انواع UTM: افزایش اثربخشی امنیت سایبری

صنعت فناوری اطلاعات همواره با تهدیدهای جدید از جمله بدافزارها گرفته تا حملاتی که بر کل شبکه تاثیر می‌گذارد، به چالش کشیده می‌شود. هر نوع حمله به سیستم IT به یک پاسخ و برنامه منحصر به فرد نیاز دارد. این امر معمولا باعث می‌شود که کسب ‌و کارها برای ایمنی خود بیشتر هزینه کنند. در واقع، هر چه تعداد و تنوع آسیب‌پذیری‌ها بیشتر باشد، هزینه‌های امنیتی نیز بیشتر می‌شود. مشاغل بسیاری از رویکردهای اشتباه پیروی می‌کنند که باعث می‌شود چه آگاهانه و چه ناخواسته در معرض خطرات جدی قرار بگیرند.

مدیریت یکپارچه تهدیدات یا UTMیک راهکار مناسب برای شرکت‌هایی است که فاقد منابع و بودجه لازم برای ایمن سازی هستند. در چشم انداز امنیت سایبری، سازمان‌ها با طیف گسترده‌ای از تهدیدات مواجه می‎شوند که داده‌های حساس و عملیات تجاری آن‌ها را به خطر می‌اندازد. بسیاری از شرکت‌ها برای مبارزه با این تهدیدات از راهکارهای مدیریت یکپارچه تهدیدات (UTM) استفاده می‌کنند. UTM به یک رویکرد جامع اشاره دارد که چندین استراتژی امنیتی را در یک سیستم واحد و یکپارچه ترکیب می‌کند. این مقاله انواع مختلف UTM را بررسی می‌کند و نقش مهم آن‌ها را در افزایش اثربخشی امنیت سایبری شرح می‌دهد.

این فناوری از شبکه در برابر انواع حملات و تهدیدات از جمله بدافزار، ویروس‌ها و فیشینگ محافظت می‌کند. ترکیب عملکرد و امنیت با یکدیگر مدیریت را به طور چشمگیری برای مدیران شبکه ساده می‌کند و هزینه‌های حفاظت از زیرساخت فناوری اطلاعات را کاهش می‌دهد. سیستم‌های UTM در طول زمان رشد کرده‌اند تا فراتر از توانایی‌های مشاغل کوچک با منابع محدود عمل کنند. شرکت‌های بزرگ‌تر به مرور نیز از این راهکارها به عنوان راه‌های جذاب برای کاهش هزینه استفاده کرده‌اند.

انواع UTM مبتنی بر فایروال

UTM مبتنی بر فایروال پایه و اساس بسیاری از راهکارهای موثر سامانه مدیریت یکپارچه تهدیدات است. این سامانه عملکرد فایروال سنتی را با ویژگی‌های امنیتی مانند سیستم‌های تشخیص نفوذ و پیشگیری (IDPS)، قابلیت‌های شبکه خصوصی مجازی (VPN) و بازرسی عمیق (DPI) ادغام می‌کند. مدیران شبکه با انواع UTM کنترل متمرکزی بر شبکه دارند و می‌توانند سیاست‌های درستی را به کار بگیرند، ترافیک مخرب را شناسایی نمایند و از محیط شبکه در برابر دسترسی‌های غیرمجاز محافظت کنند.

انواع UTM مبتنی بر درگاه

UTM مبتنی بر درگاه عملکرد فایروال‌ها را گسترش می‌دهد. UTM به عنوان دروازه‌ای میان شبکه داخلی و اینترنت خارجی عمل کرده و ترافیک‌های ورودی و خروجی را فیلتر می‌کند. UTM مبتنی بر دروازه با مسدود کردن وب‌سایت‌های مخرب و شناسایی ویروس‌ها و بدافزارها یک لایه دفاعی در برابر تهدیدات سایبری مختلف ایجاد می‌کند.

انواع UTM فایروال برنامه وب (WAF)

برنامه‌های وب بیشتر مورد هدف هکرها قرار می‌گیرند و به همین دلیل ادامه مطلب...

کنترل و مدیریت مجازی سازی شبکه با NSX

پلتفرم مجازی سازی شبکه VMware NSX به شبکه‌های مجازی امن اجازه می‌دهد تا در امتداد شبکه فیزیکی فعلی و زیرساخت سرور مجازی ایجاد شوند. این پلتفرم با استفاده از SDN شبکه‌های مجازی را بدون توجه به سخت‌افزار زیرساختی شما به‌صورت برنامه‌نویسی تعریف می‌کند. هنگامی که می‌خواهید ظرفیت بیشتری به شبکه خود اضافه کنید، می‌توانید به جای خرید تجهیزات بیشتر، شبکه مجازی دیگری را تنظیم نمایید یا شبکه موجود را مجددا پیکربندی کنید. بنابراین، NSX در صرفه جویی در هزینه های سخت افزاری به سازمان‌ها کمک می‌کند. اتوماسیون داخلی، امنیت قوی و قابلیت‌های مدیریت از راه دور از دیگر مزایای آن هستند. اگر به مجازی‌سازی شبکه با VMware فکر می‌کنید و مطمئن نیستید که آیا NSX برای شما و تیمتان مناسب است یا خیر به خواندن این مقاله ادامه دهید.

