اندازی هک شد، به‌عنوان توکن امنیتی شناخته می‌شود)، در حالی که توکن‌های ابزار کاربرد خاصی در داخل پروژه دارند (BON Token).

اصلی‌ترین تفاوت بین کوین و توکن چیست؟

کلمات "کوین" و "توکن" اغلب به عنوان مترادف استفاده می‌شوند و توسط بسیاری از مردم قابل تعویض هستند. آن‌ها کاملا به دو مفهوم کاملا متفاوت اشاره می‌کنند. پس چرا بسیاری از رمزگذاران کوین‌ها و توکن‌ها را با هم اشتباه می‌گیرند و تفاوت اساسی بین آن‌ها چیست؟  به عبارت ساده، یک توکن نشان دهنده چیزی است که شما دارید، در حالی که یک کوین نشان دهنده چیزی است که شما قادر به داشتن آن هستید. در مقیاس وسیع‌تر، توکن‌ها مدت‌ها قبل از ارز دیجیتال وجود داشته‌اند. حتی امروزه نیز ارتباط کمی با رمز ارزها دارند.

در حوزه‌ ارز دیجیتال که به سرعت در حال تغییر است، ظهور اصطلاحات جدید منجر به سو تفاهم و سو استفاده از آن‌ها می‌شود. طبق تعریف، ارز یک وسیله مبادله، واحد حساب یا ذخیره ارزش است. بیتکوین همه این ویژگی‌ها را دارد، بنابراین نام «رمز ارز » در این مورد مناسب است. اما تمام کوین‌ها و توکن‌ها که تولید انبوه آن‌ها پس از بیت‌کوین آغاز شد، به عنوان «ارز رمزنگاری» نامیده شدند، اگر چه بسیاری از آن‌ها ویژگی‌های لازم را ندارند. بنابراین کوین‌ها و توکن‌ها دو نوع واحد مختلف هستند که با استفاده از رمزنگاری ایجاد و رمز ارز نامیده می‌شوند. این واقعیت برای کسانی که می‌خواهند مقداری رمز ارز بخرند و صاحب خوشبختی شوند کمی گمراه کننده است.

ایجاد یک توکن ساده‌تر از ایجاد یک کوین است زیرا نیازی به ایجاد کد جدید یا تغییر کد موجود ندارید. برای ایجاد توکن فقط باید از یک الگوی استاندارد در پلتفرم‌هایی مانند: اتریوم استفاده ‌کنید که مبتی بر بلاکچین است و به هر کسی اجازه می‌دهد توکن ایجاد کند. کاربران می‌توانند انواع مختلف توکن‌ها را در یک کیف پول ذخیره کنند. شما می‌توانید توکن‌ها را با کوین خریداری کنید، اما برخی از توکن‌ها می‌توانند ارزش بیشتری نسبت به کوین داشته باشند. 

نتیجه گیری

کوین‌ها فقط روش پرداخت هستند در حالی که توکن‌ها ممکن است سهم یک شرکت را ارائه دهند، به محصول یا خدمات دسترسی داشته باشند و کارهای دیگر را انجام دهند. کوین‌ها ارزهایی هستند که می‌توان از آن‌ها برای خرید و فروش موارد مورد نظر استفاده کرد. شما می‌توانید یک توکن با یک کوین خریداری کنید اما عکس این جریان را نمی‌توانید انجام دهید. کوین به طور مستتقل عمل می‌کند در حالی که توکن کاربرد خاصی در اکوسیستم دارد.

تفاوت بین توکن و کوین زیاد نیست اما اگر اغلب نادیده گرفته شود و طبیعتا مشکلاتی را به همراه خواهد داشت. یکی از راه‌های سریع برای تصمیم‌گیری این است که به چیزی که می‌خرید توجه کنید. اگر یک محصول باشد، اغلب به کوین نیاز دارید. اگر یک سرویس است، معمولا می‌توانید از توکن‌های ابزاری استفاده کنید.