تکنولوژی بلاکچین و ارزهای رمزنگاری شده در دهه گذشته به سرعت در حال توسعه هستند و به دلیل وجود بیت کوین و اتریوم (Ethereum) مرکز توجه قرار گرفتهاند. ارزهای دیجیتال به کاربران این امکان میدهند تا بدون نیاز به موسسات مالی مرکزی مانند: بانکها، پرداختهای آنلاین را انجام دهند و به صورت مستقیم با یکدیگر تعامل داشته باشند. بنابراین با گسترش ارزهای رمزنگاری شده، نیاز به استانداردها و پروتکلهایی میباشد که به ارزهای مختلف اجازه بدهد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، رو به افزایش است. در ادامه مقاله همراه ما باشد تا مفهوم و کاربرد استاندارد BRC-20 اشنا شوید.
استاندارد BRC-20 چیست؟
استاندارد BRC20 یک شبکه آزمایشی برای ایجاد NFT در شبکه بلاکچین بیت کوین است. توکن BRC20 به معنای استاندارد Binance Smart Chain میباشد که برای صدور و مدیریت توکنها در زنجیره بلوک Binance Smart Chain استفاده میشود. استاندارد BRC20 مشابه استاندارد ERC20 برای زنجیره بلوک اتریوم است. استاندارد BRC20 قوانین و مشخصاتی را برای توکنهای قابل تبادل در Binance Smart Chain تعیین میکند. این استاندارد قابلیتهایی مانند: انتقال توکن، بررسی موجودی و تایید تراکنشها را ارائه میدهد. با استفاده از استاندارد BRC-20، کاربران میتوانند توکنهای قابل تبادل را در کیف پولهای سازگار با BSC نگهداری و معامله کنند.
نحوه استفاده از توکن BRC20 چگونه است؟
استفاده از توکن RBC20 برای برنامه نویسان بسیار آسان است. در قسمت زیر نحوه استفاده از توکن RBC20 را در سه مرحله بیان کردهایم:
1. تعریف قرارداد هوشمند: ابتدا برنامه نویس باید قرارداد هوشمند برای توکن RBC20 را تعریف کند. قرارداد هوشمند شامل تمام قوانین و قواعد مربوط به عملکرد توکن است. این قرارداد هوشمند شامل عملکردهایی مانند: ایجاد توکنها، انتقال توکنها بین کاربران، نگهداری موجودی توکنها و سایر عملیات مربوطه است.
2. پیادهسازی استاندارد RBC20: در قرارداد هوشمند تعریف شده، باید استاندارد RBC20 را پیادهسازی کنید. این به این معنی است که باید توابع و ویژگیهایی که توسط استاندارد BRC-20 مشخص شدهاند را در قرارداد هوشمند خود پیادهسازی کنید. این شامل توابعی مانند transfer (انتقال توکن به کاربر دیگر)، balanceOf (بدست آوردن موجودی توکن کاربر) و approve (اجازه دادن به یک کاربر برای انتقال توکنهای خود) است.
3. استفاده از APIها: پس از پیادهسازی استاندارد RBC20، برنامه نویسان میتوانند از APIهایی که در قرارداد هوشمند تعریف شده استفاده کنند. این APIها شامل توابعی است که امکان انجام عملیاتهای مربوط به توکنها را فراهم میکنند.
کاربرد استاندارد BRC-20
توکنهای BRC20 میتوانند برای مجموعهای از کاربردها و ادامه مطلب...
کتابخانه زیرساخت فناوری اطلاعات (ITIL) مجموعهای از شیوههای دقیق برای فعالیتهای فناوری اطلاعات است. به عنوان مثال مدیریت خدمات فناوری اطلاعات (ITSM) و مدیریت دارایی فناوری اطلاعات (ITAM) در آن جای میگیرند. ITIL بر همسوسازی خدمات فناوری اطلاعات و پشتیبانی با نیازهای کسبوکار تمرکز دارد.
ITIL فرآیندها، رویهها، وظایف و چکلیستهایی را توصیف میکند که نه مختص سازمان هستند و نه به یک فناوری خاص محدود میشوند، اما میتوانند توسط یک سازمان در جهت استراتژی، ارائه ارزش و حفظ حداقل سطح شایستگی اعمال شوند. این به سازمان امکان میدهد تا یک خط پایه ایجاد کند و از آن برای برنامهریزی، اجرا و اندازهگیری استفاده کند. در حال حاضر، هیچ ارزیابی انطباق با ITIL در یک سازمان توسط یک شخص ثالث مستقل و رسمی وجود ندارد. صدور گواهینامه ITIL فقط برای افراد در دسترس است.
تعریف کلی از کتابخانه زیرساخت فناوری اطلاعات
ITIL (کتابخانه زیرساخت فناوری اطلاعات) یک چارچوب است که برای استانداردسازی انتخاب، برنامهریزی، تحویل، نگهداری و چرخه عمر خدمات فناوری اطلاعات در یک سازمان طراحی شده است. هدف اصلی آن بهبود کارایی و دستیابی به ارائه خدمات قابل پیشبینی است. چارچوب ITIL به مدیران فناوری اطلاعات این امکان را میدهد که به جای ارائه پشتیبانی، به عنوان شرکای خدمات تجاری عمل کنند. دستورالعملها و بهترین شیوههای ITIL اقدامات و هزینههای بخش فناوری اطلاعات را با نیازهای کسبوکار هماهنگ میکند و با رشد یا تغییر جهت کسبوکار، آنها را تغییر میدهد.
ITIL مخفف Information Technology Infrastructure Library است و این نام اختصاری برای اولین بار در دهه ۱۹۸۰ توسط آژانس مرکزی کامپیوتر و ارتباطات دولت بریتانیا (CCTA) استفاده شد. در آن زمان دهها روش در مدیریت خدمات فناوری اطلاعات مستند سازی و برای توزیع و چاپ گردآوری شدند.
تاریخچه کتابخانه زیرساخت فناوری اطلاعات
استفاده از ITIL در دهه 1980 آغاز شد و ابتدا توسط CCTA (آژانس مرکزی کامپیوتر و مخابرات بریتانیا) توسعه و منتشر شد. در آن زمان، با توسعه مراکز داده غیرمتمرکز و انتخاب معماریهای جغرافیایی مختلف، ناهماهنگیها و عدم سازگاری در مدیریت و ارائه خدمات فناوری اطلاعات در سازمانها به وجود آمد.
CCTA نیازمندیهای مدیریت فناوری اطلاعات را درک کرد و تصمیم گرفت به آن به عنوان یک سرویس نگریسته و روشهای استانداردی را در کل چرخه عمر خدمات فناوری اطلاعات به کار ببرد. این آژانس سپس روش مدیریت زیرساخت فناوری اطلاعات دولتی را توسعه داد. در سال 1989، CCTA نسخه اول ITIL را منتشر کرد.
پس از ورود CCTA به دفتر بازرگانی دولتی در سال 2000 و تغییر نام به OGC، نسخه دوم ITIL (ITIL v2) در سال 2001 منتشر شد. این نسخه شامل بهروزرسانیها و توسعههای بیشتری نسبت به نسخه اول بود.
سپس در سال 2007، نسخه سوم ITIL (ITIL v3) معرفی شد و ادامه مطلب...