VMware NSX چیست و چه اهدافی دارد؟

راه‌اندازی شبکه‌های سنتی پیچیده و مدیریت آن‌ها بسیار دشوار است، به‌ویژه زمانی که رشد می‌کنند و خیلی بزرگ می‌شوند. SDN آمد تا این کار را آسان کند. SDN زیرساخت‌ شبکه را جدا می‌کند تا به عنوان شبکه‌های مجازی به کار خود ادامه دهند. SDN  پلتفرم VMware NSX را پیاده سازی می‌کند که محصول امنیتی شبکه از Nicira است که VMware در سال 2012 آن را خریداری کرد. NSX می‌تواند کل شبکه‌های فیزیکی را از ساده تا پیچیده، به عنوان نرم افزار بازتولید کند. NSX شبکه‌های مجازی را در یک معماری پیاده‌سازی می‌کند و به آن‌ها اجازه می‌دهد در هر محیطی، از سرورها و مراکز داده سنتی گرفته تا ابرهای عمومی و خصوصی راه اندازی شوند.

همچنین این تکنولوژی به برنامه‌ها اجازه می‌دهد تا از هر نقطه در شبکه، حتی در ماشین‌های مجازی (VM) و کانتینرها کار کنند. همچنین دارای قابلیت‌های مجازی سازی شبکه (NFV) است و به این ترتیب شامل توابع اصلی شبکه مانند سوئیچینگ و مسیریابی می‌باشد. NSX به شبکه‌ها اجازه می‌دهد تا با نیازهای شما سازگار شوند. خودکارسازی این فرآیند باعث می‌شود تا شبکه شما در مواقع لزوم گسترش یابد و ظرفیت آن را به طور موقت یا دوره‌ای افزایش می‌دهد.

خوشبختانه، NSX شبکه‌های مجازی و برنامه‌های موجود در آن‌ها را به بخش‌های مستقل تقسیم می‌کند. یعنی وقتی بخشی از شبکه مورد حمله قرار می‌گیرد، این تهدید تنها به آن بخش محدود می‌شود. پس با یافتن راه حل متناسب با آن بخش می‌توان با این تهدیدات مقابله کرد. VMware NSX دارای قابلیت‌ تشخیص و پیشگیری از نفوذ (IDS/IPS) است که به آن اجازه می‌دهد تا با تهدیدات امنیتی مقابله کنند. این سیستم همچنین دارای یک فایروال نسل بعدی با سیستم نام دامنه (DNS) و Uniform Resource Locator (URL) است که از از دست رفتن داده‌ها در برابر تهدیدات خارجی جلوگیری می‌کند. ویژگی‌های امنیتی در VMware NSX در نرم‌افزار تعریف می‌شود، مشابه نحوه تعریف آنها در شبکه.

ویژگی‌ها و مزایای اصلی VMware NSX چیست؟

اتوماسیون شبکه: راه اندازی و پیکربندی زیرساخت شبکه به صورت خودکار از طریق کد انجام می‌شود. زیرساخت با  ادامه مطلب...

توزیع کارآمد ترافیک شبکه با لود بالانسر

همانطور که سازمان شما پیشرفت می‌کند، توان عملیاتی زیرساخت شبکه آن هم افزایش می‌یابد و به دنبال آن پردازش سرورها بیشتر می‌شود. به همین ترتیب ارائه خدمات بهینه به مشتریان چالش برانگیزتر می‌شود. این یعنی زمان آن فرا رسیده است که استفاده از لود بالانسر را در نظر بگیرید. لود بالانسینگ یک سرویس کلیدی برای شرکت‌هایی است که می‌خواهند بهترین تجربه کاربری ممکن را در اختیار مشتریان خود قرار دهند. 

Load balancer راهکاری است که بار شبکه را بین یک یا چند سرور توزیع می‌کند، به این معنی که درخواست‌های شبکه را دریافت کرده و بر اساس قوانین از پیش تعیین شده به سمت یک سرور هدایت می‌کند. بنابراین، چندین سرور را می‌توان تحت یک آدرس IP یکسان میزبانی کرد. لود بالانسر می‌تواند در فضای ابری یا در محل در یک سرور داده خصوصی میزبانی شود و ترافیک را به سمت سرورهای دیگر هدایت ‌کند. در این مقاله، عملکرد لود بالانسینگ، نحوه استفاده از آن و اینکه چگونه زیرساخت شبکه شما می‌تواند از آن بهره مند شود را می‌خوانید.

تاریخچه‌ای مختصر از لود بالانسینگ

لود بالانسر در دهه 1990 به عنوان یک ابزار توزیع ترافیک در سراسر شبکه معرفی شد. با پیشرفت سریع فناوری‌های اینترنتی، ساختار برنامه‌ها پیچیده‌تر شد و درخواست‌ها از قابلیت‌های سرور فراتر رفتند. نیاز به روش‌هایی برای دریافت درخواست‌ها و توزیع موثر آن‌ها در سرورها منجر به پیدایش لود بالانسر شد. به زبان ساده، Load balancer به برنامه‌ها اجازه می‌دهد از ارسال ترافیک فقط به یک سرور خاص خودداری کنند و ترافیک را به طور یکسان توزیع نمایند.

ظهور ADC ها در اوایل دهه 2000 نقطه عطفی در تاریخ لود بالانسینگ بود. ADC ها دستگاه‌های شبکه‌ای هستند که با هدف بهبود عملکرد برنامه‌ها توسعه یافته‌اند و لود بالانسر برنامه یکی از راه‌های دستیابی به آن است. آن‌ها به زودی تکامل میابند تا خدمات بیشتری از جمله فشرده سازی، ذخیره سازی حافظه پنهان، احراز هویت، فایروال و سایر خدمات امنیتی را پوشش دهند.

تعریف لود بالانسر چیست؟

لود بلنسر یک نرم افزار شبکه است که تعادل بار سرورها را تسهیل می‎کند. وظیفه اصلی این سرویس توزیع کارآمد ترافیک شبکه بر روی سرورهای پشتیبان است. لود بالانسینگ به عنوان یک پروکسی معکوس، هزینه‌های مدیریت برنامه و تعمیر و نگهداری را کاهش می‌دهد. اگر یکی از سرورهای شما از کار بیفتد، ترافیک به صورت استراتژیک بین سرورهای دیگر توزیع می‌شود.

نحوه عملکرد لود بالانسر به چه شکل است؟

لود بالانسر مانند یک پروکسی معکوس عمل می‌کند. این سرویس به کاربر یک آدرس IP مجازی (VIP) اختصاص می‌دهد تا به آن متصل ‌شود. این سرویس تعیین می‌کند که آیا اتصال باید با استفاده از الگوریتم‌ها به یک سرور خاص ارسال شود یا خیر. لود بالانسر در طول مدت اتصال، آن را مدیریت و نظارت می‌کند.

گاهی اوقات Load balancer را می‌توان با پلیس راهنمایی و رانندگی مقایسه کرد. چرا که وظایف آن‌ها به گونه‌ای طراحی شده است که درخواست‌ها را به طور سیستماتیک به مکان‌های مناسب در یک زمان معین هدایت کنند تا از مشکلات پرهزینه و برنامه ریزی نشده جلوگیری شود. این سرویس عملکرد و امنیت مورد نیاز برای پشتیبانی از محیط‌های پیچیده فناوری اطلاعات و عملیات‌های متعدد آن‌ها را فراهم می‌کند.

یک مدیر برنامه را نظر بگیرید که برای نوشتن یک قرارداد جدید برای ورزشکار معروف در حال مذاکره با باشگاه‌های مختلف است. در اینجا مدیر برنامه درخواست ورزشکار مطرح را می‌پذیرد و آن را به باشگاه‌های خاص ارسال می‌کند. تیم‌های مختلف به مدیر برنامه و سپس ورزشکار پیشنهاد می‌دهند. این کار تا زمان پیدا شدن راه حل ادامه می‌یابد. توازن بار سرور وظیفه اصلی این سرویس است. متعادل‌سازی بار منعطف‌ترین راه برای رسیدگی به تعداد زیادی درخواست‌های ارسالی از جریان‌های کاری چند برنامه‌ای و چند دستگاهی امروزی است. لود بالانسر به کاربران کمک می‌کند تا تجربه کاربری سازگارتر و قابل اعتمادتری داشته باشند.

مزایای Load Balancer

تغییر مسیر ترافیک به کارآمدترین سرور مزایای زیر را به همراه دارد:

بیگ دیتا: داده‌های بزرگی که توسط کاربران در سراسر جهان ارائه‌ می‌شوند به کسب‌وکارها در تصمیم‌گیری بهتر و آگاهانه‌تر کمک می‌کنند.

بهبود کارایی: Load balancer حجم بار روی سرور را کاهش می‌دهد و تجربه بهتری را برای مشتریان به ارمغان می آورد.

پیش بینی: ترافیک‌ها را می‌توان قبل از اینکه واقعا رخ دهد، توسط نرم افزارهای لود بالانسر پیش بینی کرد.

دوام: این نرم افزار در مورد تجهیزاتی که به تعمیر نیاز دارند، اطلاعاتی را ارائه می‌دهد. با کم‌ترین میزان خرابی، قطعات شکسته و کم کار را می‌توان به سرعت جایگزین کرد.

امنیت: این سرویس یک لایه امنیتی اضافی را به وب‌سایت و برنامه‌های شما اضافه می‌کند.

مقیاس پذیری: Load Balancer به شما این امکان را می‌دهد که زیرساخت سرور را در هر زمان و بدون هیچگونه تاثیری بر خدمات ارائه شده تغییر دهید.

انواع Load balancer

لود بالانسر چندین رویکرد منحصر به فرد برای مقابله با مسائل شبکه ارائه می‌دهد:

1. لود بالانسینگ شبکه

این سرویس ترافیک در سطح حمل و نقل را بر اساس عوامل شبکه مانند آدرس IP و پورت‌های مقصد به شبکه اختصاص می‌دهد. این توازن بار TCP (سطح 4) است و هیچ پارامتری در سطح برنامه مانند نوع محتوا، هدرها، مکان‌ها، رفتار برنامه و غیره را در نظر نمی‌گیرد. بالانسر شبکه آدرس شبکه را ترجمه کرده و بر همین اساس ترافیک را هدایت می‌کند.

2. لود بالانسینگ برنامه

این سرویس به عنوان لود بلنسر لایه 7 شناخته می‌شود که درخواست‌ها را بر اساس معیارهایی در سطح برنامه توزیع می‌کند. لود بالانسر L7 طیف گسترده‌تری از داده‌ها، از جمله هدرهای HTTP و سشن‌های SSL را ارزیابی می‌کند و بار سرور را بر اساس متغیرهای متعدد توزیع می‌کند. لود بالانسر برنامه ترافیک سرور را با توجه به کاربردها و رفتار فردی، به این شیوه کنترل می‌کند.

3. لود بالانسینگ سرور

با افزایش تعداد برنامه‌ها که در مراکز داده ابری در سراسر جهان میزبانی می‌شوند، GSLB قابلیت‌های L4 و L7 را در چندین مرکز داده توسعه می‌دهد. Load balancer سرور امکان توزیع بار کارآمد را بدون به خطر انداختن تجربه کاربری فراهم می‌کند.

چرا Load Balancer مهم است؟

بخش‌های فناوری اطلاعات می‌توانند از یک کنترل‌کننده تحویل برنامه (ADC) با ویژگی‌های لود بالانسر استفاده کنند. قابلیت‌های مدیریت ترافیک این نرم افزار می‌تواند به شرکت‌ها در پاسخگویی موثر به درخواست‌ها و تهیه منابع مناسب برای هر کاربر کمک کند. 

بسیاری از توابع دیگر (مانند رمزگذاری، احراز هویت و فایروال) از طریق ADC در دسترس هستند که می‌تواند یک نقطه کنترل واحد را برای ایمن سازی، مدیریت و نظارت بر برنامه‌ها و سرویس‌های متعدد فراهم کند و در عین حال بهترین تجربه کاربری را تضمین کند.

مزایای لود بالانسر چیست؟

لود بالانسینگ به شما کمک می‌کند تا استفاده از منابع، زمان پاسخگویی و تحویل داده‌ها را در محیط‌های پر ترافیک ساده کنید. اگر دو یا چند سرور دارید، باید از این سرویس استفاده کنید، زیرا مزایایی که دریافت می‌کنید بسیار زیاد خواهد بود. در زیر برخی از مزایای لود بلنسر آورده شده است.

رسیدگی به درخواست‌ها

دیدن افزایش ترافیک وب‌سایت بسیار هیجان انگیز است. اما اگر سرعت پاسخگویی شما به میزان قابل توجهی کاهش یابد، بازدیدکنندگان خود را از دست می‌دهید. لود بالانسر به شما کمک می‌کند تا با توزیع ترافیک به سرورهای با ظرفیت مطمئن شوید که سایت شما به دلیل افزایش ترافیک کند نمی‌شود.

جلوگیری از توقف کار

محافظت و نگهداری برای حفظ عملکرد سرورها بسیار مهم است. با این حال، اغلب غیرممکن است که برای جلوگیری از ایجاد مزاحمت برای کاربران یا بازدیدکنندگان وب‌سایت، زمان داون یا توقف آن را پیش بینی کنید. لود بالانسینگ به شما کمک می‌کند تا با هدایت خودکار ترافیک به سرورهای سالم، تعمیر و نگهداری سرور به حداقل برسد تا کاربران و بازدیدکنندگان وب‌سایت هیچ گونه وقفه‌ای در جلسات خود تجربه نکنند.

مدیریت شکست‌ها

مهم نیست چه کاری انجام می‌دهید، شکست‌ برای همه اتفاق می افتد. این سرویس خرابی سرور را به سرعت تشخیص داده و ترافیک را به سمت سرورهای سالمی که هنوز در حال کار هستند هدایت می‌کند. اگر دیتاسنتر یا یک موقعیت جغرافیایی در دسترس نباشد (مثلا به دلیل قطعی کابل)، لود بلنسر ترافیک را به نزدیک‌ترین مکان سالم هدایت می‌کند. در نتیجه خرابی‌ها باعث ایجاد حداقل اختلال در عملکرد می‌شوند.

نظارت بر سلامت برنامه‌ها

برای استراتژی وب و برنامه ریزی زیرساخت باید بدانید برنامه‌ها و سرورهای شما چگونه کار می‌کنند. یک لود بالانسر گزارش‌های دقیق عملکرد و هشدارهای خطا را ارائه می‌دهد، بنابراین سازمان شما می‌تواند برنامه ریزی و بهینه سازی زیرساخت خود را انجام دهد.

نتیجه گیری

توزیع ترافیک بر روی چندین واحد یا منبع محاسباتی برای آسان‌تر و کارآمدتر کردن کل فرآیند، به عنوان لود بالانسر شناخته می‌شود. این سرویس برنامه‌ها یا وبسایت‌ها را به راحتی در دسترس کاربران قرار می‌دهد و باعث می‌شود که هیچ سروری به تنهایی فشار زیادی را تحمل نکند و بار به طور مساوی میان آن‌ها توزیع می‌شود. انتخاب سرویس لود بالانسینگ مناسب به سیستم و اهداف شما بستگی دارد. آشنایی با انواع مختلف این سرویس باعث می‌شود تا بهینه سازی مناسب را بدون فراتر رفتن از آنچه نیاز دارید، به دست آورید.

همه چیز در مورد انواع دیتاسنتر؛ نامی آشنا در زیرساخت IT

سناریو جهان معاصر در حول محور داده‌ها می‌چرخد. بنابراین ذخیره سازی داده‌ها را به یک نیاز مهم برای مدیریت و استفاده از آن تبدیل می‌کند. وظیفه دیتاسنتر ذخیره داده‌هاست. در واقع مرکزی است که برنامه‌های حیاتی یک سازمان را به همراه داده‌های ضروری در خود جای می‌دهد. طراحی دیتاسنتر به یک شبکه محاسباتی قوی و تعداد زیادی از منابع ذخیره‌سازی متکی است که امکان تحویل برنامه‌ها و داده‌ها را فراهم می‌کند. اجزای اصلی مرکز داده شامل سوئیچ‌ها، فایروال‌ها، سیستم‌های ذخیره‌سازی کارآمد، سرورها، روترها می‌باشد. تقریبا می‌توان گفت که تمام مشاغل دنیای امروز ما برای عملکرد بهینه عملیات خود به امنیت مراکز داده متکی هستند.

دیتاسنترها در دهه 1990 به سرعت در سراسر جهان رشد کرده اند. بیشتر سازمان‌ها برای حضور بیشتر در دنیای اینترنت یک دیتاسنتر داخلی ایجاد کردند که از قابلیت‌های پیشرفته ای مانند بکاپ گیری ارائه می‌دهند. دیتاسنترهای امروزی با نمونه‌های اولیه آن بسیار متفاوت‌اند. به عنوان مثال، سرورهای فیزیکی قدیمی معمولی به شبکه‌های مجازی تبدیل شدند و از انواع برنامه‌ها در سطوح مختلف پشتیبانی می‌کنند. در این مقاله با انواع دیتاسنتر بیشتر آشنا می‌شوید.

اجزای اساسی زیرساخت انواع دیتاسنتر

یک استاندارد اصلی برای زیرساخت انواع دیتاسنتر شامل موارد زیر است:

ظرفیت پایه: این ردیف شامل یک منبع تغذیه در صورت اتصال و در نهایت قطعی برق می‌شود. این سیستم در برابر انواع خطاهای انسانی از شما محافظت می‌کند. با این حال در صورت قطعی غیرمنتظره یا خرابی کل سیستم عملکرد قابل قبولی ارائه نمی‌دهد.

ظرفیت اضافه: در صورت بروز اختلالات پیش بینی نشده ایمنی فراهم می‌شود. اجزای مختلف مانند: خنک کننده و برق را می‌توان در این ردیف بدون خاموش کردن کامل سیستم از یکدیگر جدا کرد.

قابلیت نگهداری به صورت همزمان: عملیات خاموش کردن یا حذف کردن بدون اینکه تاثیری بر عملکرد فناوری اطلاعات داشته باشند انجام می‌شوند.

خطا پذیری: این امکان از ظرفیت تولید در برابر انواع خرابی‌ها محافظت می‌کند. به این معنی که دیگر اشکالاتی مانند اختلال و رویدادهای برنامه ریزی نشده بر سیستم تاثیر نمی گذارند. این مرکز داده بالاترین زمان را با احتمال خرابی تقریبی صفر درصد، (یعنی 99.995٪) تضمین می‌کند. برای درک بهتر این فناوری بیایید در مراکز داده مختلف کاوش کنیم و اهداف دقیق آن‌ها را مورد بررسی قرار دهیم.

چرا امنیت مرکز داده مهم است؟

اصلا چرا شرکت‌ها به امنیت مرکز داده نیاز دارند؟ مرکز داده ستون فقرات کسب و کارهایی است که خدماتی برای ارائه دارند. علاوه بر این، اطلاعات حساس یک شرکت و برنامه‌های حیاتی آن‌ها، گنجینه‌ای از فرصت‌ها برای هکرها و سایر تهدیدها فراهم می‌کنند. انواع دیتاسنتر بخش قابل اعتماد زیرساخت سازمان‌هاست. بسیاری از شرکت‌ها به اطلاعات مرکز داده خود وابسته هستند تا زمانی که همه چیز اشتباه پیش می‌رود، امنیت را فراهم کنند. به این ترتیب، یک مرکز داده ایمن تداوم کسب و کار را تضمین می‌کند و به کاربران خود این اطمینان را می‌دهد تا بدون نگرانی در مورد امنیت اطلاعات، برای رشد کسب و کار خود تلاش کنند.

آشنایی با انواع دیتاسنتر

دیتاسنتر edge

این نوع از مراکز داده، امکانات نسبتا کوچکی هستند که در مجاورت جمعیتی که به آن‌ها خدمت می‌کنند، قرار دارند. این مراکز داده، سازمان‌ها را قادر می‌سازند تا محتوا و خدمات را با حداقل تاخیر ارائه دهند. که عموما با اندازه و اتصال آن‌ها به کاربران محلی مشخص می‌شود.

ویژگی بارز این مراکز داده اندازه کوچک و ساخت آسان آن‌هاست. حداقل زمان تاخیر یکی از مواردی است که در این نوع از مراکز داده مورد توجه قرار می‌گیرد. طبیعتا مراکز داده سنتی فاقد این امکانات هستند، اما همچنان با اندازه کوچک خود و سفارشی سازی این کمبود را برای کاربر نهایی جبران می‌کنند.

این نوع از مرکز داده عموما در محل سازمان قرار دارد، بنابراین از این جهت شبیه به مراکز داده سنتی است. معمولا یک شرکت خارج از محل این مراکز را مدیریت می‌کند. این مراکز داده در معماری edge نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند و ذخیره سازی و محاسبات داده‌ها را اناجم می‌دهد. یک مطالعه نشان می‌دهد که مراکز داده edge پشتیبانی موثری را از اینترنت اشیا و خودروهای خودران برای بهبود تجربه مشتریان ارائه می‌دهند. این اطلاعات برای نفوذ به بازار محلی یا بهبود عملکرد شبکه بسیار ارزشمند هستند.

دیتاسنتر ابری

مرکز داده ابری یکی از انواع دیتاسنتر است که در آن شرکت ارائه دهنده خدمات از دیتاسنتر مدیریت و مراقبت می‌کند. سازمان‌ها با این روش می‌توانند داده‌ها را در چارچوب زیرساخت مجازی در حال اجرا بر روی سرورهای ابری مدیریت کنند. لحظه ای که داده در سرور ابری آپلود می‌شود، بلافاصله تقسیم و در مکان‌های مختلف ذخیره می‌شود. در صورت وقوع رویدادهای غیرمنتظره، ارائه‌دهنده ابری یک نسخه پشتیبان ارائه می‌کند.

برخی از شرکت‌های ابری خدمات ابری سفارشی‌سازی شده را ارائه می‌کنند تا دسترسی منحصربه‌فردی به محیط ابری خود داشته باشند. این خدمات به عنوان ابر خصوصی نیز شناخته می‌شود. از سوی دیگر، ارائه دهندگان ابر عمومی منابع را از طریق اینترنت در دسترس شما قرار می‌دهند.

AWS آمازون و Azure مایکروسافت چند ارائه دهنده ابر عمومی محبوب در دنیا هستند. سازمان‌ها با استفاده از خدمات ابری فقط باید هزینه منابع سخت افزاری را بپردازند. دیگر هیچ دردسر و نگرانی در مورد آپدیت منظم سرور، ویژگی‌های امنیتی، هزینه‌های خنک کننده و غیره وجود ندارد.

مرکز داده سازمانی

این مرکز داده صرفا برای پشتیبانی از یک سازمان طراحی شده است و یک مرکز بسیار خصوصی است. با توجه به راحتی مصرف کننده، مکان آن می‌تواند در محل یا خارج از محل باشد. برای مثال اگر یک وب‌سایت از کانادا اداره شود و مخاطبان هدف آن دانش‌آموزان یک مدرسه در آمریکا باشند، اولویت انتقال دیتاسنتر به ایالات متحده برای کاهش زمان بارگذاری است. دیتاسنتر سازمانی بیشتر بر اساس مالکیت و هدفش شناخته می‌شود. اجزای اصلی یک مرکز داده سازمانی شامل چندین مرکز داده است که هدفشان حفظ عملکردهای ضروری است. این مراکز داده به سه گروه اصلی طبقه بندی می‌شوند:

مرکز داده مدیریت شده

یکی از انواع دیتاسنتر است که در آن یک ارائه دهنده خدمات از مدیریت و نظارت داده‌ها را برعهده دارد. تمام امکانات دیتاسنتر از طریق پلتفرم خدمات مدیریت می‌شوند و این مدیریت را می‌توان به دو صورت کامل یا جزئی مدیریت کرد. ارائه‌دهنده دیتاسنتر تمام جزئیات فنی را مدیریت می‌کند. همچنین تمام اجزا و خدمات شبکه، از جمله ارتقا سیستم‌ عامل و سایر برنامه‌ها توسط شخص ثالث کنترل می‌شود. به عنوان مثال، دیتاسنتر IBM طیف گسترده ای از خدمات را مستقیما به مشتریان خود ارائه می‌دهد که شامل خدمات امنیتی و شبکه است. این خدمات توسط شرکت‌های کوچک ​​و بزرگ دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

چه سازمان‌هایی به مرکز داده نیاز دارد؟

داده‌ها مهم‌ترین دارایی هر سازمانی است و کسب‌ و کارها با چالش‌های قریب‌الوقوع مدیریت و اداره آن‌ها مواجه هستند. مدیریت داده برای شرکت‌ها جهت بهبود کسب و کار بسیار مهم است. اکوسیستم‌هایی که در اطراف Big Data و Data Analytics رشد می‌کنند باعث می‌شود شرکت‌ها ابزارهایی را برای مدیریت داده های روزمره هدف قرار دهند. به همین دلیل کسب‌وکارها به مراکز داده مجهز کوچ می‌کنند تا داده‌ها را بهتر مدیریت کنند. مراکز داده به اولویت اصلی مشاغل در سراسر جهان تبدیل شده اند تا نیازهای زیرساخت فناوری اطلاعات آن‌ها را فراهم کنند. در واقع، مراکز داده فراتر از یک مرکز ذخیره سازی ساده رفته اند. آن‌ها به یک پارامتر کلیدی در دنیای کسب و کارها تبدیل شده اند.

انواع دیتاسنتر به نوع خاصی از امنیت نیاز دارند. برخی از ویژگی‌های «امنیت» در واقع از ویژگی‌های آپتایم تشکیل شده‌اند، مانند چندین منبع انرژی، کنترل‌های محیطی متعدد و موارد دیگر. دیتاسنتر را می‌توان در چهار طبقه قرار داد. هر طبقه با یک فرایند تجاری خاص مرتبط است و شاخص مناسبی را برای نگهداری از انواع دیتاسنتر و مقاومت آن در برابر خطا تعیین می‌کند. اساسا هر لایه نشان می‌دهد که آن سیستم تا چه حد تحمل خطا دارد و به چه نوعی از امنیت ممکن است نیاز داشته باشد.

چگونه امنیت انواع دیتاسنتر را حفظ کنیم؟

مرکز داده شامل تجهیزات شبکه و محاسباتی است که اطلاعات سازمان را در یک مکان مرکزی پردازش و ذخیره می‌کند. شرکت‌ها برای حفظ امنیت باید از سیستم‌های مجازی و فیزیکی که برای محافظت از مراکز داده طراحی شده اند، استفاده کنند. علاوه بر حفاظت از دیتاهای مهم سازمان، برای جلوگیری از نفوذ حملات بدافزار و سایر تهدیدها باید اقدامات امنیتی ویژه‌ای در مرکز داده اعمال شود.

امنیت فیزیکی

واضح ترین ویژگی‌های امنیتی دیتاسنتر مربوط به طراحی و چیدمان است. این مرکز می‌تواند به عنوان یک واحد تکی یا اشتراکی طراحی شود. مرکز اشتراکی به عنوان یک فضای مشترک عمل می‌کند و ممکن است مشاغل مختلفی در آن جای بگیرند. لازم به ذکر است که ساختمان مرکز داده معمولا در فاصله‌ای دور از جاده‌های اصلی ساخته می‌شود.

دسترسی به مرکز داده نسبتا محدود است. بیشتر آن‌ها پنجره‌های بیرونی ندارند و نقاط ورودی کمی دارند. نگهبانان ساختمان با استفاده از دوربین‌های نصب شده در محیط بیرونی ساختمان فعالیت‌های مشکوک را نظارت می‌کنند. بازدیدکنندگان هنگام ورود به ساختمان دیتاسنتر باید از احراز هویت دو مرحله ای استفاده کنند. سیستم‌ بیومتریک مانند: خوانندگان اثر انگشت، اسکنرهای چشمی و تشخیص چهره نیز ممکن است برای ورود استفاده شود.

امنیت نرم افزاری

هک، بدافزار و نرم افزارهای جاسوسی تهدیدهای بزرگی برای داده‌های موجود در انواع دیتاسنتر هستند. ابزار مدیریت رویداد (SIEM) یک نمای لحظه ای از وضعیت امنیتی مرکز داده ارائه می‌دهد. SIEM تمام جریان‌های مرکز اعم از دسترسی و سیستم‌های هشدار و حسگرها را نظارت و کنترل می‌کند. ایجاد مناطق امن در شبکه یکی از راه‌های پیاده سازی امنیت در مراکز داده است. معمولا شبکه‌ها به سه منطقه تقسیم می‌شوند:

منطقه آزمایشی با انعطاف‌پذیری بسیار زیاد.

منطقه توسعه با محیط کمی سخت‌تر.

منطقه تولید با تجهیزات تولید مورد تایید.

قبل از راه اندازی، از ابزارهای خاصی برای اسکن برنامه‌ها و کدها استفاده می‌شود تا آسیب‌پذیری‌های احتمالی مشخص و اصلاح شوند. با ظهور محاسبات ابری، نظارت بر دیتاسنتر یک ضرورت است، چرا که ممکن است بدافزار در داخل امور قانونی این مکان پنهان شده باشد.

نتیجه گیری

انواع دیتاسنتر نقش مهمی را در امور روزانه مشاغل کوچک و بزرگ ایفا می‌کنند. سازمان‌ها بیشتر از هر زمان دیگری می‌خواهند بر داده‌ها و اطلاعات خود نظارت داشته باشند، چرا که می‌خواهند از رقبای خود پیشی بگیرند و تجربه کاربری بهتری را ارائه دهند. کسب و کارها انتخاب می‌کنند که مراکز داده استاندارد خود را بسازند و مدیریت کنند یا فضایی را در یک مرکز کولوکیشن بخرند و از خدمات ذخیره سازی مشترک استفاده کنند. نتیجه نهایی همه این‌ها یکسان است. در آینده‌ای نه چندان دور تقاضا برای فناوری خودروهای خودران، بلاکچین، واقعیت مجازی و متاورس باعث افزایش رشد مرکز داده خواهد شد

فایروال چیست و انواع آن کدام است؟

قبل از اینکه توضیح دهیم فایروال چیست ، آن را با یک مثال بررسی می‌کنیم. آدرس‌های IP را به عنوان خانه‌ها و شماره پورت‌ها را به عنوان اتاق‌های داخل خانه در نظر بگیرید. فقط افراد مورد اعتماد (آدرس منبع) مجاز به ورود به خانه (آدرس مقصد) هستند. سپس بیشتر فیلتر می‌شود تا افراد داخل خانه بسته به اینکه مالک‌اند یا نه، فقط به اتاق‌های خاصی (درگاه‌های مقصد) دسترسی داشته باشند. مالک اجازه دارد به هر اتاق (هر بندری) وارد شود، در حالی که کودکان و مهمانان مجاز به ورود به مجموعه خاصی از اتاق‌ها (درگاه‌های خاص) هستند.

فایروال چیست ؟

فایروال یک دستگاه امنیتی شبکه است که ترافیک ورودی و خروجی شبکه را کنترل می‌کند و بسته‌های داده را بر اساس مجموعه‌ای از قوانین امنیتی، مجاز یا مسدود می‌کند. هدف آن ایجاد یک مانع بین شبکه داخلی شما و ترافیک ورودی از منابع خارجی (مانند اینترنت) به منظور مسدود کردن ترافیک مخرب مانند ویروس‌ها و هکرها است.

فایروال چگونه کار می‌کند؟

حالا که متوجه شده‌ایم فایرووال چیست ، می‌خواهیم به چگونگی عملکرد آن بپردازیم. فایروال‌ها ترافیک ورودی را بر اساس قوانین از پیش تعیین شده به دقت تجزیه و تحلیل می‌کنند و ترافیک ورودی از منابع ناامن یا مشکوک را برای جلوگیری از حملات، فیلتر می‌کنند. فایروال‌ها از ترافیک در نقطه ورودی کامپیوتر به نام پورت‌ها محافظت می‌کنند، جایی که اطلاعات با دستگاه‌های خارجی مبادله می‌شود. به عنوان مثال، “آدرس منبع 172.18.1.1 مجاز است از طریق پورت 22 به مقصد 172.18.2.1 برسد.”

انواع فایروال چیست؟

فایروال‌ها می‌توانند نرم‌افزاری یا سخت‌افزاری باشند، اگرچه بهتر است هر دو را داشته باشید. فایروال نرم‌افزاری برنامه‌ای است که روی هر کامپیوتر نصب می‌شود و ترافیک را از طریق شماره پورت‌ها و برنامه‌ها تنظیم می‌کند، در حالی که فایروال فیزیکی قطعه‌ای از تجهیزات نصب شده بین شبکه و دروازه شما است.

رایج‌ترین نوع فایروال، فایروال‌های فیلترکننده بسته‌های اطلاعاتی هستند که بسته‌ها را بررسی می‌کنند و در صورت عدم مطابقت با مجموعه قوانین امنیتی تعیین‌شده، عبور آن‌ها را منع می‌کنند. این نوع فایروال آدرس IP مبدا و مقصد بسته را بررسی می‌کند. اگر بسته‌ها با قوانین “مجاز” در فایروال مطابقت داشته باشند، آنگاه به آن اعتماد می‌شود که وارد شبکه شود.

فایروال‌های فیلترینگ بسته اطلاعاتی به دو دسته stateful و stateless تقسیم می‌شوند. فایروال‌های Stateless بسته‌های اطلاعاتی را مستقل از یکدیگر بررسی می‌کنند  و فاقد زمینه هستند، و آن‌ها را به اهداف آسانی برای هکرها تبدیل می‌کند. در مقابل، فایروال‌های stateful اطلاعات مربوط به بسته‌های ارسال شده قبلی را به خاطر می‌آورند و بسیار امن‌تر در نظر گرفته می‌شوند.

در حالی که فایروال‌های فیلتر بسته می‌توانند مؤثر باشند، اما در نهایت محافظتی بسیار ابتدایی دارند و می‌توانند بسیار محدود باشند. برای مثال، نمی‌توانند تعیین کنند که آیا محتوای درخواستی که ارسال می‌شود تأثیر نامطلوبی بر برنامه‌ای که به آن می‌رسد دارد یا خیر. اگر یک درخواست مخرب، از یک منبع آدرس قابل اعتماد و مجاز باشد، و منجر به حذف یک پایگاه داده شود، فایروال راهی برای اطلاع از آن نخواهد داشت. فایروال‌های نسل بعدی و فایروال‌های پروکسی برای شناسایی چنین تهدیدهایی مجهزتر هستند.

 Next-generation(NGFW) فایروال چیست؟

این فناوری، فایروال سنتی را با عملکردهای اضافی مانند بازرسی ترافیک رمزگذاری شده، سیستم‌های جلوگیری از نفوذ، آنتی ویروس و غیره ترکیب می‌کند. مهمتر از همه، شامل deep packet inspection (DPI) است. در حالی که فایروال‌های اولیه فقط به سربرگ بسته‌های اطلاعاتی نگاه می‌کنند، داده‌های درون بسته را بررسی کرده و کاربران را قادر می‌سازد تا بسته‌های دارای داده‌های مخرب را به طور مؤثرتری شناسایی، دسته‌بندی یا متوقف کند.

 پروکسی فایروال چیست ؟

ترافیک شبکه را در سطح برنامه فیلتر می‌کنند. برخلاف فایروال‌های اصلی، پروکسی به عنوان یک واسطه بین دو سیستم پایانی عمل می‌کند. کلاینت باید درخواستی را به فایروال ارسال کند، در آنجا بر اساس مجموعه‌ای از قوانین امنیتی ارزیابی می‌شود و سپس مجاز یا مسدود خواهد شد. مهم‌تر از همه، فایروال‌های پروکسی، ترافیک پروتکل‌های لایه 7 مانند HTTP و FTP را نظارت می‌کنند و از بازرسی deep packet inspection برای شناسایی ترافیک مخرب استفاده می‌کنند.

 Network address translation (NAT) فایروال چیست؟

به چندین دستگاه با آدرس‌های شبکه مستقل اجازه می‌دهند با استفاده از یک آدرس IP واحد به اینترنت متصل شوند و آدرس‌های IP فردی را مخفی نگه دارند. در نتیجه، مهاجمانی که شبکه را برای آدرس‌های IP اسکن می‌کنند، نمی‌توانند جزئیات خاصی را ضبط کنند و امنیت بیشتری در برابر حملات فراهم می‌کنند. فایروال های NAT شبیه فایروال‌های پراکسی هستند که به عنوان واسطه بین گروهی از رایانه‌ها و ترافیک بیرونی عمل می‌کنند.

Stateful multilayer inspection (SMLI) فایروال چیست؟

بسته‌های اطلاعاتی را در لایه‌های شبکه، حمل و نقل و برنامه فیلتر می‌کنند و آن‌ها را با بسته‌های مورد اعتماد شناخته شده مقایسه می‌کنند. مانند فایروال‌های NGFW، SMLI نیز کل بسته را بررسی می‌کند. تنها در صورتی به آن‌ها اجازه عبور می‌دهد که هر لایه را جداگانه عبور دهند. این فایروال‌ها بسته‌ها را برای تعیین وضعیت ارتباط بررسی می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که تمام ارتباطات آغاز شده فقط با منابع قابل اعتماد انجام می‌شود.

نتیجه گیری

اکنون که دانستیم فایروال چیست می‌توانیم دقیق تر ارتباط میان مثال اول را با این موضوع درک کنیم. در مقالات بعدی به جزئیات مرتبط با فایروال خواهیم پرداخت که احتمالا پاسخ بسیاری از سوالات شما را خواهد داد.